21.3.2005

Moord op Munir testcase voor President Yudhoyono.

Zaterdagavond werd er op het TV journaal aandacht gewijd aan de moord op de Indonesische mensenrechten advocaat Munir, die in het Garuda vliegtuig op weg naar Amsterdam, werd vergiftigd.

In mijn eerste rapport in hoofdstuk 33  – 13.9.2004 vermoedde ik al dat hij geen natuurlijke dood was gestorven, hetgeen in rapport van 16.11.2004 in hoofdstuk 34  helaas werd bevestigd.

Vanaf het begin stond de piloot van het Garuda vliegtuig onder verdenking en nu is de piloot, Pollycarpus Budhari Priyanto dan gearresteerd. Hij werd 5 dagen intensief verhoord, ook met behulp van een leugendetector. Volgens een woordvoerder van de Indonesische recherche is er genoeg bewijs en tegenstrijdige verklaringen om hem in hechtenis te nemen.

Men denkt dat hij een agent is van de geheime dienst, die in opdracht handelde van belangrijke gepensioneerde generaals van betreffende dienst.

In de maanden voor de moord had de piloot herhaaldelijk contact met de Indonesische mensenrechten activist. Zo belde hij ook veel naar de mensenrechten advocaat Hendardi.”Hij bleef maar bellen en discussies voeren over politiek. Hij bood mij zelfs een ticket aan naar Papua, maar dat heb ik gelukkig geweigerd”

Een paar dagen voor Munirs vertrek naar Holland belde de piloot hem op en kreeg zijn vrouw aan de lijn.

Hij vroeg wanneer mijn man vertrok, want hij wilde hem vergezellen, herinnert zij zich.

De piloot ontkent hardnekkig dat hij dit telefoontje heeft gepleegd, maar volgens de politie is er een registratie van dit gesprek.

Toen Munir aan boord ging had hij direct contact met de piloot en kreeg hij van de piloot een business class stoel aangeboden. Het is waarschijnlijk dat het vergif in het welkomstdrankje zat, dan wel in zijn maaltijd.

Pollycarpus begon zijn carrière als missiepiloot onder leiding van Nederlandse missievliegers in Papua.

Vanwege zijn slechte prestaties moest hij daar het veld ruimen en kwam bij Garuda terecht.

Tijdens de vlucht naar Amsterdam vloog hij mee als passagier.

Uit brieven van Garuda blijkt dat hij te werk was gesteld als een zogenaamd vlucht veiligheidsbediende.

Het onderzoeksteam heeft nu bewijs gevonden dat deze brieven pas na de moord zijn geschreven.

Hiermee verschafte de leiding van Garuda de piloot een alibi voor zijn aanwezigheid tijdens de vlucht.

Het onderzoeksteam heeft daarom de arrestatie gelast van de president-directeur, de manager veiligheidszaken en nog een andere medewerker van Garuda.

“Dit is een duister complot waaraan verschillende ringen hebben meegewerkt”, zegt onderzoeksleider Marsudi Hanafi.

Vorige week zijn de president-directeur en zijn hele managementteam plotseling ontslagen.

Bronnen in Jakarta gaan er van uit dat dit de weg vrijmaakt voor een gerechtelijk onderzoek naar de betrokkenheid van de top van Garuda. Er zijn echter geen aanwijzingen dat de top van Garuda Munir dood wenste en het ligt nu voor de hand dat het leger hierbij betrokken is.   Wie heeft nu de power om de Garuda voor hun doeleinden te gebruiken?     Antwoord: criminelen uit legerkringen

Komende week ondervraagt het onderzoeksteam de top van de geheime dienst.

Usman Hamid, vriend van Munir en lid van het onderzoeksteam: “Deze moord is zo goed en langdurig voorbereid, er spelen zoveel mensen een rol, dat de arrestatie van de piloot nog geen reden is voor optimisme.

Saillant detail is het feit, dat de piloot Pollycarpus, toen hij nog op vrije voeten was, door een zwarte limousine van zijn motor werd gereden en een onvrijwillige duikeling maakte, die goed afliep en waarschijnlijk bedoeld was een eventuele lastige getuige uit de weg te ruimen.

 

Opmerking: De moord op Munir heeft natuurlijk de nodige opschudding veroorzaakt en ook hier laat een strijdbare weduwe van zich spreken.

Mevr. Munir, Suciwati stelt: “Wij gaan achter de daders aan, ook al zijn het generaals”

Deze affaire heeft internationaal veel aandacht en voor President Yudhoyono is dit een testcase of de “circle of impunity” nu dan wordt doorbroken.

Hoe brutaal men in legerkringen te werk gaat, blijkt uit het feit dat ook Mevr. Suciwati meermaals werd bedreigd, o.a. ook een pakje met een dode kip, elke Indonesiër weet wat dit betekent!

Gerard Thijssen

 

23.3.2005: Tapol: West Papua: VN Mensenrechten Commissie focussed zich op Papua.

De Wereld Raad van Kerken(WCC) heeft verklaard dat men zich dit jaar bij de 61 ste sessie van de VN Mensenrechten Commissie (UNHCR) zal richten op de economische, sociale en culturele rechten van de Papoea bevolking.

De WCC helpt mensenrechten vertegenwoordigers de UNHCR bij te wonen, welke plaatsvindt van 12.3. tot 22.4..

De steun van de Raad ging naar delegaties van Papua, Nigeria, Pakistan, Nepal, Guatemala en Colombia.

De UNHCR zal door de WCC worden benaderd om met de Indonesische regering te discussiëren over de opdeling van Papua tegen de wens van de bevolking, hetgeen leidde tot verdere aftakeling van de sociale economische en culturele rechten.

Vervolgens zal de Commissie worden gevraagd zich ervan te vergewissen dat de provincie Papua een eerlijk deel ontvangt voor de exploitatie van hun natuurlijke rijkdommen.

Een studie naar de economische, sociale en culturele rechten van het Papoea volk zal aan de Commissie worden gepresenteerd en zal later op ca 31.3. openbaar worden gemaakt.

Betreffende studie is verricht in opdracht van de Duitse Kerk, samen met WCC en werd uitgevoerd door Papoea wetenschappers en mensenrechten activisten.

