| 22.2.2003: Van AWPA Sydney Bron: nieuwsdienst Elsham – provocatie.
Op Dinsdag 18.2.2003 reisden ca. 1300 niet Papoea’s in konvooi van Abepura naar Jayapura om
het huidige presidentiële besluit om Papua op te delen in 3 provincies, te steunen.
Voor vertrek verzamelde de groep zich voor het districtskantoor in Abepura en toen men een
anti groep van 100 lokale Papoea’s zag, begon men hen te provoceren en uit te schelden.
De Papoea groep beantwoordde dit en de 2 groepen kwamen bijna tot een handgemeen in het
winkelcentrum. Het is waarschijnlijk, dat de pro groep door de Indonesische militie is georganiseerd
omdat er ca. 1000 motoren, 2 bussen , 5 trucks en 80 taxi’s voor vervoer waren betrokken.
Gedurende de demonstratie, deelde een jongeman, 10000 roepia uit aan iedereen, die aan de
demonstratie deelnam.Toen de groep bij het provincie huis arriveerde, wendde hun leider,
Orgenes Antoh, een lid van het Papua Council Presidium, zich tot de menigte met een toespraak
om steun uit te spreken voor de opdeling van Papua. Maar voor hij zijn toespraak beëindigde
onderbrak een vrouw uit de menigte hem en riep:“Iedereen die opdeling steunt, moet
verantwoordelijkheid dragen voor de dood van Theys Eluay. Theys stierf voor de onafhankelijkheid
en niet voor de opdeling”. De woorden van de vrouw werden luid beantwoord door de anti opdeling
groep en men begon te roepen:“Stop de opdeling, schrap de speciale autonomie, wij willen een
referendum”. Tegelijkertijd kwamen 2 leden van de provincie naar de demonstranten en
probeerden de opdeling te verdedigen. Zij werden echter onheus bejegend door de anti groep,
die snel in aantal toenam. Geleidelijk werd de pro groep overvleugeld door de anti –( lokale Papoea’s
Verschillende mensen van de pro groep(voor opdeling) gaven toe te zijn betaald om aan betreffende
demonstratie mee te doen. Een van de motorrijders gaf toe 50000 roepia te hebben ontvangen.
De leider van de pro groep, Origenes Antoh probeerde onder zware politie bewaking zijn speech
af te maken. Maar Ishak Tabuni van de anti groep griste de verklaring uit zijn handen,
verscheurde het en riep: “Deze verklaring is gemaakt door een groep mensen, die claimen
het Papoea volk te vertegenwoordigen. Iedereen, die vandaag demonstreert voor de opdeling is
hiervoor betaald.De sfeer raakte gespannen en uiteindelijk raakte beide partijen slaags.
De aanwezige politie handelde snel en wist de orde weer te herstellen. De menigte begon zich
te verspreiden.Een van de demonstranten, Binus Wakur, een inwoner van Arso, vertelde, dat hij
en zijn vrienden een begrafenis van een vriend bijwoonden en gedwongen werden om aan de
demonstratie mee te doen. Hun werd verteld, dat dit was om de economische ontwikkeling
van het Arso district onder de aandacht te brengen.
“Je moet weten, zei hij, dat de meeste mensen niet eens weten, waartoe dit diende. Zij werden
betaald om mee te doen, ik ook, ik ben geschokt en kwaad, dat zij ons gebruiken voor hun eigen
doeleinden. Ik vertel je dit nu— als ik terug ga naar mijn dorp,
zal ik dit melden bij het dorpshoofd.”
Het verhaal geeft weer, hoe er met de Papoea’s wordt gesold en men van alles verzint om hun
ultieme doeleinden te bereiken. Men heeft spijt van de eerdere toezegging van speciale autonomie
en met de groeiende oppositie , probeert de Indonesische regering (het leger) hun greep op
West Papua weer te verstevigen. In feite is er niets veranderd en gaat men gewoon door met
schendingen van de mensenrechten.
26.2.2003: Green Left Weekly: Rumbiak stelt West Papua opsplitsing aan de kaak – door: Iggy Kim,
Sydney.
De beslissing van de Indonesische regering om West Papua in 3 provincies op te delen is weer een
aanval van Jakarta op het recht van de Papoea’s op zelfbeschikking, vertelde John Rumbiak van
de mensenrechten organisatie op 20 Februari op een forum, georganiseerd door de verenigde Kerken en de Australische West Papua organisatie(AWPA).
Rumbiak verklaarde, dat Jakarta door de opdeling de exploitatie en opvoering van troepenmacht
in West Papua, verder zal opvoeren. Elke nieuwe provincie krijgt een afzonderlijk militair
commando en er zal meer militaire controle komen op zakelijke operaties, in het bijzonder op de
lucratieve minerale bronnen.
Het decreet heeft de sociale spanning al explosief opgevoerd.
Op 18 Februari botsten, zoals reeds beschreven, 1300 pro supporters op duizenden
onafhankelijkheids aanhangers in de hoofdstad Jayapura.
Een additionele factor is de herplaatsing van de door de militairen gesteunde Laskar Jihad bendes.
Indonesië probeert de greep op West Papua te verstevigen en dit kan ook worden gezien als een
poging van Megawati Sukarnoputri in 2004 te worden herkozen als president, door nu tegemoet
te komen aan de wensen van de leger top.
Men bespeurt internationale steun voor de Papoea’s en de jacht op OPM activisten zal worden
opgevoerd.
27.2.2003: The National/PINA Nius – Port Moresby – uitspraken ex-president Wahid:
Papua: Ik laat de Papoea’s beslissen, zegt de ex Indonesische president.
Voormalig Indonesisch president Abdul Rahman Wahid heeft gezegd, dat hij gaat voor de wensen
van de Papoea bevolking voor wat betreft hun politieke toekomst, wanneer hij tenminste tot
president zou worden gekozen.
Mr. Wahid stelde, dat wanneer hij volgend jaar de verkiezingen zou winnen, hij West Papua
onafhankelijkheid zou geven als dat via een referendum de wens van de meerderheid van de
Papoea’s zou zijn.
Hij sprak in Seoul, Z.Korea, waar hij een internationale conferentie bijwoonde, gesteund door de
Unification Church van de Reverend Moon.
Mr. Wahid, die akkoord ging met het Oost Timor onafhankelijkheids referendum, zei, dat hij
hetzelfde voor Papua zou doen, als de Papoea’s dit werkelijk wilden.
De periode gedurende Wahid’s presidentschap werd gekenmerkt door moeilijkheden met het
machtige militaire blok en andere politieke partijen over zijn bereidheid dergelijke referendums
in onhandelbare gebieden toe te laten.
Mr. Wahid en de minister van buitenlandse zaken van Oost Timor, Dr. Jose Ramos Horta, waren
beiden op de Seoul conferentie.
Beiden vonden dat open overleg en begrip voor de wensen van het volk belangrijke items waren.
Dr. Horta beklemtoonde, dat hij dankbaar was, dat Indonesië na het einde van het Soeharto regiem
begrip toonde en zijn land het recht gaf zelf hierover te beslissen.
“Als de Indonesische regering, toen geleid door Mr. Wahid, niet had meegewerkt, waren wij nu
niet onafhankelijk geweest,”zei hij.
Het Soeharto regiem heeft zich ook in Papua schuldig gemaakt aan vele schendingen van de
mensenrechten.
Omdat de macht van het leger sindsdien niet aan kracht heeft ingeboet, vinden deze schendingen
nog steeds plaats en het lijkt er zelfs op, dat onder invloed van internationale druk, de jacht op de
OPM(vrijheidsstrijders) en hun supporters,
nu pas echt wordt geopend.
Indonesische parlementsleden waarschuwen, dat de OPM door de stapel staande opdeling van
Papua, hun inspanningen zullen verhogen en Jakarta zal zich nu waarschijnlijk gaan focussen, hoe
men voor eens en altijd kan afrekenen met de onafhankelijkheids beweging.
Het decreet van 27 Januari om Papua in 3 provincies te verdelen, staat haaks op het autonomie plan
en mist nog de vereiste goedkeuring van het nog op te richten Papua People’s Assembly.
Het lijkt er op, dat Indonesië de problemen geheel naar eigen inzicht, dus met de harde hand , gaat
oplossen.
Het grensgebied met PNG is al verboden gebied verklaard voor politie en mensenrechten activisten
en is al de thuisbasis voor Islamitische milities.
Zo is er ook een wet in voorbereiding, die het mogelijk moet maken om in noodgevallen
troepenverplaatsingen te laten doorvoeren zonder de gebruikelijke presidentiële goedkeuring.
Er is nu een zekere pat stelling:
Papoea’s gebruiken de Gandhi methode – geweldloze tactiek via de dialoog.
Indonesië volgt de weg van het geweld, repressie – geen dialoog.
Internationaal is er voor Papua echter meer support dan indertijd voor Oost Timor, welk land in
1999 via een referendum onafhankelijkheid verwierf.
Mocht er in Papua een bloedbad komen, dan zou dit toch wel eens negatief voor Indonesië kunnen
uitwerken.
Voor de Papoea’s is het echter te hopen, dat ex president Wahid met succes een gooi kan doen naar
het volgende presidentschap.
Mochten de problemen zich opstapelen en aanscherpen, dan zou het waarschijnlijk niet verkeerd
zijn, dat de V.N. en ook Nederland, meer aandacht aan deze affaire zouden besteden en misschien
kunnen bewerkstelligen, dat Papua onder internationaal toezicht wordt gesteld. De V.N. en
Nederland mogen na 40 jaar terreur toch wel eens enige morele verantwoordelijkheid tonen!
Hoeveel rapporten over voortdurende schendingen van de mensenrechten moeten er eigenlijk
verschijnen en hoe lang kan het Indonesische leger ongestoord zijn gang gaan, zonder dat de
verantwoordelijken voor de ongebreidelde gruweldaden
worden berecht. In dit verband verwijs ik naar de massa slachting in Oost Timor in 1999, na het
referendum.
De moord op Theys Eluay in November 2001, de Freeport affaire, waarbij het leger 3 onderwijzers
vermoordden en het politie rapport duidelijk maakte, welke eenheid de moorden pleegden.
Dit laatste onderzoek loopt nog en zal waarschijnlijk nooit worden opgelost en de nabestaanden
weten nog steeds niets over het hoe en waarom.
De lijst van vermoorde Papoea leiders is wel erg lang en wordt steeds langer. In een enkel geval,
zoals bij Theys Eluay, volgt er dan onder internationale druk, een proces, waarbij enkele Kopassus
leden, zogenaamd door het leger worden berecht. Dit was een politieke moord en had voor het
civiele gerechtshof moeten worden gebracht!
De rechtsspraak is een aanfluiting en onwillekeurig denkt men bij dergelijke minimale straf
uitspraken aan termen als:
bananen republiek, rechteloze staat etc..
Conclusie: het democratiseringsproces staat dus nog op een heel laag pitje en zolang Indonesische
advocaten en generaals nog verkondigen: “De moordenaars van Theys Eluay zijn helden van
Indonesië”, hebben wij inderdaad te maken met een bananen republiek.
28.2.2003: Post Courier(PNG) – Pleidooi van West Papua vluchtelingen, levend in grensgebied
van PNG.
Wij, vluchtelingen (Wamena mensen) leven in het Awawi kamp, in Chris Black Wara kamp en
Transmitter kamp en doen een beroep op de regering van Papua New Guinea, om hun besluit ons
naar West Papua terug te sturen, in te trekken.