Gedurende de UNHCR conferentie, van 2/4 April, zullen de vertegenwoordigers van de organisaties die deelnemen, overleg plegen en komen met een strategie die tot een verbetering van de mensenrechten situatie van het Papoea volk moet leiden.

In vervolg hierop zal op 6 April de Wereld Raad van Kerken een conferentie houden om samen met andere leidende oecumenische instituten, hervormingen van de eigen V.N. mensenrechten organisatie bespreken.

Bron: http://www.christiantoday.com/news/church/425.htm

 

 

25.3.2005: Watch Indonesia  –  steun voor Munir’s weduwe, Suciwati.

Mevr. Suciwati ontvangt steun van internationale mensenrechten organisaties in haar strijd om de verantwoordelijken voor de moord op haar man Munir voor het gerecht te krijgen en vraagt ook de UNHCHR (V.S. mensenrechten organisatie)  de zaak te onderzoeken.

“De V.N. zouden de gerechtsgang moeten bevorderen om het brein achter deze duivelse daad te straffen”, vertelde zij Jakarta Post  Vrijdag vanuit Genève.

Suciwati kwam met haar verklaring op de 61 ste bijeenkomst van de UNHCHR, de VN mensenrechtenconferentie, in Genève, waar zij de gedelegeerden vanuit 53 landen informeerde over deze ernstige schending van de mensenrechten in Indonesië tegen een mensenrechten advocaat en dat de wereld aandacht aan deze zaak diende te besteden.

Hij werd vermoord, vergiftigd, omdat hij opkwam voor de promotie en bescherming van deze mensenrechten, vertelde zij de commissie

Zij had ook een ontmoeting met Makarim Wibisono, een Indonesische diplomaat, die sinds 17 Januari voorzitter van de commissie is.

Men sprak ook over de waarschijnlijke betrokkenheid van de inlichtingen dienst in de moord op Munir.

Wibisono beloofde zijn best te doen om de voortgang van het onderzoek te bevorderen.

In Genève bekritiseerde mevr. Suciwati het Indonesisch onderzoek en verzocht de V.N. Commissie om een volledig en open onderzoek, maar direct verklaarde de Indonesische Minister van Buitenlandse Zaken, Wirajuda, dat betreffende affaire een binnenlandse aangelegenheid was.

 

Hoe dan die zaken worden opgelost hebben wij gezien met andere misdadigers, b.v. Kol. Hartomo, Guterres, laat staan de diverse criminele generaals.

Er hebben zich de afgelopen 7 jaar helemaal geen verbeteringen voltrokken en in feite worden hun militaire economische belangen op een steeds agressievere manier veiliggesteld.

De TNI is zeer zeker wel in staat een moord zoals die op Munir te regisseren, zoals dat ook bij Theys Eluay gebeurde.

De Indonesische autoriteiten zijn niet bijzonder ingenomen met het internationale optreden van Suciwati.

Zij stoort zich er niet aan en wil bereiken dat er in Indonesië nooit meer mensenrechten activisten zullen worden vermoord.

Dat Munir de laatste moge zijn!

 

26.3.2005: Jakarta Post: Protesten bij inhuldiging West Irian Jaya raad.

Een delegatie van 23 leden van de Papua provinciale raad protesteerde tegen de installatie van de controversiële West Irian Jaya raad.

Paskalis Mossu, plaatsvervangend voorzitter van de Papua provinciale raad, vertelde Vrijdag dat de zet van de Minister van Binnenlandse Zaken, M. Ma ‘aruf, om een verordening uit te geven op de inhuldiging van de West Irian Jaya raad, laat zien, dat de centrale regering niet serieus bezig is om de speciale autonomie voor Papua in te voeren.

Het Papua volk heeft president Yudhoyono en zijn regering gesteund om de invoering van Wet No. 21/2001 in te laten gaan, de West Irian Jaya raad uit te stellen en de oprichting van de MRP(volksraad) te bevorderen.

Al deze toezeggingen zijn echter vervlogen nu M. Ma’ruf toch met een verordening komt om de West Irian Jaya provinciale raad te installeren en 25 van de 44 leden werden door de West Irian Hooggerechtshof afgelopen Donderdag ingehuldigd.

Het creëren van de West Irian Jaya provincie heeft indertijd veel onlusten uitgelokt.

Paskalis en zijn delegatie waren in Jakarta om met verschillende ministers en het Huis van Afgevaardigden te spreken over de voortgang en voorbereidingen voor de te houden MRP verkiezingen in Juni.

Yan Yaomi, voorzitter van de Golkar partij, zei, dat wetgevers teleurgesteld waren over de zet van de centrale regering om een afzonderlijk politieke institutie in West Irian Jaya te steunen.

“Dit is een sterke aanwijzing dat Jakarta niet serieus van plan is het Papua probleem op te lossen. Men steunt alleen politieke processen om zoveel mogelijk “money” te maken.

Er komt nu een speciale sessie om de speciale autonomie wet terug te geven aan Jakarta en een motie van wantrouwen in te dienen  bij de centrale regering.

 

29.3.2005: Tapol: Militaire opbouw – “ killing fields of West Papua”

Legerchef Sutarto maakte bekend, dat Indonesië haar strijdmacht fors wil uitbreiden met 22 nieuwe territoriale eenheden.

Kostrad zou een derde divisie creëren, naast de twee die in West en Oost Java zijn gelegerd.

De nieuwe divisie zou moeten komen in Sorong voor reguliere taken aldaar, samen met andere strijdkrachten. Dit betekent dat behalve de 3 bataljons, die nu in Jayapura, Sorong en Nabire zijn gelegerd, ook nog 3 bataljons in Timika , Wamena en Merauke komen.

Er zou een KODAM komen in Merauke met als oogmerk een nieuwe provincie in het Zuid Oosten.

Dit duidt op een verdere opdeling van West Papua, hetgeen de speciale autonomie weer ondermijnt.

Merauke wordt gezien als een OPM steunpunt.

Als deze plannen worden verwezenlijkt zou de troepensterkte op 50000 man komen, dubbel zoveel.

Terwijl Papoea’s van alle gezindten zich beijveren om een zone of peace in hun land te creëren en talloze verzoeken deden om eindelijk eens de dialoog aan te gaan om het pad te effenen voor een vreedzame oplossing van de bestaande problemen,  is de Indonesische regering en de TNI bezig een grote strijdmacht op West Papua te formeren.

De SNUP(National Solidarity for Papua), vertegenwoordigd door verschillende medewerkers hebben hun standpunt aan de pers in Jakarta doorgegeven en men vindt de redenen van de TNI leiding om het leger in de nabije toekomst drastisch te versterken grote onzin. Volgens Endriartono Sutarto is er personeelstekort!

SNUP vindt de plaatsing van troepen ook contraproductief werken als het gaat om het mensenrechtenklimaat  in West Papua te verbeteren en de wil van het Papoea volk om een zone of peace te creëren. Ook het democratiseringsproces in Indonesië zal averij oplopen.

De laatste jaren waren er vele ernstige incidenten, waarbij veiligheidstroepen waren betrokken en welke nooit zijn opgelost.

De meest recente waren in het Puncak Jaya gebied en ook in Maart waren er weer razzia’s  bij Wunin en Guyagwe met nieuwe excessen.

Beide kampongs liggen er stil en verlaten bij en men weet niet eens waar de inwoners zijn gebleven.

Weer werden er huizen verbrand, huisraad en tuinen vernield en vonden Papoea’s de dood.

Een infiltrant wist te vertellen dat inlichtingen officieren van BIN, BAIS en BAKIN, migranten leiders trainden om het smerige werk op te knappen. Het is een samenspel met extremistische moslims, Laskar Jihad, die door het leger worden gesteund en gebruikt om de Tolikara gemeenschap uit te roeien.

In Wamena zou een KODAM komen en John Banua, een inlichtingen officier zou hier de hand in hebben.

De gevluchte Papoea bevolking vertrouwt niemand meer en durft niet meer terug te keren.

Zelfs pogingen van kerkelijke leiders om via zoektochten de bevolking op te sporen leidden tot niets.

Militaire leiders bekommeren zich nergens om en mensenrechten organisaties zouden eigenlijk in kaart moeten brengen onder wiens militaire verantwoording betreffende troepen opereren.

Opmerking:

Hoewel er toch een enorme oppositie op gang komt, schijnt het niet in Jakarta door te dringen wat er op het spel staat:   wordt het de dialoog   – –  of de “ killing fields “ met vervolgens een smadelijke afgang !

 

7.4.2004: Papua Merdeka – persbericht Green Party, N. Zeeland over bezoek Pres.Yudhoyono.

Green Party daagt Indonesische president uit over mensenrechten.

Rod Donald en Nandor Tanczos verwelkomenden president yudhoyono vanmiddag met vlaggen van West Papua en Aceh, 2 “staten” die door Indonesië worden bezet en onderdrukt.

Yudhoyono had een ontmoeting met Minister President Helen Clark en de groenen hielden een stil protest om zijn bezoek te markeren.

Mr. Donald is s’avonds ook aanwezig bij het staatsdiner.

“President Yudhoyono moet weten dat duizenden Nieuw Zeelanders tegenstanders zijn van het barbaarse optreden in Aceh en West Papua”, zegt hij.

Volgens de V.S. en internationale mensenrechten en andere organisaties gaat het Indonesisch leger in zowel Aceh als West Papua ver over de schreef.

“Alle Nieuw Zeelanders weten van de moord acties in Oost Timor en zijn trots over de rol die Nieuw Zeeland speelde in hun strijd naar onafhankelijkheid.

Het is diep tragisch dat hetzelfde gebeurt in Aceh en West Papua en dat betreffende schendingen nog steeds plaatsvinden, terwijl de vergrijpen in Oost Timor(1999) nog niet eens zijn afgestraft.

Mr. Donald sloot zich aan bij de mensenrechten organisatie in Auckland om Helen Clark te verzoeken president Yudhoyono met verschillende zaken te confronteren.

“Wij zijn blij dat de N.Z. regering de militaire samenwerking niet hervat, zolang de Oost Timor affaire niet ordentelijk is afgewikkeld”, stelde Mr. Donald.

“Nieuw Zeeland moet ook niet onderhandelen over een vrij handels akkoord met Indonesië, wanneer men onze zorgen niet deelt”.

Opmerking: Australië tekende wel diverse akkoorden, maar volgens kenners, analisten, moet men dit zien in het kader van een zekere ontspanning op de gevoelige moeilijke relatie naar aanleiding van de Oost Timor affaire in 1999.

Het blijft wel teleurstellend, dat Australië de Pacific Forum Islands niet steunt in hun poging een herziening van het referendum te bewerkstelligen.

Op handelsgebied tekende N.Z.  met Indonesië een overeenkomst, maar Indonesië staat als handelsnatie van Nieuw Zeeland als 16^e op de rankingslijst.

Men tekende een memorandum over mensensmokkel en politie samenwerking, terroristen bestrijding.

Yudhoyono beklaagde zich nog wel over de protesten gedurende zijn bezoek, maar Helen Clark verontschuldigde zich en beriep zich op de vrijheid van meningsuiting.

17.4.2005: Jakarta Post: Neergestort vliegtuig gelokaliseerd – geen overlevenden.

Het vliegtuig, Twin Otter, met 17 mensen aan boord, blijkt op 6 km van Enarotali te zijn neergestort.

Het verongelukte vliegtuig werd afgelopen Zondag door een MAF vliegtuig gelokaliseerd en een reddingsteam in 2 helikopters kwamen bij de plaats van de ramp en ontwaarden de restanten van het zwaar vernielde en verbrande vliegtuig. Waarschijnlijk geen overlevenden.

 

18.4.2005: AKI – Italië: Analist stelt: Belangen zijn hoog in conflict Indonesië – Maleisië.

President Yudhoyono van Indonesië en zijn ambtsgenoot president Badawi van Maleisië hebben afgelopen dagen geprobeerd de druk de ketel wat weg te nemen, veroorzaakt doordat oorlogsschepen van de 2 buurlanden op 9 April elkaar confronteerden over het betwiste olierijke Ambalat blok.

Dr. Rob Goodfellow, een Australische expert, vertelde Adnkronos International(AKI), dat Indonesië zo op het eerste gezicht veel meer riskeert dan blijkt uit de onderhandelingstafel.