Wij zijn de grens overgestoken om ons leven veilig te stellen in de hoop, bescherming, onderdak en
zorg te vinden bij onze broeders aan deze kant van de grens.
Wij hebben vele gewelddadigheden, martelingen meegemaakt en vele Papoea’s verloren hun leven
en dat is de reden, dat wij vluchtten en hier nu leven. Wij vreesden voor ons leven.
Wij willen niet terug naar West Papua. Wanneer wij teruggestuurd worden, worden wij gedood en
dat is nu juist de reden dat wij hier kwamen.
Als de PNG regering ons terug wil sturen, verzoeken wij U om ons hier te doden, beter dan daar te
worden gemarteld, gefolterd en alsnog te worden gedood.
Als de PNG regering niet voor ons wil zorgen, verzoeken wij de PNG regering te bemiddelen ons
onder te brengen bij een bevriend Pacific land.
Als de PNG regering en de V.. vluchtelingen Commissie een stuk land op Oost Awin zou willen kopen,
dan verzoeken wij in overweging te nemen ons daar onder te brengen.
Michael Klabob, woordvoerder
Naschrift:
Deze mensen wonen al jarenlang in betreffende kampen en hebben voor hun komst naar Papua
New Guinea in West Papua al het nodige meegemaakt.
Bijna elke Papoea familie heeft de dodelijke dreiging van de onderdrukking, repressie, liquidaties,
razzia’s, intimidatie meegemaakt.
In hun ogen is er geen rechtspraak, zij zijn hun vrijheid kwijt, hebben geen inspraak
en zijn overgeleverd aan hun overheersers. In het grensgebied was men tot dusver van hun angst
verlost.
Wanneer men bedenkt, dat honderdduizenden Papoea’s zijn omgekomen, is hun angst niet
ongegrond.
In dit gebied wordt er ook bewust gejaagd op OPM sympathisanten en wie hiertoe behoort wordt
in dit geval overgelaten aan het leger en Laskar Jihad groepen.
Er is ook totaal geen toezicht en het leger kan eigenlijk ongestoord zijn gang gaan. De Indonesische
regering, het leger verleent journalisten geen toegang en het grote publiek blijft verstoken van
informatie over wat er in West Papua gebeurt en aan welke repressie die Papoea’s worden
blootgesteld. Te vrezen valt, dat er binnenkort weer de nodige rapporten over begane
gewelddadigheden zullen verschijnen.
Het leger vormt in veel gevallen een struikelblok voor enige vooruitgang , zowel wat betreft
justitiële rechtvaardigheid, de hervorming van het leger zelf, met als gevolg dat schendingen van de
mensenrechten voortduren.
Geen van de 3 regeringen , na de Soeharto periode, hebben de “hot items”, zoals corruptie,
geheimeverstandhouding/deals, nepotisme, aangepakt en daar komt nog bij, dat de etnische en
religieuze problemen alleen maar groter worden. Alle zaken worden ondergeschikt gemaakt voor
het behoud van de eenheid van het land en men heeft de rechtlijnige visie, dat enig
onafhankelijkheidsstreven meteen de kop moet worden ingedrukt en dat alle middelen hiertoe zijn
geoorloofd.
1.3.2003: AWPA – Kel – Morning star concert
Het door meer dan 2000 mensen bezochte Morning Star concert op 28 Februari in Melbourne,
is een groot succes geworden.
De ster van de avond was ongetwijfeld de grote Papoea band, Black Paradise, die de Concert Hall
in extase bracht met hun vreugdevolle songs.
De voorbereiding heeft een jaar in beslag genomen en mensen uit Melbourne en omgeving en ook
mensen uit naburige Pacific eilanden gaven acte de presence.
De organisatie was perfect en de performers werden bedankt voor hun inzet, in het bijzonder David
en zijn partner Lyn, de drijvende krachten achter dit concert. De mensen waren enthousiast en
lieten blijken niet in te stemmen met Howard en Megawati. ( die probeerden het concert te
dwarsbomen)
28 Februari zal de geschiedenis ingaan als een belangrijke dag voor de West Papua strijd.
Alle West Papua supporters hier in Australië hopen, dat dit het keerpunt zal zijn.
Het pad naar zelfbeschikking is dank zij het Morning Star Concert beter begaanbaar.
3.3.2003: Post Courier (PNG) — Repatriëring begint.
Meer dan 400 grensgangers, die leven in een kamp bij Vanimo(PNG), zullen volgende week naar
hun thuisbasis in West Papua worden teruggestuurd.
De regering heeft richtlijnen uitgegeven voor de repatriëring van deze grensgangers, te beginnen
op 13 maart 2003.
Het verzoek is om vrijwillig te vertrekken naar hun thuisbasis aan de andere kant van de grens.
Wanneer men weigert, zal de politie worden ingezet om gedwongen vertrek af te dwingen.
De grensgangers zijn afkomstig van Wamena en ontvluchtten hun huizen in 2000 en December 2001,
na een botsing tussen de OPM en Indonesische soldaten. Zij hebben sindsdien op een plaats
gewoond, dat algemeen bekend staat als Transmitter kamp, even buiten Vanimo.
De vluchtelingen samenstelling bestaat voornamelijk uit vrouwen, kinderen en oudere mannen,
ofschoon een aantal jongere mannen in het kamp beschouwd worden als actieve leden van de OPM.
Regering’s bronnen vermelden, dat de Katholieke Kerk en grens functionarissen deze week van
de richtlijnen op de hoogte worden gesteld.
4.3.2003: Radio News Zealand International.
Katholieke Kerk bekritiseert PNG besluit grensgangers te repatriëren.
De Kerk, die vanaf het begin de zorg voor betreffende grensgangers op zich heeft genomen, zegt,
dat het besluit een inbreuk is op de mensenrechten van de Papoea’s, die in dit geval voor hun leven
moeten vrezen, wanneer zij worden teruggestuurd.
Pastoor Tomi Thomas van het Vanimo bisdom, zegt , dat de grensgangers al hebben aangegeven,
niet vrijwillig te willen vertrekken.
Wij zullen ons, wat hulp betreft, altijd blijven opstellen achter de mensenrechten, ook omdat
Papua New Guinea de conventie van de mensenrechten heeft ondertekend.
Hij zegt, dat aan 6 Papoea familie’s de vluchtelingen status is toegekend.
Eerder dit jaar verzocht de PNG regering OPM activisten terug te gaan naar West Papua of anders
deportatie onder ogen te zien, nadat in December 2002 enkele grensbotsingen tussen OPM en
Indonesische soldaten hadden plaatsgevonden.
De rebellen zijn inmiddels uit het kamp verdwenen, maat het is niet bekend of zij de grens naar
Indonesië zijn overgestoken.
Naschrift: Sindsdien zijn er diverse brieven naar het PNG ministerie, minister Michael Somare
gestuurd om de penibele
situatie van de grensgangers nogmaals onder de aandacht te brengen. (o.a. van Joe Collins van
AWPA, Sydney)
Tapol schreef naar de UNHCR,(UN vluchtelingen agentschap) in Geneve met het verzoek druk op
de PNG regering uit te oefenen om van repatriëring af te zien
Deze affaire zal worden gevolgd.
5.3.2003: van Koteka – gevangenissteun <koteka prisoner >
Telefoon sessie:
Hier volgt de ervaring van een Papoea gevangene, die door mensen buiten de gevangenis, overal ter
wereld, wordt gebeld en ondervraagd.
“Ik word vastgehouden in een donkere ruimte met een overstromend toilet. Ik was geboeid aan
handen en voeten en voortdurend bang te worden vergiftigd.”
“Na 2 weken haalden de bewakers mij eruit en vroegen mij, waarom al deze mensen mij belden en
mij vragen stelden”
Zij leken kwaad te zijn en ik vertelde hun, dat de wereld nu op hen lette.
Zij brachten mij terug naar mijn cel, maar maakten het schoon, zorgden voor verlichting en namen
mijn boeien af.
Verdere steun zorgde voor betere condities, hetgeen er toe heeft bijgedragen, dat ik nu nog leef en
dit kan navertellen.
“Het maakte mij sterk te weten, dat mensen van buiten af mij steunen”.
Naschrift: Dit is een sterk voorbeeld en geeft aan, dat mensen van buiten af, toch invloed kunnen
uitoefenen op bepaalde
affaires, en een grote impact kunnen hebben op gedupeerde slachtoffers.
13.3.2003: Tapol – Nederlands minister geeft reactie op Inpres 1/2003.
Op 12.2. zijn er vragen overhandigd aan kabinet lid Haverkamp(CDA), de minister van Buitenlandse
Zaken, ontwikkelingssamenwerking en Europese Zaken over de mogelijke opdeling van West Papua
in 3 provincies.
De vragen varieerden:
1) Of men was geïnformeerd over krantenbericht, dat President Megawati de speciale autonomie
wet voor West Papua zou boycotten door het decreet van eind Januari, dat er een versnelde opdeling
in 3 provincies moet plaatsvinden.
2) Hoe staat de EU tegenover deze politieke verandering van de Indonesische regering, zoals naar
voren gebracht in het decreet 1/2003?
3) Hebt U of de EU ondertussen stappen ondernomen richting Indonesische autoriteiten in
antwoord op dat besluit?
Indien niet, welke initiatieven denkt U te ontplooien?
4) In welk mate hebben de genomen of nog te nemen stappen, bijgedragen tot vermindering van de
verhoogde spanningen en mogelijke gewelddadige acties in West Papua?
Antwoord van minister De Hoop Scheffer:
1) Ja
2) Er is nog onduidelijkheid over het huidige presidentiële besluit, waarbij de invoering van
wet no. 45/1999, betreffende de verdeling van de provincie in 3 afzonderlijke provincies wordt
voorgeschreven.
De minister van Binnenlandse Zaken, Hari Sabarno, heeft via de pers verzekerd, dat de speciale
autonomie status voor West Papua niet van tafel is door dit besluit. Door de onduidelijkheid van het
besluit is het belangrijk dat de Indonesische autoriteiten zo spoedig mogelijk uitleggen, hoe het
besluit zich verhoudt tot de invoering van de speciale autonomie voor Papua.
3) Via besprekingen met relevante Indonesische autoriteiten zal naar opheldering worden
verzocht betreffende de relatie tussen het besluit en de wet op de speciale autonomie.
Op 13.2.2003 verzond de Ned. Ambassadeur in Jakarta een brief naar zijn Griekse collega in Jakarta
met het verzoek hetzelfde op EU niveau realiseren.
Op het komende overleg van de Council Working Group Asia, op 6 maart, zal Nederland vragen
stellen over het besluit en de Europese partners verzoek akkoord te gaan met het voorstel,
de Indonesische autoriteiten te benaderen, teneinde opheldering te verschaffen over de relatie
tussen het besluit en de speciale autonomie wet en de gevolgen van de opdeling voor de invoering
van deze autonomie wet.
Zoals altijd zal worden aanbevolen, dat naar mening van Nederland en de EU partners, de invoering
van de autonomie status voor West Papua en een effectief te voeren dialoog, zal bijdragen tot het realiseren van een vreedzamer situatie en een sociaal economische ontwikkeling van Papua.
Nederland steunt dus samen met de EU partners de invoering van de speciale autonomie wet.
4) Zie mijn antwoord op vraag 3.
Om de spanning te verminderen is het van belang, dat de autoriteiten snel de relatie tussen het
besluit en de speciale autonomie wet ophelderen.