Omdat er oorlog dreigt over het betwiste zeegebied (oorlogsschepen hadden dit jaar al verschillende botsingen) besloten de 2 regeringen over het twistpunt te onderhandelen.

Goodfellow benadrukte het grote belang van dit gevecht: geen van beide landen kan het zich veroorloven dit economische redmiddel te laten schieten.

“Indonesië heeft met de hedendaagse productie nog voor 10 jaar olie en kan het zich niet veroorloven dit te verliezen, Maleisië echter ook niet.

De nationale belangen zijn dus heel hoog.

Zonder de 7% groei kan Indonesië geen nieuwe banen scheppen, laat staan beginnen met modernisering, zei de academicus, die benadrukte: “olie is overleven en geen van beide landen is bereid tot een compromis.

De strijd begon toen Maleisië een olieconcessie toezegde aan Shell, hetgeen Indonesië frustreerde, omdat men de winning in het gebied ziet als Indonesisch grondgebied.

De 2 landen zetten oorlogsschepen in en de spanning wordt hoog opgevoerd en oorlog is mogelijk.

Een oorlog die Maleisië waarschijnlijk zal gaan winnen omdat men over een modern, goed uitgerust, gedisciplineerd leger beschikt.

Als er oorlog uitbreekt over het Ambalat gebied zou dit een maatstaf kunnen zijn met gevolgen voor andere landen met territoriale twistgebieden.

Voor Indonesië zou dit verregaande gevolgen kunnen hebben i.v.m. interne en externe bedreigingen voor hun eigen nationale integriteit, wanneer de zwakte van het Indonesisch leger door Maleisië op de proef zou worden gesteld.

Verliezen zou de onafhankelijkheidsstrijd in Aceh en West Papua steunen en het latente separatistisch sentiment in West Java, Manado, Maluku eilanden en mogelijk Bali doen oplaaien, vertelde Goodfellow.

Maleisië zou mogelijk de rest van Kalimantan kunnen inpikken en Australië zou dan mogelijk de verantwoordelijkheid voor West Papua kunnen claimen, concludeerde hij.  Dit is mogelijk!

 

19.4.2005:  Videoband opname – Puncak Jaya excessen

Via een e-mail kennis kwam ik in het bezit van een video band, die ook in Australië via SBS Dateline werd uitgezonden.

De band laat beelden zien over de strekking van mijn rapport van 10.4.2005: Positie Christenen op Papua bedreigd.

Ook zijn er beelden van het interview met Ds. Sofyan Yoman, die zijn zorgen ventileert over het welzijn van de Christelijke Papoea’s.  Er zijn beelden over de vernieling van kerken en beelden van opleidingskampen waar extremistische moslims worden opgeleid voor het vormen van milities, die onrust moeten veroorzaken en in geval van “nood” kunnen worden ingezet.

Dit is bewijsmateriaal dat betreffende milities (Laskar Jihad) door het leger worden gesteund en ook van munitie worden voorzien. Beelden van bootladingen transmigranten, die worden aangevoerd.

Een kopie van de video band stuurde ik naar de SGP – fractie, de enige fractie, die ik regelmatig voed met bepaalde nieuwsberichten.

Zie brief 17.4.2005  na bericht  van 28.4.2005.

 

28.4.2005: Jakarta: “Geen buitenlandse vredestroepen in Aceh”

Indonesië wil geen buitenlands toezicht in de door de tsunami verwoeste provincie Aceh, als het tot een vredesakkoord zou komen tussen de Indonesische regering en de opstandelingen (GAM).

De EU onder leiding van de vroegere Finse president Martti Ahtisaari had de mogelijkheid open gelaten om vredestroepen naar Aceh te sturen om een eind te maken aan de al 30 jaar durende gevechten.

Na 3 ronden van overleg in Finland was er een verklaring, dat men regionale organisaties zoals de EU zou verwelkomen om een eventueel vredesakkoord te laten monitoren.

Maar een sleutelfiguur van het Indonesisch onderhandelingsteam, minister Sofyan Djalil, zei, dat buitenlandse vredestroepen in Aceh geen optie was.

Als er een vredesakkoord komt is een extern onderzoeksteam mogelijk, maar geen troepen.

Toezicht na een akkoord moet mogelijk zijn, dat kunnen burgers zijn of ook militairen, maar er is nog geen akkoord, zei Djalil.

Elk voorstel voor vredestroepen roept veel weerstand op bij Indonesië.

De volgende gespreksronde volgt in Mei.

 

 

Tweede Kamer                                                                                  Doetinchem, 17.4.2005

SGP Fractie

t.a.v. de heer E. Brouwer,

Postbus 20018

2500 EA ’s-Gravenhage

 

Betr.: video band

 

Geachte heer Brouwer,

 

Bijgaand stuur ik de video band over het gebeuren in het Puncak Jaya gebied.

De band duurt 17 minuten, waarvan de eerste 3 minuten nog beelden van Australië.

De band is ook uitgezonden in Australië via SBS Dateline.

Op de band uit dominee Sofyan Yoman zijn zorgen over het gebeuren in West Papua en voorziet hij grote problemen voor de christelijke Papoea’s.

Bootladingen met moslim transmigranten en militairen worden aangevoerd en op band zijn opnames te zien van trainingskampen voor het trainen van moslim milities.

Zelf ontving ik ook een e mail vanuit West Papua waarbij in Nabire dozen met munitie werden uitgeladen en in huizen werden opgeslagen, niet op een kazerne.

Duitse mensenrechten organisaties o.a. Papua Netzwerk ( Herr Zöllner) geven er blijk van zeer goed op de hoogte te zijn wat er speelt in West Papua.

Men heeft het over vervolging van Papoea’s in het berggebied (curly hair) en over de circle of impunity, waarbij het Indonesisch leger wordt toegestaan hun razzia’s ongecontroleerd en zonder strafvervolging te kunnen laten uitvoeren.

Gezien de troepenversterkingen voor Aceh en West Papua en de grote stroom transmigranten die West Papua binnenkomen, belooft dit weinig goeds voor de inheemse Papoea bevolking.

Naar mijn bescheiden mening zet men nu alles op alles om onafhankelijkheids sympathisanten een kopje kleiner te maken en moeten pottenkijkers worden geweerd.

In dit verband verwijs ik naar het weigeren van visa voor 3 medewerkers van de V.N. onderzoekscommissie, onlangs in het leven geroepen door Kofi Annan

Persoonlijk hoop ik dat betreffende videoband een bijdrage zal leveren voor het staven van bepaalde gebeurtenissen in West Papua.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Thijssen

 

1.5.2005:  “ Rape of a nation “ (verkrachting van een land) door Paul Kingsnorth, the Ecologist.

In een essay in de Ecologist beschrijft Paul Kingsnorth de gewelddadige Indonesische militaire campagnes in West Papua, waar de burgerbevolking nog steeds de onafhankelijkheid claimt.

Indonesië is erin geslaagd journalisten en hulpmedewerkers in actiegebieden te weren, zodat belangrijke wandaden, zoals het platbranden van Papoea dorpen, aanvallen op Papoea burgers, het verkrachten van vrouwen en het doden van Papoea’s buiten het blikveld van de media blijven.

Voor de Papoea bevolking is dit een doorn in het oog. Zij zijn eraan gewend geraakt dat er genocide plaatsvindt en dat hun land door de rest van de wereld aan het noodlot wordt overgelaten.

Voor Indonesische politici en militairen die West Papua tegen de wil van het volk al bijna 42 jaar bezet, is dit precies wat men wil:  geen pottenkijkers en men kan West Papua dus ongestoord “verdindonesiëren” dat heet “islamitiseren” en dat eigenlijk alleen om de enorme natuurlijke rijkdommen, die het land herbergt. (Dit is de strekking van het rapport)

Indonesië heeft de wereld nog veel uit te leggen:

Langzaam maar zeker proberen Papoea’s hun zaak onder de aandacht van de wereld te brengen om zoveel mogelijk steun te vergaren.

Indonesië heeft voor wat West Papua betreft een zeer belastend verleden en heeft de wereld dan ook heel wat uit te leggen en het is verbazingwekkend dat de media zich niet geroepen voelt hier op in te springen.

Op publieke meetings worden er keer op keer veel vragen gesteld door mensen, die zich wel zorgen maken over de democratisering, hervormingen van het leger, de corruptie, de straffeloosheid, het werven en trainen van Islamitische milities en schendingen van de mensenrechten.

In het geval van Aceh en West Papua worden veel vragen domweg niet beantwoord en eventuele positieve ontwikkelingen worden gebruikt om vragen te omzeilen en om aan te geven dat het regiem verandert en democratischer wordt.

De gevoeligheden komen aan de oppervlakte wanneer men vragen stelt over de mensenrechten situatie.

Men bevindt zich dan opeens in moeilijk vaarwater omdat men het onverdedigbare moet verdedigen.

De voortdurende mensenrechten schendingen en de straffeloosheid doen veel afbreuk aan positieve democratische ontwikkelingen. Als excuus voor de voortgaande onderdrukking en mensenrechten schendingen wordt steevast het separatisme genoemd.

Voor wat betreft West Papua staat dit op een laag pitje, omdat men bewust heeft gekozen voor een vredelievende oplossing via de dialoog.

Toch komen er nog steeds troepenversterkingen en vinden er geheime razzia’s plaats. Complete gebieden worden afgesloten. De gebruikte tactieken werden al veelvuldig beschreven en de vijandige opstelling tegen mensenrechten organisaties roept automatisch vragen op zoals: wat verbergen jullie?

Zelfs de 3 experts van de V.N. commissie van onderzoek, onlangs ingesteld en uitgezonden door Kofi Annan, werd toegang geweigerd.

Vanwege commerciële belangen wordt Indonesië dus weinig in de weg gelegd en blijft het bij beleefde diplomatieke vragen en antwoorden.

Ondertussen wordt West Papua wel leeggeplunderd en wordt de Papoea bevolking onderdrukt en in een wurggreep gehouden en niet te vergeten: meer dan 100000 Papoea’s kwamen sinds de annexatie om het leven.

Er is teveel gebeurd wat het daglicht niet kan verdragen en de systematische gebruikte tactieken zijn van dien aard dat de vele rapporten aanleiding geven voor een nog  groeiende oppositie.

 

2.5.2005: Manila – Philipijnen –  Paul Barber: Indonesische intimidatie –  steun voor Papoea’s.

Voor de eerste keer in de 6-jarige geschiedenis van de Internationale Solidariteits Campagne voor West Papua, die dit jaar in Manilla van 29 April- 1 Mei, werd gehouden, probeerde Indonesië deze conferentie te boycotten.

Men deed verwoede pogingen en verzoeken aan de autoriteiten de conferentie niet te laten doorgaan.

Desondanks ging de conferentie gewoon door en werd een groot succes!

De organisatoren en afgevaardigden werden wel verbaal bestookt door pro Jakarta elementen, maar dit viel in het niet en wij weten dat de Papoea’s in hun land hun politieke aspiraties vanwege de militaire repressie, niet ongestraft kunnen uiten.

De conferentie werd bijgewoond door 15 landen met een sterke afvaardiging uit Azië.

De gedelegeerden besloten hun internationale campagne voor steun aan de Papoea’s te intensiveren en de militaire samenwerking en wapenverkopen aan Indonesië te boycotten.

Men deed ook een oproep om politieke Papoea gevangenen vrij te laten en men pleitte voor meer steun aan vrouwen bewegingen en voor nieuwe lokale en internationale wetten voor meer bescherming van het Indonesische geweld.

Men veroordeelde ook de Indonesische beslissing de troepensterkte in West Papua nog verder op te voeren.

 

12.5.2005: van Samoxen@aol.com: rapport van West Papua News, Port Numbay, West Papua.

Brimob en migranten milities verstoren vreedzame demonstratie in Port Numbay(Jayapura)

Vanaf de Cenderawasih Universiteit trokken honderden demonstranten op naar het gerechtsgebouw waar 2 politieke gevangenen, Yusah Pakage en Filep Karma terechtstonden voor de vreedzame vlagceremonie op 1.12.2004.

Beiden hoorden 5 jaar gevangenisstraf tegen zich eisen.