Uitgangspunt is dat Nederland en de EU de territoriale integriteit van Indonesië respecteren.
Nederland zal niet nalaten er bij Indonesië op aan te dringen, de situatie in Papua op vreedzame
wijze op te lossen.
NRC Handelsblad – 4.2.2003
15.3.2003: Van Mike Atkins < atkins1976@yahoo.com>
West Papua gezinnen in Papua New Guinea(PNG) gearresteerd.
Vanuit PNG is nieuws binnengekomen, dat er op 11 Maart, 6 huizen in brand zijn gestoken in 2
verschillende kampen nabij Vanimo (Black Warah en Hawawi).
De PNG mobiele politie eenheid arresteerde de navolgende personen:
1) Timoti Wenda, 18 (m) 9) Kontinus Jikwa, 12 (m)
2) Frans Gombo, 14 (m) 10) Sarina Gombo, 25 (vr)
3) Pelly Jikwa, 20 (m) 11) Sim Tabuni, 23 (m)
4) Ibu Tamina Jikwa, 25 (vr.) 12) Jokinan Wenda, 22 (vr)
5) Ayun Kogoya, 26 (m) 13) Yunus Enumby, 26 (m)
6) Alisama Kogoya, 28 (vr) 14) Jukilereh Wenda, 23 (vr)
7) Nikson Wenda, 23 (m) 15) Milen Wenda, 24 (vr)
8) Osi Gombo, 27 (m) 16) Una Tabuni, 28 (m)
De huizen werden verbrand compleet met inventaris, kleding, geld etc.
Er werd melding gemaakt, dat de politie zeker $ 100 had achtergehouden.
Een ooggetuige meldde, dat de politie de gearresteerden op hardhandige wijze behandelde.
Het is niet bekend waar de gearresteerden zijn ondergebracht, men vermoedt in het politie bureau
van Vanimo.
Er is nog geen nieuws of de politie van plan is, betreffende mensen naar West Papua terug te sturen.
15.3.2003: BBC – V.S. mijn gigant Freeport betaalt het Indonesische leger in Papua.
Freeport betaalde het leger vorig jaar meer dan $ 5 milj. in ruil voor bescherming van haar
personeel.
Bevestiging van de al verwachte bestaande regeling stond in een vertrouwelijk document, dat lekte
naar de media.
Generaal Sutarto, chef van het leger heet ontkend iets te weten over betreffende betaling en heeft
ook steeds ontkend, dat het leger betrokken was de overval bij deze mijn op 31 augustus 2002,
waarbij 15 mensen werden beschoten en waarbij 3 doden vielen.
Onder de doden waren 2 Amerikaanse onderwijzers en dit heeft ertoe bijgedragen, dat ook de FBI
bij het onderzoek werd betrokken. Freeport heeft nu voor het eerst openlijk toegegeven, dat men
het Indonesische leger betaalt.
Denise Leith, een Australische academicus, die een boek heeft gepubliceerd over de betrekkingen
van Freeport met de TNI (het leger), bevestigt, dat men al wist van deze betalingen.
Vele waarnemers geloven, dat pogingen van Freeport om de betalingen aan het leger te stoppen,
hebben geleid tot te overval, waarbij 3 onderwijzers werden vermoord.
Hoewel de politie Indonesische militairen als de daders aanmerkten, heeft Freeport zich altijd van
commentaar onthouden.
| 19.3.2003: Asia Times Online – Apathie van de wereld is ondergang van autonomie voor Papua.
Volgens bovengenoemde krant , hebben wereldwijd, zich slechts 60 parlementariërs ingezet voor een V.N. campagne
om de zaak van het bekritiseerde Referendum in 1969, dat het lot van West Papua, als een surrogaat staat van
Indonesië bezegelde, nog eens te bezien. Er is een lauwe reactie geweest op het schaamteloos negeren van beloofde
politieke hervormingen. De speciale autonomie wet komt niet van de grond en in plaats daarvan wil men de
provincie opdelen in 3 afzonderlijke gebieden. De zorg voor veiligheid van multinationale investeerders heeft
voorrang boven begane wandaden door de Indonesische veiligheidstroepen.De lokale bevolking wenst ook geen
invoering, voordat hun historische grieven betreffende de inlijving bij Indonesië worden beantwoord, de
Indonesische troepen zijn teruggetrokken, semi militaire troepen zijn ontbonden en de daders van de grove
schendingen van de mensenrechten voor het gerecht zijn gebracht, waarschuwde een mensenrechtengroep Tapol
onlangs in een rapport. Tot dusver is er beperkte buitenlandse steun voor deze bezwaren, het weerspiegelt de
consensus in diplomatieke kringen, dat Papua de strategische interesse mist om een directe confrontatie met Jakarta
aan te gaan, ondanks de claims van de Papoea’s op onheuse behandeling.Onderzoek heeft echter uitgewezen, dat
het gesloten New York akkoord van 1962 niet werd nageleefd en dat er van de rechten van de Papoea’s weinig is
overgebleven. O.a. werd er vrije meningsuiting en recht van vergaderen en onbeperkte bewegingsvrijheid
gegarandeerd.Door de brutale onbestrafte repressie, hetgeen honderdduizenden doden opleverden, leven de
Papoea’s in voortdurende angstige, bedreigende sfeer en worden zij door Indonesiërs geminacht.
Indonesië wist dat men ( V.N., Japan,Nederland, Australië, Engeland), de economische en politieke belangen met
Indonesië niet op het spel zou zetten, om een principe, waarbij een kleine primitieve bevolking in het geding is.
De V.N. belichaamt echter een orgaan, dat de rechten van een volk waarborgt en de mensenrechten hoog in het
vaandel heeft staan. 35 Jaar later gaf V.N. vice secretaris generaal Narasimhan toe, dat de internationale
gemeenschap een grote blunder beging. Sindsdien wordt dit item bewust vermeden. In feite lag het belang van de
V.N. zich ervan te verzekeren, dat de Papoea’s instemden met wat voor hun werd beslist, zelfs als dat inhield,
dat de grondprincipes van het New York akkoord werden geschonden.
Vrijgegeven documenten van Britse Buitenlandse Zaken geven aan, dat er weinig was te winnen door Indonesië te
weerstaan. De laatste jaren is er wel meer steun voor West Papua, maar de politiek pikt dit nog niet op.
Tot dusver geven de Westerse Europese landen niet thuis, mede ingegeven door het gezamenlijke Indonesische
diplomatieke spervuur, dat met succes economische invloed gebruikt en de vrijheidsbeweging hiermee onder
dompelt. Feit blijft echter, dat de wereld, de V.N. heeft toegestaan, dat er in 1969 heel veel verkeerd is gegaan en
dat er toen al 30000 Papoea’s zijn omgekomen.
De levensomstandigheden van de Papoea’s zijn sterk onderbelicht en men moet er geweest zijn om de sfeer van
constante dreiging aan te voelen. Nu de harde lijn weer wordt opgepakt, zal er een ongekende jacht ontstaan op de
OPM en haar sympathisanten en de repressie zal weer zijn als vanouds. Tapol, een mensenrechten organisatie
waarschuwt, dat het leger met de gecombineerde invloed van de Laskar Jihad milities binnen West Papua zal leiden
tot meer bloedvergieten en nog meer repressie voor de Papoea bevolking.
25.3.2003: The Jakarta Post – Business News
Papua weigert kapvergunningen in te trekken. Papua heeft geweigerd de kapvergunningen, die vorig jaar werden
verleend aan een groot aantal ondernemingen, in te trekken. Dit ondanks protest van de centrale regering,
die claimde dat betreffende uitgifte illegaal is en de ontbossing in de provincie zou kunnen verergeren.
De weigering werd toegelicht door een Papoea delegatie, waar onder provinciale ambtenaren en bosbouw
deskundigen op een vergadering met ambtenaren van het ministerie van bosbouw. Na afloop van deze vergadering,
vertelde Hengky F. Sawaki aan de Jakarta Post, dat de delegatie er bij het ministerie op had aangedrongen
het beheer van de nationale bosbouw onder Papoea beheer te brengen, gebaseerd op de speciale autonomie wet.
Wij willen ons recht terug om zelf onze bossen te beheren, na een langdurige periode onder de centrale regering,
waarvoor wij niets terugkregen, zei Hengky. Hij vertelde, dat de provincie vorig jaar aan 44 firma’s kapvergunningen
heeft uitgegeven, hetgeen kwaad bloed heeft gezet bij het ministerie. De firma’s aan wie concessie werd verleend
voor een gebied van totaal 11,8 milj. hectares, kappen dit jaar ca. 3 milj. kubieke meters hout, 2 maal het kap quota
van 1,5 milj. kubieke meters, vastgesteld door het ministerie. Het ministerie heeft de uitgifte van vergunningen sinds
1999 aan banden gelegd om tegemoet te komen aan alarmerende data, die lieten zien, dat de ontbossing ca. 70 milj.
hectares van een totaal gebied van 120 milj. ha. heeft aangetast. Bos concessie houders worden aangemerkt als de
hoofd schuldigen van deze ontbossing. Om de ontbossing te stoppen, heeft het ministerie de hout quota voor dit jaar
verlaagd naar 6,8 milj. kubieke meters. Vorig jaar was dit nog 12,5 milj. kubieke meters.
Echter, aangemoedigd door andere stromingen, verleend door de autonomie wet, hebben verschillende lokale
instanties, inclusief Papua, de instructie van het ministerie geweigerd op te volgen en gaan door met de uitgifte
van kapvergunningen. De woordvoerder van het ministerie, Tackrir Tathony, zei, dat men het probleem bij het
Huis van Afgevaardigden zou neerleggen. Hij vertelde, dat het Huis bij haar standpunt blijft. Hengky daarentegen
zegt, dat het Papoea bestuur vastbesloten is hun eigen bossen te willen beheren.
Men heeft de Papoea’s tientallen jaren genegeerd en pas de laatste tijd krijgt men enige aandacht van de
Indonesische regering. Veel analisten menen, dat Papua het niet nodig heeft om hun bossen te exploiteren, daar
het op lange termijn de welstand van haar bevolking zal verbeteren, gebaseerd op de inkomsten van olie en mijn
industrie. Hoewel, zegt men, veel corrupte ambtenaren in de provincie kunnen het aannemen van cash geld,
aangeboden door concessie houders , niet weerstaan.
26.3.2003: van “Tapol” – ontvangen rapporten van 24/25.3. van Elsham.
FDP leiders negeren orders, het lichaam van John Mambor niet te verwelkomen. Leden van het Papua Presidium
Council trotseren een bevel van de politie, dat zij het lichaam van John Mambor bij aankomst op het vliegveld
van Sentani , niet moeten verwelkomen. John Mambor, 56 jaar, een senior lid van de FDP, stierf eerder deze week
in Jakarta na een langdurige lever ziekte. Onder de aanwezigen op het vliegveld waren FDP generaal secretaris
Thaja Al Hamid, Rev. Herman Awom, Eliaser Awom, Melkias Mandosir en een antal FDP panel leden.
Honderden mensen waren aanwezig. John Mambor zou op Woensdag 25.3. worden begraven, maar niet naast
wijlen Theys Eluay, omdat leger autoriteiten hadden gedreigd de begrafenis bijeenkomst te verstoren.
Hij zal worden begraven op het Christelijk kerkhof in Abepura. Een woordvoerder van de politie zei, dat
John Mambor niet op het Heroes kerkhof in Sentani mocht worden begraven, omdat men bang was dat de Papoea’s
deze gelegenheid zouden aangrijpen om de Morgen Ster vlag te hijsen. Voor zijn dood verbleef John Mambor
17 jaar in de Kalisosok gevangenis op Oost Java, samen met andere Papoea leiders. Hij was een van de 5 FDP leiders,
inclusief Theys Eluay, die gevangen zaten en in 2001 voor het gerecht gebracht wegens activiteiten voor het hijsen
van de vlag in December 2000. Het gebaar van de autoriteiten roept herinneringen op aan hun woede, toen een
geweldige menigte het lichaam van Tom Wanggai in 1996 te Jayapura verwelkomde, die onder verdachte
omstandigheden stierf in de Tanggerang gevangenis in Jakarta.
28.3.2003: West Papua People’s Representative Office
P.O. Box
1571 Port Vila, Republic of Vanuatu
Aankondiging: Wij hebben de eer U mede te delen, dat voor de bevolking van West Papua de officiële
openingsceremonie zal plaatsvinden van een vestiging voor Papoea afgevaardigden in Port Vila.
Het kantoor zal op Woensdag 26 Maart worden geopend en zal worden bijgewoond door Minister President
Edward Nipake Natapei en Vice President Serge Vohor, de Minister van Buitenlandse Zaken en andere ministers
uit het kabinet, Kerkelijke leiders en vertegenwoordigers van NGO’s, media etc.
26.3.2003:
Namens het volk van West Papua,
Een volk, een ziel
Andy Ayamiseba, West Papua vertegenwoordiger
Rex Rumakiek, West Papua vertegenwoordiger voor de V.N. lobby
28.3.2003: van “Paul Barber” plovers@gn.apc.org.
Onderwerp: Brief naar Britse regering over V.N.rol in de Act of Free Choice . WestPapua Association UK stuurde
een brief naar Jack Straw (Binnen en Buitenlandse Zaken) met het verzoek aan de Britse regering om de Secretaris
Generaal van de V.N., Kofi Annan te benaderen een onderzoek te starten naar de in 1969 gehouden Referendum,
Act of Free Choice, in West Papua. Als U een brief van gelijke strekking zou kunnen schrijven naar Uw eigen regering, zou dit deze actie zeker ondersteunen. Het zou dan nuttig zijn deze brief te kopiëren en door te sturen naar Linda Kaucher: Lindakaucher@hotmail.com.
Als voorbeeld volgt hieronder de brief van Linda Kaucher in het Engels:
Dear Mr Straw
West Papua
Recently, representatives of the West Papua Association UK, along with West
Papuan visitors to this country, met with FCO representatives from the South
East Asian Department, Mr Richard Powell, Ms Helen Brooks and Mr Mark
Polatajko. We are grateful to them for their concern about West Papua.
The meeting was held in the lead up to the UN Commission on Human Rights.
One of the issues raised at the meeting was the 1969 ‘Act of Free Choice’,
which led to West Papua’s incorporation into Indonesia. That process remains
the root cause of many of the current problems in the territory and we were,
therefore, encouraged by Mr Powell’s acknowledgement that “everyone agrees it
would not meet the democratic standards we would expect today”.
In fact it also did not meet the standards expected in 1969. UN General
Assembly Resolution 1541/1960 on self-determination states that integration of
a Non-Self-Governing Territory with another independent State can only result
from the freely expressed wishes of the territory’s people expressed through
informed and democratic processes ‘based on universal adult suffrage’. The
process was not based on universal adult suffrage, but on the votes of an
unrepresentative group of 1,022 people acting under extreme intimidation from
the occupying Indonesian military.
The ‘New York Agreement’ of 1962, which provided for the Act of Free Choice to
take place, specifically guaranteed the right of all adult Papuans to
participate in an act of self-determination to be carried out ‘in accordance
with international practice’. The fact that the UN Secretary General’s
representative stated that the vote took place ”in accordance with Indonesian
practice’ (hardly a sound basis for the vote in view of the thoroughly anti-
democratic nature of the Indonesian regime), and not in accordance
with ‘international practice’ confirms that the vote did not comply with the
New York Agreement.
Recently, the most senior UN person involved in the Act of Free Choice,
Chakravarthy Narasimhan, acknowledged: ‘It was just a whitewash. The mood at
the United Nations was to get rid of this problem as quickly as possible.
Nobody gave a thought to the fact that there were a million people there who
had their fundamental rights trampled on’ [AP, 22 November 2001]
It is not possible to consign this event to the footnotes of history since it
continues to have a major impact on the politics of West Papua to this day,
especially as its legacy is over 30 years of violent oppression and injustice.
The ensuing abuses by the Indonesian military have caused the deaths, according
to Amnesty International, of at least 100,000 West Papuans.
The UK government has made clear its support for special autonomy as a solution
for West Papua, but the Indonesian government has cast grave doubt on its
commitment to special autonomy by its recent extraordinary decision to divide
West Papua into three separate provinces. In any event, special autonomy does
not enjoy widespread popular support, as is clear to any visitor to West Papua,
and the West Papuan people insist that political negotiations on the future of
the territory must be based on an honest and truthful re-appraisal of what
happened in 1969. They have also called for the UN to review its role at the
time.
For this reason, we would ask you to consider carefully our request, made at
the meeting with your officials, for the UK Government to support the call made
by numerous parliamentarians and NGOs for the UN Secretary General, Kofi Annan
to review the UN’s conduct in relation to the Act of Free Choice. We enclose a
briefing paper which supports the case for a review and we would also urge you
to refer also to the recently-published book ‘The United Nations and the
Indonesian Takeover of West Papua, 1962-1969: The Anatomy of Betrayal’ by Dr
John Saltford.
This is not a call for a re-run of the Act of Free Choice. The consequences of
a finding that the UN failed to meet its responsibilities at the time of the
Act of Free Choice must be determined by negotiations between the parties.
We are aware that the UK government has adhered to a position of waiting for
the report commissioned by the Dutch government into the Act of Free Choice.
However, the Indonesian Government recently refused entry to Prof. Drooglever,
the Dutch academic researching the report. Because of this restrictive
situation, and because the date of the presentation of the report may now be
put back while the situation for West Papuans remains as dire, surely the UK
government’s position must be revised in light of this. Given Mr Powell’s
acknowledgement of flaws in the Act of Free Choice, we do not feel that
anything useful will be achieved by waiting for the report and we urge you to
consider our request now.
We therefore call upon the UK government to:
– Request the UN Secretary General to initiate a review into the conduct of the
UN in relation to the Act of Free Choice; and
– Take the lead in proposing that the EU makes a similar request
Thank you for your attention to this matter.
Yours sincerely
Linda Kaucher
on behalf of the
West Papua Association UK
| 1.4.2003: Suara Pembaruan Daily – meer troepen naar PapuaDe First Commission van de Papoea wetgevende
macht en mensenrechten activisten hebben alarm geslagen over het plan om nog eens 1000 soldaten naar Papua
te sturen. Men zei, dat er geen redenen zijn voor de lokale regering om met deze versterking in te stemmen.
De kommissie meent, dat betreffende troepen versterkingen zullen bijdragen tot nog meer problemen voor de
Papoea bevolking, die al zo lang heeft geleden. Deze denkbeelden werden naar voren gebracht door de Kommissie
voorzitter, Yance Kayame en mensenrechten activist, Anum Siregar van de Democratische Alliantie. Het plan om
meer troepen te sturen werd aangekondigd door de leger staf, generaal Ryamizard Ryacudu.Hij kondigde aan,
dat er ook meer troepen naar Aceh zouden worden gestuurd. Yance Kayame vertelde, dat de Papoea bevolking
veel psychologische problemen heeft door de activiteiten van het leger in het verleden. Hij zei, dat de regering
dit item eerst met de Papoea vertegenwoordigers had moeten overleggen, zoals dit is vastgelegd in de wet 21/2001,
betreffende de speciale autonomie. “Wij zien geen bedreiging voor het Indonesische leger in Papua.
Waarom dan nog meer troepen gestuurd?”, vroeg hij. Hij verzocht Susilo Bambang Yudhoyono en andere
senior ministers in Jakarta, als ook de chef van de politie, Da ‘I Bachtiar, dit plan te herzien. “Het is waar, dat
er groepen opereren in het grensgebied, maar zijn onbelangrijk en klein in aantal en dit kan worden bestreden
door de Trikora eenheid.Stuur echter niet nog meer troepen, want ons volk heeft de afgelopen 40 jaar al genoeg
geleden” Het nieuws over het sturen van nog meer troepen naar Papua heeft de Papoea bevolking verontrust.
“Wij hebben ons land als vredeszone verklaard, maar het kan zo weer militair operatie gebied worden —
dus a.u.b. draai dit besluit terug”, zei hij.
2.4.2003: ABC Radio Australia NewsV.S. beschuldigt Indonesische leger van schendingen van
mensenrechten.
De V.S. State Department zegt, dat het afgelopen jaar in Indonesië ernstige schendingen van de mensenrechten
hebben plaatsgevonden. Men beweert, dat Indonesische soldaten zich schuldig maakten aan het vermoorden,
folteren, verkrachten, slaan en het gevangen zetten van burgers en leden van de afscheidings bewegingen.
Het V.S mensenrechten rapport belicht vooral de Indonesische elite eenheid , de Kopassus en de para militaire
eenheid, Brimob en heeft hierop ongezouten kritiek en afkeuring.
Alleen al in Aceh werden afgelopen jaar 898 activisten en burgers vermoord. Het Department bekritiseerde ook
de afscheidingsbeweging, Free Aceh Movement van wandaden. Leden van veiligheidstroepen begingen ook
wandaden in andere conflict zones, zoals Papua, Maluku en Central Sulawesi. Het departement bekritiseerde ook
de mensenrechten rechtbank, opgezet om het door het leger gesteunde geweld tegen onafhankelijkheid
aanhangers in 1999 in Oost Timor, te volgen.
De afloop hiervan geeft sterk de indruk, dat de straffeloosheid tegen soldaten en politie nog steeds hoogtij viert en
dat misdaden tegen schendingen van de mensenrechten in het geheel niet wordt bestraft. Het V.S, rapport vermeldt,
dat de wijdverspreide corruptie door het gehele Indonesische legale systeem is verweven en dat smeergelden
rechtszittingen, veroordelingen en vonnissen beïnvloeden.
3.4.2003: Missie nieuwsbrief – vrede/gerechtigheid
Franciscanen richting VS: Stop alle pogingen om para militaire groepen in Papua te formeren. De Franciscanen,
internationaal, gaven vandaag een verklaring af aan de V.S. commissie voor de mensenrechten met de strekking
het volgende onder de aandacht te brengen van de Indonesische regering: Stop onmiddellijk alle pogingen om
para militaire groepen in Papua te creëren. Open een politiek dialoog over de geschiedenis van de Papua integratie.
Herstel de nationale en internationale legale standaards, stel de vrijheid van meningsuiting en constructieve
vredespogingen veilig. De verklaring is overhandigd door Broeder Theo van den Broek, OFM, een Franciscaner frater
uit Indonesië en directeur van Office voor rechtvaardigheid en vrede voor het Diocees van Jayapura.
De verklaring geeft een gedetailleerd verslag over de afgelopen 40 jaar over de onderdrukking en ontkenning van
het recht op zelfbeschikking sinds de 1960’s, de etnische discriminatie, hun behandeling als “primitief volk”,
exploitatie en onteigening van land door de invoering van ontwikkelingspolitiek, detenties, martelingen en moorden
om politieke redenen en meningsuiting. De absentie van bijstand voor slachtoffers van schendingen van
mensenrechten en onderdrukking.