De demonstratie had een politieke lading met de volgende eisen:

1)      Yusak Pakage en Filep Karma moeten onmiddellijk worden vrijgelaten, omdat zij strijden voor zelfbeschikking van de Papoea’s.

2)      Alle andere politieke gevangenen moeten worden vrijgelaten.

3)     Herziening van de Act of Free Choice 1969 ( Act of No Choice).

Nadat geen van de veroordeelden de gelegenheid werd geboden te spreken, zoals wel gebeurde na de vorige rechtszittingen, vlogen er plotseling stenen door de lucht en kreeg de vreedzame demonstratie een gewelddadig karakter. Dit resulteerde in meer dan 20 gewonden, ook politieagenten, die voor behandeling naar een ziekenhuis werden afgevoerd.

Het werd een complete vechtpartij waarbij 26 mensen werden opgepakt en ook meer dan 20 aldaar geparkeerde auto’s werden beschadigd

De actie wordt nu beschouwd als de tweede grote mensenrechten schennis in Abepura, na het bloedige optreden in 2000.

Er werd ook een vrouw opgepakt, geheel ontkleed en geslagen, ook andere gevangenen werden geslagen.

Een politieagent ging demonstranten zelfs met een injectiespuit te lijf.

Het geheel was aanleiding de waarnemend chef politie Son Ani onmiddellijk te vervangen wegens de knullige afhandeling van de gewelddadige protest demonstratie.

Ook 9 andere politieagenten werden genoemd als verdacht van mensenrechten schennis en het procedurele geweld.

Ondertussen heeft Albert Rumbekwan, een medewerker van Komnas Ham al aangekondigd,dat de mensenrechten organisatie grondig onderzoek zal verrichten naar deze onverkwikkelijke gebeurtenis.

Wilt U meer willen lezen over de arrestatie van Yusak Pakage en Filep Karma, ga dan terug naar datum 3.12.2004 en bedenk tevens dat echte oorlogsmisdadigers voor de Oost Timor delicten in 1999 nog steeds niet werden berecht en men zelfs pogingen in het werk stelt deze affaire te laten rusten.

Indonesië en Oost Timor komen met een eigen onderzoekscommissie en proberen de onlangs geïnstalleerde internationale onderzoekscommissie van Kofi Annan te boycotten.

20.5.2005: Watch Indonesia- U.N. experts starten Oost-Timor onderzoek in Jakarta.

De 3 V.N. experts, aangesteld door Kofi Annan, starten Woensdag hun onderzoek naar de mensenrechten schendingen door Indonesische gangster bendes in Oost Timor in 1999, waarbij 1000/1500 burgers de dood vonden.

De actie van Kofi Annan een V.N. team op het gebeuren te zetten irriteert Jakarta in hoge mate.

Indonesië had al in Maart met Oost Timor een aparte Commissie “Truth and Friendship”in het leven geroepen met de bedoeling deze affaire te laten rusten en in de doofpot te stoppen.

Indonesië heeft niet de verantwoordelijkheid genomen voor de betreffende mensenrechten schendingen en beschouwt de V.N. Commissie zelfs als overbodig en aanvankelijk werd de toegang van de 3 experts geweigerd.

De 3 experts zijn: een Indische rechter, een Japanse rechtsgeleerde en een advocaat uit Fyji.

Kofi Annan kwam persoonlijk naar Jakarta om president Yudhoyono te spreken over de weigering de 3 experts toe te laten.

De onlusten ontstonden toen na 24 jaar brutale militaire onderdrukking een referendum werd gehouden en duidelijk werd dat de vroegere Portugese kolonie Oost Timor,  onafhankelijk zou worden..

Een speciale Indonesische mensenrechten gerecht veroordeelden 18 Indonesische militairen, officieren en burgers schuldig. De meeste werden echter vrijgesproken.

Met de afzonderlijk Commissie Truth and Friendship probeert men het initiatief van Kofi Annan te boycotten.

Washington wil eigenlijk weer nauwere militaire samenwerking, maar dan moet Indonesië zich wel verantwoorden voor het geweld in 1999, een gebeuren wat is geclassificeerd als een internationale misdaad tegen de menselijkheid en waarbij ook een Nederlandse journalist Sander Thoenes werd vermoord.

Ook de moord op 2 Amerikaanse onderwijzers (Freeport affaire) is niet bevredigend opgelost.

Tot dusver toonde Indonesië zich niet bereidwillig en niet capabel om betreffende schendingen grondig te onderzoeken en de verantwoordelijken te berechten.

Ook vele andere zaken zijn blijven liggen en het betekent dat de CTF (Commission Truth and Friendship) een wassen neus blijkt te zijn en dat de Indonesische rechtsgang ver is te zoeken, zeker voor wat betreft mensenrechten schendingen.

Zolang de militairen het voor het zeggen hebben kan men de “circle of impunity”maar niet doorbreken.

 

21.5.2005: Tapol  – Suharto moet worden veroordeeld!!!

Dit rapport van Tapol sluit aan bij het voorgaande, omdat generaal Suharto de grote aanjager is geweest van de absolute macht van het leger en waardoor Indonesië te maken kreeg met vele excessen en mensenrechten schendingen.

Het is nu 7 jaar geleden, dat Suharto werd gedwongen om af te treden en dat een golf van studenten demonstraties een eind maakte aan het bloedigste tijdperk in de Indonesische geschiedenis.

Suharto greep de macht in 1965 en op zijn bevel werden meer dan 1 miljoen mensen door het leger afgeslacht. De communistische partij en aanverwante organisaties werden verdacht van een coup tegen de president met als gevolg dat complete families van de aardbodem verdwenen.

Hij installeerde een speciaal commando, Kopkamtib en creëerde een absolute leger macht.

De studenten bewegingen in 1970 en 1984 werden bloedig neergeslagen, waarbij honderden studenten omkwamen.

Nog steeds is onder zijn regie het leger nog sterk beïnvloed en wij weten inmiddels wat hieruit voortkwam.  Oost Timor, Aceh en West Papua.

Duizenden werden opgepakt en zonder proces geïnterneerd.

Ex gevangenen leven vandaag de dag nog met een stigma, terwijl de man, die dit veroorzaakte, verblijft in de “circle of impunity”. Hij wordt niet aangepakt en leeft in weelde, omgeven door zijn corrupte familie.