Ook werd de nadruk gelegd op de rol van het leger in Papua, de ineffectieve controle van burgerlijke autoriteiten,
het organiseren en trainen van para militaire groepen en de combinatie van economische belangen met militaire
doeleinden. Sinds 1969 werd Papua officieel een provincie van Indonesië en vanaf toen werden natuurlijke
bronnen door Indonesië en transnationale firma’s ontrokken, waarvan de Papoea’s zelf bitter weinig terugzien.
5.4.2003: van Tapol – Elsham nieuws rapport — Wamena
De vrede campagne in Papua is beschadigd, doordat een niet geïndentificeerde groep op 4 April een aanval opende
op een militair munitie depot in Wamena. De aanvallers kwamen in vuurgevecht met de bewakers, waarbij 2
Indonesische militairen werden gedood en een aanvaller werd doodgeschoten. Men slaagde erin 29 wapens met
duizenden kogels buit te maken.
Door het leger werden direct troepen en een helikopter ingezet om via een klopjacht de aanvallers en de gestolen
wapens op te sporen. De directeur van de mensenrechten groep Elsham. Johannes Bonay, zei, dat zijn groep dit
Wamena incident zou onderzoeken. Het leger sluit echter niet uit, dat leger personeel betrokken is bij deze overval,
omdat het voor onmogelijk wordt gehouden, dat OPM rebellen het licht hadden kunnen uitschakelen en zo bij de
munitie opslag hadden kunnen komen.
Een interview van WP met Mathias Wenda, generaal TPN/OPM, geeft duidelijk aan, dat hij ernstige twijfels heeft,
dat de TPN/OPM betreffende overval pleegde. “Wij zijn slecht georganiseerd en slecht uitgerust en van Gen. Murib
heb ik geen enkel rapport ontvangen. Maar ik stel u voor het hem zelf te vragen. Op de vraag of de aanval alleen
door TPN/OPM is uitgevoerd, zegt Wenda: “Wie kan dat rechtvaardigen? Wie wil dat West Papua niet veilig is en
er hier geen vrede heerst? Wie wil er meer bloedbaden? Wie wil er meer troepen in West Papua? Wie wil er meer
levens vernietigen? Zeker niet de Papoea’s!!. “Wij hebben genoeg doden. Wie wil, dat er elke dag Papoea’s
omkomen? WP News: “U suggereert dus, dat de TPN/OPM deze aanval niet uitvoerde? TPN/OPM:
“Ik zeg alleen, dat de Indonesische troepen de probleemmakers en killers zijn. Zij willen geen vrede of vrede zone
in West Papua. Zij willen oorlog en onrust.
Hoe kunnen wij een vredeszone creëren als onze mensen dagelijks worden opgejaagd en gedood en dat al 40 jaar?
WP News: Wat zegt U als later duidelijk wordt, dat Uw troepen dit deden? “Als mijn troepen dit deden om hun leven
te verdedigen, heb ik geen reden hen te blameren. Alleen wanneer men burgers doodt of problemen voor
dorpelingen veroorzaakt. Het is moeilijk te stellen, dat wij er voor de mensen zijn en hun rechten verdedigen om
vrij en vreedzaam samen te leven. Maar laat duidelijk zijn, dat het Indonesische leger de Papoea’s gebruikt om
problemen in West Papoea te veroorzaken en wij moeten er achter zien te komen, waarom? WP: “Weet U waarom?
TPN/OPM:”Het is duidelijk, heel duidelijk.” WP: Kunt U erover vertellen? Wenda: “ Zij vielen burgers in Wutung
aan, hun eigen ambassadeur in PNG en eigen leden van TNI troepen, om te rechtvaardigen, dat men meer troepen
in het grensgebied nodig heeft.
Zij doodden burgers in Tembagapura, vermoordden 2 Amerikaanse onderwijzers. Zij vermoordden Theys Eluay,
Arnold Ap, Wiliam Onde, Thom Wainggai, John Mambor en vele andere, dat weet U allemaal. Zo, het hele scenario
is gerelateerd aan het plan van de TNI om duizenden troepen te stationeren, een marinebasis in Papua te
ontwikkelen, de provincie op te delen. Hoe kan men dit bereiken? Eerst moet men de wereld en hun regering laten
zien, dat Papua niet veilig is, er is geen vrede, maar oorlog. Daarom heeft West Papua meer troepen nodig, men
kan dan doorgaan met zakendoen, het vermoorden van Papoea’s en het land leeg plunderen. Men heeft troepen
nodig om de regeringsplannen uit te voeren zonder omvangrijke tegenstand en argumenten van de Papoea’s.
Zij willen de Papoea’s hun kracht tonen en meer troepen betekent meer intimidatie, onderdrukking. Iedereen,
elke Papoea, de hele wereld weet dit.” WP: “ Wat wilt U de Papoea’s zeggen?” Wenda:” Ik heb de Papoea’s niets te
zeggen.
Zij weten alles. Ik zou de president van de V.S. en de prime minister van de U.K. willen zeggen:
Als zij werkelijk campagne voeren voor democratie en mensenrechten, moeten zij kijken naar de afgelopen 40 jaar
in West Papua, wat wij hebben geleden. Het is duidelijk, dat Indonesië geen democratisch land is. Men weet, dat de
mensenrechten op een laag pitje staat. Men weet hoeveel Papoea’s zijn vermoord. Men weet, dat Papoea’s onder
constante intimidatie leven. Men weet, dat het leger hun malafide praktijken over heel Indonesië uitvoert.
Men weet dat het in Papua niet veilig is. Wanneer dan deze mensen(V.S. U.K.) werkelijk de mensenrechten en
democratie verdedigen, moeten zij iets ondernemen tegen dit land. Wanneer zij dat niet doen, laten wij dan zeggen,
dat men niet werkelijk gaat voor democratie en de rechten van Papoea volk, maar er speelt dan iets anders.
U weet wat dat is.”
7.4.2003: Elsham Nieuws – razzia’s
Het laatste rapport van onze Wamena post vermeldt de inbreng van troepen, aangevoerd in een Hercules,
dat op het Wamena vliegveld landde en die naar doelgebieden werden vervoerd voor militaire acties in de richting
van de Noordelijke Baliem vallei. In Kurima hadden troepen een meeting met de lokale politie chef en werd er
gediscussieerd over de namen van mogelijke verdachten van de Wamena overval. De mensen die op deze lijst
terechtkomen, kunnen “any time” worden gekidnapt.
Er verscheen ook een konvooi met trucks met Red and White milities en 20 soldaten, die Papoea’s intimideerden, die
uit de kerk kwamen. In Woma hoorde men salvo’s van geweer vuur. Op Zaterdag werd een 50 jarige man uit Napua
door troepen aangehouden. Toen hij verzet bood, werd hij hardhandig meegenomen door soldaten.
Een andere persoon, Henok Wilil(29), die werkte in een foto zaak werd ook aangehouden. Deze arrestatie werd
gelinkt naar de fotokopie, die werd gevonden in de zak van de gedode aanvaller(Murib). Hij behoorde tot de
Yanto Tabuni groep, die vermoedelijk de aanval in Wamena uitvoerde. Over de verblijfplaats van de gearresteerden
tast men in het duister.
Trauma 1977 gebeurtenissen:
De operaties, die nu in het Wamena gebied plaatsvinden, zullen de bevolking van Wamena en omgeving
waarschijnlijk traumatiseren, omdat zij zich de op grote schaal door Indonesische militairen geleide operaties in
1977 nog goed zullen herinneren. De troepen gedroegen zich heel bruut t.o.v. ouderen en jongeren, velen werden
doodgeschoten of gebombardeerd door OV10’s. Volgens de Kerk en missie onderzoek werden zeker 3000 Papoea’s
gedood, duizenden verdwenen en honderden werden voor het leven verminkt. Voor het bombardement vlogen vliegtuigen over en dropten lekkernijen, toen de bevolking dit vervolgens oppikte, vlogen OV10’s over en wierpen hun bommen af.
Elsham News Report.
8.4.2003: Van: Green Left Weekly – Hans Gebze:
West Papoea’s zoeken hun weg voor vrijheidsstrijd. Hans Gebze is een Papoea student, woonachtig in Yogyakarta.
Hij is sinds 1998 bij de politieke strijd betrokken en is secretaris generaal van de Alliance of Papuan Students (AMP).
Gebze sprak met een verslaggever van Green Left Weekly, Max Lane, over de vrijheid strijd van West Papua.
De AMP werd opgericht in 1998, als onderdeel van de radicalisering van universiteit studenten over heel Indonesië
gedurende de beweging om Suharto af te zetten, hetgeen in Mei 1998 gelukte. De AMP werd gevormd uit
verschillende studenten organisaties in Sulawesi, Bali en Java. Deze groepen waren oorspronkelijk heel gematigd en
onder begeleiding van de Irian Jaya regering. Natuurlijk werden ook studenten uit West Papua hierbij betrokken.
Het eerste grote AMP Congres werd in Juni 1998 in Yogyakarta gehouden. Men adopteerde in zijn algemeenheid
steun voor de dekolonisatie van Papua. Gebze vertelde: Toen der tijd besloten wij ons te concentreren op het
historische gebeuren over wat er in 1969 gebeurde rondom de zogenaamde Act of Free Choice, (Referendum).
De AMP ziet de afwezigheid van enige serieuze aanpak van Indonesië om de snelle verspreiding van HIV/Aids in
West Papua aan te pakken als een doelbewuste politieke poging, genocide op Papoea’s toe te passen.
De studentenbeweging gaat nog steeds voor dekolonisatie van West Papua door te streven naar een nieuw
referendum, waarbij alle Papoea’s moeten worden betrokken, samen met burgers die al minstens 20 jaar in
West Papua leven. De AMP gaat ook voor de sluiting van de V.S. Freeport mijn. De AMP zoekt naar een systeem
van gezamenlijk bezit, met een grotere rol voor de lokale gemeenschappen. Er komt vreemd kapitaal naar Papua en
ook British Petroleum komt. De regering in Jakarta steunt dit en probeert ook conflicten binnen de
bureaucratische Papoea elite te bewerkstelligen.
Men verzint van alles om de steun voor zelfbeschikking de kop in te drukken. De AMP heeft ook associaties met
andere studenten groeperingen, zoals DEMMAK. De DEMMAK groep vindt dat de DPP zich zwak opstelt in hun
houding naar Freeport. Veel DPP mensen, zoals Tom Beanal, de voorzitter van de DPP, zijn ook leden van het
Freeport bestuur en zijn aandeelhouders. Andere worden direct betaald door Freeport. Veel DPP leden hebben ook
links met de Golkar partij, de partij van voormalig dictator Suharto en zelfs het leger. Deze mensen hebben ook de
overeenkomsten met British Petroleum getekend en wij denken dat zij door BP zijn betaald. Op dorpsniveau,
onder bestaande boeren, organiseert de AMP sessies en wordt er gesproken over zelfbeschikking en demilitarisatie.
Deze zaken interesseren hen het meest. Economische aangelegenheden maken meer indruk bij mensen in de stad,
in het bijzonder voor lager opgeleide werknemers, die ook een doelgroep zijn voor DEMMAK. Volgens Gebze
vertegenwoordigt de DPP een meer conservatief deel van de Papoea gemeenschap. Hun basis zit in de hogere
niveaus van de bureaucratie, waar meer corruptie heerst, ook vanwege de toegang naar zakendoen, speciaal
internationaal en Jakarta gelinkte firma’s. De DPP leiding vertegenwoordigt een alliantie tussen de Papoea
bureaucratische elite, met veel links naar de Golkar, het leger, het Indonesisch groot kapitaal en vreemd kapitaal.