Verblijft hij al eens in een ziekenhuis, zitten politici aan zijn bedrand om deze vroegere dictator nog eer te betuigen, terwijl met geen woord wordt gerept over de ontelbare onschuldige mannen en vrouwen, die in concentratiekampen terechtkwamen en waarvan velen dit niet overleefden.

Een ex gevangene, Sobron Aidit, die jarenlang gevangen zat op Buru, zegt: “Ik zal Suharto nooit vergeven, miljoenen kwamen om en er kleeft bloed aan zijn handen”.

Suharto was ook verantwoordelijk voor de invasie van Oost-Timor in 1975, waarbij 1/3 deel van de bevolking omkwam.

Hij is verantwoordelijk voor de kwalijke invloeden, die tijdens zijn bewind op het Indonesisch leger zijn losgelaten met als gevolg dat vandaag de dag nog mensenrechten schennissen en excessen plaatsvinden.

In dit licht kijken wij naar de Oost-Timor affaire in 1999, Aceh en West Papua.

Vele andere dictators uit andere landen zijn berecht, zie Ruanda, Cambodja, Chili, Irak.

Suharto is nog steeds niet berecht:  men weet blijkbaar niet waarvoor men hem moet berechten, voor corruptie of misdaden tegen de menselijkheid.   Wel, voor beide!

Iemand die zoveel misdaden op zijn geweten heeft, dient onvoorwaardelijk voor het gerecht te worden gebracht!

Men moet helderheid verschaffen en voorbeelden stellen en proberen de wereld te verbeteren!

 

27.5.2005: Spierripat@aol.com – Patsy Spier:  Ontmoeting met president Yudhoyono

President Yudhoyono is voor een 4daags bezoek in de V.S.  en had ook een ontmoeting met Patsy Spier, de weduwe van een van de 2 vermoorde Amerikaanse onderwijzers  in de Freeport affaire.

In een poging de militaire betrekkingen met de V.S. te verbeteren werd ook een ontmoeting met Patsy Spier gearrangeerd.

53 mensenrechten organisaties verzochten President Bush de samenwerking juist niet te hervatten.

In het verleden is de Freeport affaire een struikelblok gebleken voor de hervatting van militaire samenwerking en daarbij komt dan nog de mensenrechten problematiek.

Tijdens de ontmoeting met Patsy deed Yudhoyono verslag over de voortdurende pogingen om Anthonius Wamang, vermeende dader, op te pakken en dat zijn regering zich inspande het conflict op te lossen.

De ontmoeting wordt gezien als een poging tegenstanders van hervatting over de streep te trekken.

Patsy was blij met het gesprek maar weidde er niet over uit en voor haar moet het een emotioneel gebeuren zijn geweest.

 

1.6.2005: Paul Barber, Tapol: Buitensporige hoge straffen voor 2 Papoea’s

Op 26 Mei veroordeelde een Indonesisch Gerechtshof Philep Karma en Yusak Pakage respectievelijk met 15 en 10 jaar gevangenisstraf.

Zij werden veroordeeld wegens opruiïng tegen de staat

Tapol verzet zich heftig tegen deze veroordeling, omdat het hier gaat om een vreedzame actie, waarvoor zelfs toestemming was gevraagd en dit valt onder de normale legitieme recht van de Papoea’s, recht op vrijdom en vrije meningsuiting.

In dit concrete geval ging het om het vlag hijsen van de Morning Star ter herdenking van 1.12.1961.

Tapol verzoekt om onmiddellijke vrijlating.

27.6.2005: The Jakarta Post.com: Nieuw wetsvoorstel lokt meer mensenrechten schendingen uit.

Omdat mensenrechten activisten nu al protesteren tegen het nieuwe wetsvoorstel op de staatsveiligheid, wordt er ook veel kritiek verwacht van mensen, die denken, dat de wet te veel macht verschaft aan de BIN(nationale veiligheidsdienst) en dit zou leiden tot nog meer mensenrechten schendingen.

Het wetsvoorstel zou zich te veel focussen op meer macht voor de BIN.

De wet verleent inlichtingen diensten bevoegdheden om mensen te arresteren, gebaseerd op sterke verdenking betrokken te zijn bij activiteiten, die de staatsveiligheid zouden kunnen bedreigen.

In het tijdperk van Suharto was dit algemeen om dissidenten het zwijgen op te leggen en dit resulteerde vaak in gedwongen verdwijningen en dit is de reden dat activisten fel gekant zijn tegen dit wetsvoorstel om inlichtingendiensten, zoals de BIN, meer bevoegdheden te geven.

“Mensen arresteren is een taak voor de politie, niet van militairen, zegt Djoko, een lid van het Huis van Afgevaardigden Commissie voor defensie.

Ook het bezit van wapens, zoals vermeld onder artikel 23 wordt bekritiseerd.

De BIN zou een gewapende macht worden. Als de BIN hierin een rol zou moeten spelen, dan in de vorm van aanbevelingen aan het Ministerie van Justitie, zei hij.

De BIN zelf is voorstander van het oprichten van nieuwe teams hoog opgeleide inlichtingen agenten, die in het geheim kunnen werken.

Betreffende agenten zouden in 2 categorieën moeten worden verdeeld – vaste en verplaatsbare en werkzaam in 6 gebieden, waaronder o.a. Sumatra, Maluku, Sulawesi en Papua.

Volgens de BIN is dit noodzakelijk gezien de grootte van Indonesië met zijn vele grenzen, waarvan sommige onbewaakt en dus een risico vormen voor infiltratie van terroristen.

De wet zou in 2009 moeten ingaan.

Opmerking:

De BIN was al uitgebreid en onlangs kwam men negatief in het nieuws vanwege hun aandeel in de moord op de Indonesische mensenrechten advocaat Munir, die in een Garuda vliegtuig, vanuit Jakarta naar Amsterdam met arsenicum werd vergiftigd.

Betreffende rechtsgang wordt sterk geboycot en vele betrokkenen, waaronder familieleden van Munir ontvingen doodsbedreigingen.

1.7.2005: Papoea kerkelijk leider,Ds. Socratez Sofyan Yoman komt ook naar Nederland:

Van 3-31 Juli zal een prominent Papoea mensenrechten advocaat een bezoek brengen aan Groot Brittannië om de tragedie van zijn geboorteland te belichten.