Gebze merkte ook op, dat de DPP ook een studenten sectie heeft, genaamd the Youth and Students Panel.
Ze is gehuisvest in Jayapura en heeft nooit deelgenomen aan een politieke beweging. De DPP streeft diplomatieke
activiteit na met betrekking tot de zaak van zelfbeschikking en democratie. DEMMAK legt de nadruk op zowel
diplomatieke strijd als wel lokale acties. Het geeft leiding aan inzicht over de ware geschiedenis van Papua.
Alles bij elkaar moeten wij toegeven, dat de DPP leiders nog steeds aanhangers van onafhankelijkheid zijn.
Er bestaan alleen verschillen over hoe de strijd te voeren en wat voor een gemeenschap Papua moet worden,
wanneer men de vrijheid heeft veroverd. Gebze benadrukt dat de AMP een strategisch verbond met de inheemse
pro democratische krachten in Indonesië wil opbouwen. “Onze beste kans voor verandering is door uitbreiding
van democratische ruimte in Indonesië. Net zoals met Oost Timor. De vooruitzichten voor de voortgang van de
strijd in Papua zijn gelinkt naar grote veranderingen binnen Indonesië zelf.” “De regering van de Indonesische
President Megawati Sukarnoputri, die de belangen van het leger en internationale kapitaal vertegenwoordigt,
moet worden vervangen.” “Wij willen samenwerken met Indonesische studenten, arbeiders en plattelands
bewegingen.”
12.4.2003: van Tapol – soldaten van Indon. leger waarschijnlijk betrokken bij overval Wamena.
De legerchef van algemene zaken, Lt. Gen. Djamari Chaniago, heeft bevestigd, dat leden van het leger mogelijk zijn
betrokken bij de overval op de leger kazerne in Wamena, waarbij 29 wapens werden gestolen. Afgelopen Zaterdag
vertelde de Trikora commandant, dat er sterke aanwijzingen waren over de betrokkenheid van “insiders”.
Zoekacties resulteerden in de vondst van 19 wapens, zes daarvan werden gevonden in een huizencomplex op de
kazerne. Op 6 April, een dag na de overval werden 11 Papoea’s gearresteerd, nog voor een onderzoek had
plaatsgevonden. Onmiddellijk kwamen er via e-mail verzoeken binnen om te reageren en te bellen naar verschillende
autoriteiten en bevelhebbers met het verzoek de gedetineerden humaan te behandelen. Negen van hen zijn inmiddels
weer vrijgelaten. De overval in Wamena is het derde grote incident op rij, waarbij soldaten zijn betrokken.
18.4.2003: Human Rights Watch – Dood van Papoea in militaire gevangenis veroorzaakt angst in
Papua.
De dood van Yapenas Murib in de gevangenis vereist een onafhankelijk onderzoek, zegt Human Rights Watch.
Betreffende organisatie wil ook toegang hebben naar andere gedetineerden in de verschillende militaire
gevangenissen, omdat betreffende gedetineerden waarschijnlijk bloot staan aan ernstige mishandelingen.
De dood van Yapenas Murib zal het algehele klimaat van angst en intimidatie verergeren, zei Mike Jendrzejczyk,
Washington directeur van Human Rights Watch’s afdeling Azië. “Dit incident kon op geen slechter moment
plaatsvinden, omdat Jakarta aangaf, dat men de spanningen in Papua wilde verminderen”.
De dood van Murib op 15.4.2003 werd gemeld door lokale mensenrechten groepen. Tenminste 20 andere personen
zitten nog gevangen op Jayawijaya Militaire District Command(KODIM 1702) in Wamena, Papua. Yapenas en een
andere man, Kanius Murib werden op 6.4. door militairen gearresteerd als verdachten van de overval.
Ze werden geboeid met touwen om hun nek en over een lengte van 3 km over de straat gesleept en met regelmaat
staande gehouden, omvergetrokken, geschopt en geslagen. Yapenas is op de avond van 14.4. nog levend gezien
en men neemt aan dat hij vlak daarna in het KODIM kantoor is overleden. De dokter, die een officiële autopsie
uitvoerde, verklaarde, dat hij was gestorven aan ademhalingsproblemen.
De krant Cenderawasih Pos vermeldde dat familie leden eerst een brief moesten ondertekenen, dat militairen
niet verantwoordelijk waren voor zijn dood, alvorens zij het lichaam vrijgaven. Een andere gedetineerde van
Wamena KODIM ligt in het ziekenhuis voor behandeling van steek en andere verwondingen, vermoedelijk
opgelopen door martelingen. Human Rights Watch pleit voor een onafhankelijk onderzoek naar aanleiding
van begane martelingen en de dood van Yapenas Murib en dat de verantwoordelijken voor het gerecht moeten
worden gebracht Zoals eerder vermeld en ook na dit Wamena incident worden willekeurig burgers opgepakt,
hun huizen in brand gestoken. Men wordt gefolterd en in het ergste geval vermoord, voordat er een gerechtelijk
onderzoek heeft plaatsgevonden. In vorige gevallen was het vaak de Kompassus (Theys Eluay), nu volgen andere
onderdelen. Het is eigenlijk niet te tolereren, dat journalisten, mensenrechten activisten,etc. worden geweerd,
er geen bewegingsvrijheid is en geen vrije meningsuiting. Vreedzame demonstraties worden niet toegestaan en
worden met geweld ontregeld.
Mensen kunnen zich niet verdedigen, alles wordt door het leger afgewikkeld. Ook de moord op Murib geeft aan hoe
bruut en inhumaan het leger te werk gaat. In het geval van Murib wordt er zelfs in het openbaar gemarteld,
hoe moet het dan aflopen met andere gedetineerden. Brieven schrijven helpt al niet meer en verdwijnen
waarschijnlijk direct in de prullenbak. Paulina Itlay werd gearresteerd toen zij haar dorp Pugima verliet om naar
de markt in Wamena te gaan. Soldaten vroegen haar waar haar man was, omdat hij volgens hun de geweren had
gestolen. Zij wist dit niet en de soldaten sloegen haar en rukten haar de kleren van het lijf. Zij werd meegenomen
naar KODIM 1702 in Wamena, waar soldaten haar vervolgens in de borsten en dijen sneden en brandende sigaretten
in haar wonden drukten. Men doofden de sigaretten in haar vagina. Zij vroegen steeds naar OPM leden en zij
antwoordde, dat zij dit niet wist. Men nam ook haar geld af, dat zij naar de bank in Wamena wilde brengen.
Om 10 uur s’avonds werd ze op straat gegooid en ze ligt nu in het ziekenhuis.
Het tekent de arrogantie en brutaliteit van het militaire regiem. Men krijgt het voor elkaar onschuldige Papoea’s
jarenlang op te sluiten zonder enige vorm van proces. Het hele rapport samengevat, moet men wel tot de conclusie
komen, dat de student Gebze van het AMP heel reëel is met de stelling, dat enige verandering ten goede van binnen
uit Indonesië zelf moet komen.
Men heeft niets geleerd van de moord Theys Eluay, Freeport etc. In dit laatste incident in Wamena waren ook weer
soldaten betrokken en het begint er op te lijken, dat men bewust aanstuurt op onrust, spanningen, zodat men
ongestoord jacht kan maken op aanhangers van de OPM. Het ergerlijke is dat men alles zelf in scene zet, alsof
Papoea’s zo stom zouden zijn om b.v. identiteitskaarten achter te laten bij een overval.
Het positieve is echter dat de begane misdaden nu goed worden gedocumenteerd en overal ter wereld worden
gelezen, hetgeen steeds meer oppositie oplevert.
Men is zich hier waarschijnlijk goed van bewust en men verzint van alles om het vredesproces te verstoren,
geen dialoog aan te gaan en zoveel mogelijk aanhangers van de OPM om te brengen. In Nederland stuurde de
Stichting Pro Papua een verzoek naar de Minister van Buitenlandse Zaken, Jaap de Hoop Scheffer.
De strekking van de brief is dat men zich grote zorgen maakt over het gedrag en de tactieken van het Indonesische
leger in Papua. Als men Papua in de afgelopen 40 jaar enigermate ordentelijk had bestuurd, was er voor de
Papoea’s geen aanleiding en noodzaak geweest voor het stelen van wapens in Wamena.
Het is een wonder te noemen dat de Papoea’s zich zo lang vreedzaam hebben opgesteld, zeker afgezet tegen het feit
hoe men de afgelopen 40 jaar door de Indonesische regering is behandeld.
| 21.4.2003: Radio New Zealand International – Hetze tegen Papoea studentenPapoea groeperingen
beschuldigen het leger van het lastigvallen van Papoea studenten in Indonesië. De West Papoea groep in Vanuatu
veroordeelt het Indonesische leger voor het lastigvallen van Papoea studenten, die de verschillende universiteiten
in Indonesië bezoeken. De woordvoerder van de groep, Andy Ayamiseba, zegt dat leden van de studenten vereniging
van Java aangeven, dat het aantal incidenten met betrekking tot het treiteren en intimidatie door het leger toeneemt.
Zij beschuldigen het leger ervan met de politie samen te werken en tonen duidelijk initiatieven om de
onafhankelijkheids activiteiten en bijeenkomsten te ontmoedigen.Mr. Ayamiseba zegt dat dit komt, nadat de
chef legerstaf een order gaf om aan de Papoea afscheidingsbeweging een eind te maken. Hij zegt dat het leger nu
ook Papoea’s uit andere delen van Indonesië in het vizier heeft. “In Java worden elk jaar een aantal Papoea
studenten op mysterieuze wijze vermoord.” “Hier zit het leger achter, dat is hun normale praktijk; zij hebben geen
respect voor mensenrechten, hoe dan ook” Mr. Ayamiseba heeft ook de dood veroordeeld van de Papoea
Yapenas Murib, die gevangen zat voor ondervraging over de recente aanval op het wapendepot in Wamena.
Rapporten geven aan, dat de man is bezweken aan martelingen door het leger.
Van: ‘Hendrick C. Ajamiseba”
ajamiseb@hawaii.edu Onderwerp: Papoea Amerikaanse Studenten Vereniging – PASA.Hierbij maken wij bekend,
dat Papoea studenten en hun Amerikaanse vrienden, eindelijk de PASA hebben opgericht als een formele vereniging
in de V.S. De PASA leden bevatten een brede aaneenschakeling van Amerikaanse en Papoea studenten vanuit de
gehele V.S. en Hawaii. PASA is een onafhankelijk, educatief en non profit organisatie. Ons doel is een groter
bewustzijn en begrip voor de Papoea problemen in de V.S. te kweken. Speciale aandacht zal worden besteed aan de
rol van de V.S. om het Papoea conflict op te lossen. De PASA hoopt samen te werken met alle Papoea studenten en
organisaties, overal ter wereld. Open communicatie en solidariteit zijn van groot belang voor PASA en zijn leden.
Wij hopen niet alleen het Amerikaanse publiek te bereiken, maar in de nabije toekomst ook alle Papoea studenten
en Papoea organisaties. Binnenkort hopen wij ook een website te openen en wij voeren dan als logo: One People and
One Soule.
22.4.2003: Associated Press – 4 Indonesische militairen schuldig bevonden aan moord.
Het militaire Hof in Surabaya veroordeelden 2 officieren en 2 soldaten met betrekking tot de moord op de Papoea
leider Theys Eluay op 10 November 2001. Mensenrechten activisten bekritiseerden de uitspraak.
Lt. Kolonel Hartomo had Majoor Doni Hutabarat en 5 van zijn Kopassus soldaten opdracht gegeven,
Theys een lesje te leren. De toenmalige militaire commandant in Papua Major Gen. Mahidin Simbolon heeft
altijd ten stelligste ontkend, dat de Kopassus achter deze moord zat. Hartomo en Zulfahmi werden voor
3,5 jaar gevangenisstraf veroordeeld en uit de dienst ontslagen. Kapitein Rionardo en Sergeant Asrial kregen 3 jaar,
maar werden niet ontslagen.
Uitspraak over de drie andere soldaten volgt later en krijgen elk waarschijnlijk 3 jaar.
De advocaat van de aangeklaagden, Sitompul, wil hoger beroep aantekenen en beschouwt zijn cliënten als helden
van Indonesië. Zelfs de chef legerstaf Generaal Ryamizard Ryacudu uitte dezelfde bewoordingen en zijn uitspraak
heeft bij de Papoea’s veel kwaad bloed gezet. Het Papoea Presidium en de mensenrechten organisatie zijn ontstemd
over de lichte straffen en willen ook meer weten over de motieven van betreffende moord.
Men wil ook de verantwoordelijken achter de instructies voor het gerecht. Tapol, mensenrechten organisatie,
beschrijft de uitspraak van deze zaak als een triomf voor de militaire straffeloosheid in Indonesië.
Het volgt nog steeds een al lang bestaand patroon, waarbij militairen in lagere rangen licht worden gestraft,
terwijl de waarheid over de betrokkenheid van militairen, hoger in rang, wordt toegedekt. Betreffende zaak loopt
ook via een militair tribunaal en de straffen komen niet overeen met de ernst van de misdaad.
De verdwijning van Theys chauffeur, Aristoteles Masoka is door de autoriteiten niet eens onderzocht.
De commissie is ook niet onafhankelijk, vandaar de opmerking van Tapol:
een triomf voor de militaire straffeloosheid.
23.4.2003: Van “Tapol” via Elsham
Onderwerp: In de omgeving van Wamena 5 kampongs afgebrand.
Met de kennelijke goedkeuring van de gouverneur van Papua, Salosa, heeft een gezamenlijke eenheid van
Kopassus, Kostrad 431 en Rapid Reaction Force troepen actie ondernomen in de buurt van het district Kuyawage,
ten Westen van Wamena en heeft de huizen van inwoners, alsmede scholen en medische centra in brand gestoken.
De levende have en tuinen werden ook verwoest. De inwoners van Yugume, Luarem, Wupaga, Menggeagen en
Mume, vluchtten naar de nabijgelegen bossen. P.K.(35) een funtionaris van de Baptisten Kerk ontving een rapport
van de plaatselijke bevolking over dit incident, waarin men vertelde dat de militaire operatie op 19 April was
begonnen.
Complete informatie over het aantal verbrande huizen is nog niet beschikbaar. Inmiddels is ook bekend dat
inmiddels 9 militairen zijn aangehouden in verband met de wapenroof in Wamena op 5 April.
De mensenrechten organisatie vreest dat de legercampagne dezelfde overeenkomsten gaat vertonen aan die in 1998,
waarbij toen 20 mensen omkwamen en nadien tengevolge van de raid nog eens 213 mensen stierven.
29.4.2003:
Er zijn weer 2 Papoea’s in de Wamena gevangenis beland: Michael Heselo en Des Wenda. Ook zij werden mishandeld en gemarteld en volgens de rapporten is hun lot zeer onzeker.
Ook het lot van 8 andere:
1) Martinus Yikwa 2) Terianus Yikwa 3) Paus Kogoya
4) Iton Kogoya 5) Pelius Wenda 6) Tornagen Wenda
7) Taunus Kogoya 8) Marthen Wenda
is heel onzeker en ook hun verblijf is onbekend. Zij werden met een truck naar een Hercules vliegtuig gebracht,
dat Wamena met onbekende bestemming verliet. Hun families wachten in angstige spanning op nieuws over wat
met hen zal gaan gebeuren. Na dagenlang verblijf in de bossen beginnen honderden vluchtelingen, voor het
merendeel vrouwen en kinderen, weer terug te keren naar Puncak Jaya, omdat zij bang zijn naar hun eigen dorp
terug te keren. Vanwege de militaire operaties tegen de lokale bevolking i.v.m. de wapenroof in Wamena, waarbij
huizen, kerkgebouwen, school en hospitaal in brand werden gestoken, vluchtte men naar de bossen en velen
zochten een goed heenkomen in de kerk, omdat men zich daar veilig waande voor militaire repressie.
De situatie is nog onduidelijk, omdat verslaggevers en mensen van mensenrechten organisaties in dergelijke actie
gebieden worden geweerd. Men kan alleen maar hopen, dat onder deze omstandigheden de kerk en lokale
mensenrechten organisaties, internationale organisaties inschakelen om de wapenroof op 4/5 april in Wamena en
daar op volgende repressieve militaire acties tegen de lokale bevolking te onderzoeken. Het is duidelijk en al
dikwijls beschreven, dat dergelijke militaire acties gepaard gaan met uitwassen en dat het leger zich niets
aantrekt van “mensenrechten”.
2.5.2003: Van: P c N inter Cultural
Onderwerp: Michael Heselo gemarteld en vermist : Informatie van Elsham rapport.
Op Woensdag 30.4.2003 werd Michael Heselo vanuit de Wamena gevangenis naar een cel in Polda, Jayapura
overgebracht. Bij aankomst vertoonde zijn lichaam ernstige open wonden, zijn vingernagels waren uitgetrokken.
Hij vertelde Elsham, dat zijn rug en kaak pijn veroorzaakte en dat hij 2 dagen van voedsel verstoken was gebleven.
Dit alles tengevolge van behandeling door de politie in Wamena. Woordvoerder vanuit de Polda gevangenis vertelde,
dat hij naar een ziekenhuis was gebracht, maar Elsham heeft hem daar niet kunnen traceren en niemand weet waar
hij momenteel verblijft.
Blijkbaar is hij in groot gevaar, omdat sinds kort ook de beruchte Kopassus eenheid aan de militaire operaties
deelneemt en zij met het grootste gemak OPM verdachten laten verdwijnen om nooit meer terug te keren.
De Kopassus heeft veel schade toegebracht aan het mensenrechten imago van Indonesië.
8.5.2003: – The Age (Melbourne) – meer druk V.S. op onderzoek Freeport incident
V.S. senatoren vragen om onderzoek in Papua : door Marian Wilkinson,V.S. correspondent 17 Senatoren hebben
de Indonesische President Megawati Sukarnoputri geschreven om het onderzoek naar de onopgeloste moorden
op 2 Amerikaanse onderwijzers en 8 acht andere Amerikaanse gewonde burgers bij de Freeport mijn in west Papua,
meer prioriteit te geven. De senatoren schreven de brief naar aanleiding van het feit dat de V.S. regering het
Congres voorbereidt om de militaire hulpfondsen weer vrij te geven, die waren stopgezet naar aanleiding van de
excessen tijdens het Oost Timor conflict in 1999.
De hervatting van hulpfondsen wordt deze week verwacht, maar door zorgen over het gebrek aan voortgang in
het onderzoek van het Freeport schiet incident, eind Augustus vorig jaar, zou dit weer kunnen vertragen.
De senatoren verwijzen naar het eerste Indonesische politie onderzoek, dat aangaf, dat Indonesische militairen
bij de aanval waren betrokken. Zij beklaagden zich dat verdere onderzoeken door het leger, politie en zelfs FBI,
niets hebben gebracht. De legerchef Sutarto ontkende elke militaire betrokkenheid. De senatoren hebben
President Megawati duidelijk gemaakt, dat er een afgerond compleet onderzoek moet komen en dat de daders van
deze aanval op ongewapende Amerikaanse burgers moeten worden veroordeeld. Senator, democraat Patrick Leahy
pleitte voor bevriezing van betreffende fondsen.
Hij vertelde de krant: “Het leger gedraagt zich meer als een criminele onderneming dan als een professioneel leger.
Het trainingsprogramma (IMET) moet worden hervat, maar niet voordat het leger wil samenwerken om het
onderzoek goed af te ronden. De V.S. politiek t.o.v. het Indonesisch leger is veranderd door de Bali explosie en
men wil de banden met het leger eigenlijk versterken teneinde het terrorisme goed aan te pakken, maar de
weigering van generaal Sutarto om de betrokkenheid van het leger te accepteren in het Freeport schiet incident
heeft velen in het Witte Huis en het Congres gefrustreerd.
Het onderzoek werd nog gecompliceerder door uitlatingen van Freeport in Maart j.l., dat men het leger en politie
$US 5,6 milj. betaalde in ruil voor bewaking van betreffende mijn. Indonesië zit duidelijk met deze affaire in de
maag en de voor Amerika is dit niet veel anders, omdat de Freeport mijn een Amerikaanse onderneming is met
als thuisbasis New Orleans. De weduwen en familie van de omgekomen Amerikaanse onderwijzers hebben
veel lobby werk verricht en het schiet incident in Amerika flink uitvergroot.
Voor een uitvoerig verslag hiervan moet U terug naar 31 Augustus 2002, deel 3.
Afscheidingsbewegingen:
Afscheidingsbewegingen ondermijnen nog steeds democratische en economische vorderingen in verschillende
gebieden in Indonesië. Het afbreken van vrede besprekingen in Aceh en de daar op volgende Indonesische
militaire acties benadrukt nogmaals hoe moeilijk het is een compromis te vinden na vele jaren van geweld.
De GAM, afscheidingsbeweging uitschakelen lijkt een onmogelijke opgave, gezien de vele pogingen, die Jakarta
in het verleden al heeft ondernomen. Aan het andere einde van de Indonesische Archipel broeien er moeilijkheden
in Papua, waar de afscheidingsbeweging OPM ook al een veertigjarige strijd voert tegen de centrale regering in
Jakarta. Ook deze is moeilijk te bestrijden, omdat de OPM een tactiek van vrede hanteert en probeert via
onderhandelingen, dialoog hun idealen te verwezenlijken.
Dergelijke pogingen behoeven echter support van de V.S. en andere leden van de internationale gemeenschap.
Als Indonesië echter de harde lijn blijft volgen en niets verandert aan hun huidige insteek en instelling, zal de roep
om onafhankelijkheid van de Papoea’s alleen maar luider klinken. West Papua is gezegend met een enorme
rijkdom aan natuurlijke bronnen, waarvan momenteel slechts 1% aan hen is toebedeeld. West Papua is de op een
na armste provincie van Indonesië en de Papoea’s zien met lede ogen, dat hun land wordt leeg gemolken.
Voeg daarbij de repressie gedurende de afgelopen 40 jaar, het buitensluiten van de Papoea’s zelf,
de gewelddadigheden jegens hen, het lobbyen door Papoea’s in het buitenland en het zal dan duidelijk zijn,
dat Indonesië het Papua probleem niet zo gemakkelijk zal kunnen oplossen.
14.5.2003: Jakarta(Reuters)
Dreigende oorlog in Aceh slecht voorteken voor Papua activisten.
De oorlog trom in de Indonesische opstandige provincie Aceh klinkt luider en ook de strijd in Papua wordt harder,
ofschoon hier de strijd op een laag pitje staat vanwege de slechte bewapening. Wat de regering, volgens diplomaten,
zorgen baart, is de politieke beweging van invloedrijke Papoea’s, die vreedzame onafhankelijkheid zoeken via hun
rechtslichaam, de zogenaamde Papua Presidium Council. Analisten zeggen, dat de nationalistische President
Megawati de harde lijn tegen het voornamelijk Christelijk Papua niet uitsluit, wanneer dat zou betekenen,
dat dit de grootste moslim natie bij elkaar houdt. “Natuurlijk zijn de kwesties van Papua en Aceh verschillend,
maar de stemming van de regering en het land is op dit moment weinig tolerant richting afscheidingsbewegingen”,
zegt Dewi Fortuna Anwar, een onderzoeker op het Indonesisch Wetenschappelijk Instituut en adviseur van
voormalig president Habibie.
“Het wereld klimaat geeft nu meer ruimte voor een militaire oplossing” In Aceh is het Indonesisch leger nu bezig
met het grootste militaire offensief gedurende de laatste tientallen jaren. De Internationale Crisis Groep (ICG)
merkte al op, dat er pogingen worden ondernomen om de onafhankelijkheidsbeweging in Papua af te zwakken.
Enigerlei vorderingen in Aceh zouden dit proces in Papua kunnen ondersteunen. Het leger en de politieke elite
zijn nog geschokt door het verlies van Oost Timor in 1999, toen de vroegere Portugese kolonie zich in een door de
V.N gesponsorde volksstemming zich uitsprak te breken met Jakarta. De opdeling van Papua in 3 provincies is een
onderdeel van dit plan om de onafhankelijkheidsbeweging af te stoppen. Papoea leiders zijn hier niet geraadpleegd
en dit kan weer geweld oproepen. Sidney Jones, Indonesisch ICG project directeur onderschrijft dit en geeft aan
dat sommige Indonesische regeringsfunctionarissen bezorgd zijn over de campagne van buitenlandse Papoea’s
om hun geschiedenis te laten herschrijven.
Hierbij komen wij automatisch weer bij de “Act of Free Choice” en dit geeft inderdaad aan, dat er nog veel is recht te
zetten. Ook een Nederlandse academicus, Professor Drooglever, is op verzoek van Minister van Aartsen aan een
historisch onderzoek begonnen. Hem werd onlangs toegang tot West Papua geweigerd . Publicatie van zijn
rapport wordt nu pas eind jaar 2004 verwacht. Naar de letter gemeten, kan men stellen, dat Indonesië onrechtmatig
bezit heeft genomen van West Papua en de Indonesische regering leunt op de wapens en steeds niet thuis geeft op
enige dialoog met de Papoea’s. De oppositie groeit echter en het is nog maar de vraag, waar dit op uitdraait?
15.5.2003: Radio New Zealand International – razzia’s.
Mensenrechten activist zegt dat meer dan 1300 Papoea’s voor het Indonesisch leger op de vlucht sloegen.
Een Papoea mensenrechten organisatie heeft de V.N. werkgroep voor minderheden doorgegeven, dat tengevolge
van militaire acties 1368 mensen hun woonoorden zijn ontvlucht. Theo Sitokdana van Elsham zegt, dat door
de leger operaties, ingezet in April na de wapenroof in Wamena, 5 dorpen in de as zijn gelegd, levende have
verwoest en de bewoners werden gedwongen hun toevlucht in de bossen te zoeken. Hij zegt dat deze mensen
intern zijn verdreven en waarschijnlijk door de Indonesische regering aan hun lot worden overgelaten.
De heer Sitokdana vertelt ook, dat er meer conflict situaties ontstaan door de komst van de Laskar Jihad en door
het formeren van gewapende milities in Oost Timor stijl.
Van verschillende kanten komen er geruchten dat het leger achter het formeren van betreffende milities zit.
Hij vermoedt ook dat er meer troepen in Papua zullen worden ingezet. Internationale juristen doen een beroep op
Papua New Guinea regering hun immigratie wetten aan te passen om het hoofd te bieden aan de grote aantallen
Papoea grensgangers, die stateloos zijn. Er zijn meer dan 15000 Papoea vluchtelingen, die in de jaren 80 Indonesië
zijn ontvlucht. Liz Biok zegt, dat men het Indonesisch staatsburgerschap heeft verloren en nu ook geen beroep
kunnen doen op een permanente verblijfsvergunning in PNG. Door hun statenloosheid mist men ook de toegang
naar publieke diensten, zoals medische zorg, scholing, uitzicht op een baan. Zij worden gedwongen om 2 of 3
generaties te leven zonder legale status. Een rapport hierover zal naar de Somare regering in PNG worden gestuurd.
19.5.2003: NZ City (New Zealand) – burgeroorlog in Aceh
Nieuw Zeelanders worden verzocht zich uit te spreken over oorlog. Nu het Indonesisch leger een offensief inzet
tegen de rebellen in Aceh, vraagt Green MP Keith Locke de Nieuw Zeelanders zich uit te spreken tegen deze
burgeroorlog. Hij zegt, dat men niet moet blijven volharden in de Nieuw Zeelandse en Australische traditie om
zich soft op te stellen tegen Indonesië, vanwege de economische en politieke betrekkingen. De heer Locke zegt,
dat het Indonesisch leger een verschrikkelijke staat van dienst heeft met betrekking tot de mensenrechten
problematiek, zoals vertoond in Oost Timor.
President Megawati spreekt harde taal en haar leger lanceert een offensief tegen de rebellen in de provincie Aceh.
Zij stelt, dat iedere Indonesiër, die voor zijn regio onafhankelijkheid voorstaat, het land dient te verlaten.
Er waren al raket aanvallen op rebellen posities en landingen van para troopers. Nieuw Zeeland en Australië kijken
al met een scheef oog naar Papua, waarschijnlijk het volgende doel en men zit niet te wachten op een oorlog met
als gevolg waarschijnlijk een stroom van vluchtelingen op hun deurmat.
19.5.2003: van Tapol tapol@gn.apc.org
2 Papoea’s gedood bij militaire botsing in Koyawage, Jayawijaya.
Volgens het Indon. leger zijn twee OPM leden gedood bij een militaire botsing in kampong Koyawage.
Gedurende deze militaire operatie vonden de troepen 2 wapens, welke op 4 April bij een militair depot werden
gestolen. De legerwoordvoerder Majoor Situmorang vertelde, dat de schermutselingen 2 dagen duurden.
(14 en 15 Mei). Een groep van 60 OPM leden lanceerden een aanval: wij hebben de betrokken groep niet kunnen
identificeren, maar maakten wel 2 Mauser wapens buit. Er vielen geen slachtoffers. De volgende dag naderden
honderden OPM leden kampong Koyawage en gedurende een 2 uur durend vuurgevecht, sneuvelde een OPM lid,
wiens identiteit nog niet bekend is. Van de 29 gestolen wapens zijn er nu 22 terecht.
Gedurende de actie tegen kampong Koyawage werden 3 huizen van OPM leider Yustinus Murib in de as gelegd.
De Papoea Kontras coordinator, Petrus Ell, zei in antwoord op betreffende rapporten, dat de meerderheid van de
inwoners van het Koyawage district in de bossen verbleef en daar bescherming zocht tegen de militaire acties in
hun kampong. Het leger benadrukt wel, dat de acties zorgvuldig worden uitgevoerd, maar niemand kan er zeker
van zijn , dat er geen onschuldige burgers worden gedood. Elke Papoea heeft dezelfde outfit en draagt pijl en boog
voor de jacht in de bossen, zei Ell.
23.5.2003: – The Irish Times – World News – leger boycot democratische hervormingen
De vorig jaar ingevoerde anti terreur wetten na de Bali bomaanslag, worden door Indonesië gebruikt om politieke
dissidenten aan te pakken, zegt Papoea mensenrechten advocaat, Dr. John Rumbiak. In Dublin ontmoette deze
advocaat de Ierse Minister van Buitenlandse Zaken, Mr. Tim Kitt. Indonesië gebruikt de vrees voor terrorisme om
wreedheden in gebieden als West Papua en Aceh uit te voeren. Het leger veroorzaakt bewust verwarring en
conflicten om de situatie te manipuleren en op die manier eigen voordeel te behalen. Men wil de speciale autonomie
niet, omdat dan 80% van hun inkomen in Aceh en West Papua blijft. Alle belangen, opgebouwd in de afgelopen
40 jaar gaan dan verloren. Omdat hij zelf herhaaldelijk dreigbrieven ontving, naar aanleiding van aangevoerd
bewijsmateriaal van Indonesische militaire betrokkenheid bij de Freeport overval, waarbij 2 Amerikaanse
onderwijzers en 1 Indonesiër omkwamen, moest hij zijn land ontvluchten. Hij woont nu in Amerika en reist de
gehele wereld over om politieke leiders te ontmoeten, organiseert meetings, maakt zich hard voor mensenrechten
organisaties en is ook coördinator van Elsham.
In zijn gesprekken met Mr. Kitt, vroeg Mr. Rumbiak, Ierland het voortouw te nemen in hun politiek t.o.v.
West Papoea, zoals Ierland ook deed in hun politiek t.o.v. Oost Timor. Dit betekent terug te gaan naar de bron
van het conflict, de “Act of Free Choice”, het referendum, waarbij West Papua eigenlijk illegaal door Indonesië
werd geannexeerd. In dit verband werden er ook al verschillende verzoeken gericht aan Kofi Annan.
Volgens Mr. Rumbiak zal de repressie en genocide in West Papua voortduren, zolang de heerschappij van
Indonesië over West Papua door de internationale gemeenschap niet op de proef wordt gesteld.
Ierland zal de EU volgend jaar voorzitten en kan de zaak van de Papoea’s dan bepleiten en voorleggen.
Dr John Rumbiak is in het bezit van goed gedocumenteerd materiaal over Indonesische schendingen van de
mensenrechten. De impact van betreffende militaire benadering kweekt een scala aan allerlei schendingen en
veroorzaakt alleen maar meer menselijke ellende. Helaas voert dit scenario nog steeds de boventoon en ervaren
verschillende gemeenschappen in Aceh en West Papua nog dagelijks de gevolgen hiervan. Het militaire regiem
weigert medewerking aan een door burgers geleide democratische hervorming.
De inzet van verschillende organisaties in West Papua voor een vredeszone wordt geweld aangedaan.
Militaire acties worden steevast gerechtvaardigd onder het mom van nationale veiligheid,
van het woord “human security” heeft men nooit gehoord. Dr John Rumbiak is van mening, dat er noodzakelijke
voorwaarden moeten worden geschapen om een effectieve ontwikkeling te bewerkstelligen. Wij denken dan aan
vrije meningsuiting, bewegingsvrijheid, een levendige gemeenschap, handhaving van de wet en respect en
bescherming van de mensenrechten. Dit zijn zaken, die wij ook voor ons zelf wensen, voor onze kinderen en voor
de toekomstige wereld. Het bevordert de vrede. Om de impasse te verbreken en de algehele taboe sfeer af te bouwen
en steun te zoeken bij Westelijke regeringen, hoopt John Rumbiak een lans te breken voor zijn Papoea volk.
Hij toont zich hierbij een ijverig en waardig ambassadeur voor zijn geboorteland, die zich helemaal inzet om zijn
volk een menswaardiger bestaan te verschaffen.
|
|
|
|
|
|
|