Nu de onrechtvaardigheid en mensenrechten schendingen gewoon doorgaan moeten ook de kerken in Papua hun stem verheffen.

Al meer dan 40 jaar zuchten de Papoea’s onder het juk van Indonesische militaire overheersing en worden vervolgd, gevangengezet, geterroriseerd, geïntimideerd, gemarteld, verkracht en gedood of verdwijnen domweg.

Dominee Yoman is de leider van de Baptistenkerk van West Papua.

Als gast van TAPOL(mensenrechtenorganisatie) is hij uitgenodigd naar Groot Brittannië te komen om het Engelse volk bewust te maken hetgeen zijn volk is overkomen en om eindelijk eens steun te zoek voor de Papoea strijd voor meer vrede en rechtvaardigheid.

Door het US$5 biljoen gas project van BP krijgt UK steeds meer belang in West Papua en ook Rio Tinto is een grote investeerder in de Freeport goud en kopermijn, welke mijn ook wordt geassocieerd met schendingen van mensen- en landrechten.

Via gesprekken met politici, kerkelijk leiders, NGO’s en gewone stervelingen, wil dominee Yoman, West Papua promoten als een “land of peace” en de Papoea slachtoffers van het militaire regiem en de tekortkomingen van de Indonesische regering om de dialoog aan te gaan, aan de kaak te stellen.

Dominee Yoman zal spreken op openbare zittingen, georganiseerd door de Bisschop van Oxford, Richard Harries, Free West Papua Campaign, St. Ethelburga’s Centre for Peace en Reconcilation(London) en de gezamenlijke Kerken in Coventry en Warwickshire.

Hij zal ook Ierland en Duitsland bezoeken, alsmede Nederland.

Opmerking:

Dominee Yohman staat ook op een geheime videoband opname, gefilmd door 3 mensenrechten activisten vanuit West Papua. Betreffende videoband kreeg ik vanuit Australië toegestuurd.

De band werd uitgezonden in Australië via SBS-Dateline.

Op deze videoband opname doet dominee Yoman verslag van de ongeregeldheden in het Puncak Jaya gebied, waarbij duizenden Papoea’s de jungle invluchtten en meer dan 20 Papoea’s  omkwamen door ontstane ontberingen, honger etc.

Op de band ziet men zelfs trainingskampen waar extremistische moslims worden opgeleid om vervolgens op te gaan bij Laskar Jihad en andere terreurgroepen.

Betreffende band stuurde ik naar de SGP-Fractie, de enige fractie, welke ik regelmatig voed met berichten over West Papua.

Gerard Thijssen

7.7.2005: Kabar Irian: West Papua National People’s Coalition for Independence Sentani:

Vreedzame 1 Juli demonstratie  door Indonesische politie verhinderd.

Tegen 3 gearresteerde Papoea’s werd verteld: “Als jullie actie tegen Indonesië ondernemen, zal Indonesië jullie doden.”

Inleiding:

Jonah Wenda Penggu organiseerde samen met studenten van de Universiteit in Jayapura en andere Papoea’s een vreedzame demonstratie om op 1 Juli de 34^ste verjaardag van de onafhankelijkheids declaratie, die volgde op de frauduleuze afhandeling van de Act of No Choice, te herdenken.

Ons doel is duidelijk: Wij willen de wereld duidelijk maken dat Papoea’s onafhankelijkheid nastreven,

Ons volk heeft recht op zelfbeschikking.

De herdenking vond ook plaats op andere locaties, zoals Paniai, Puncak Jaya, Timika, bij PNG grens.

Indonesische politie blokkeerde de actie en in de nacht van 30 Juni werden de toegangswegen naar het Trikora  voetbalveld, Abepura, afgesloten. Dit was dezelfde plaats waar ook Filep Karma en Yusak Pakkage, voor de vlag hijsing op 1.12.2004 werden gearresteerd.

Om 08.00 kwamen Papoea’s uit de buurt bijeen om te bidden, zingen en te dansen en toen Jonah Wenda om 08.30 arriveerde werd zij direct omringd door politiemensen. Men ondervroeg en intimideerde haar.

Na 1,5 uur werd zij met 3 andere Papoea’s gearresteerd en naar het politie bureau in Jayapura gebracht.

De Papoea’s op het voetbalveld werden gedwongen verwijderd.

Jonah: Indonesië verbiedt ons vrijheid van mening, maar wij zijn toch blij dat vandaag zoveel Papoea’s acte de presence gaven om de wereld te tonen dat Papoea’s nog steeds hun recht zoeken en dat de vergissing in het verleden (1969, Act of No Choice) moet worden rechtgetrokken.

Tot laat in de avond zijn wij ondervraagd en contact met een advocaat, familie of vrienden werd niet toegestaan.

Zoals gebruikelijk intimideert men de arrestanten: “You know your action is against the State and the State won’t allow any action against the State. If you try, the State will kill you”, zei een van de politie officieren.

Onder druk van Papoea vrienden overal in de wereld werden wij op 2 Juli 19.00 weer vrijgelaten onder huisarrest geplaatst.

Ons leven blijft echter in gevaar en wij hopen dat de wereld druk op de Indonesische regering blijft uitoefenen om mensenrechten verplichtingen in West Papua af te dwingen.

Volgende acties:           1)   15 Augustus 2005 –  verjaardag van de ondertekening van het New York Akkoord. Stamhoofden zullen een demonstratie leiden in Jayapura.

2)   1.12.2005  – hijsen van de Morning Star vlag.

Eisen zijn dezelfde als van het 1 Juli manifest voor vrijheid.

God zegene West Papua!   _  Papua Merdeka!

Jonah Wenda Penggu

 

23.7.2005: Van Patsy Spier – Contact: John Miller (718)596-7668, Karen Orenstein (202)544-6911

20.7.2005: De Oost Timor en het Indonesische Actie Netwerk (ETAN) prees vandaag de beslissing van de Amerikaanse Senaat om de meeste beperkingen van de Amerikaanse hulpverlening aan Indonesië te handhaven.

“Voor de bevolking van Indonesië en Oost Timor is deze beperking op militaire hulpverlening een goede zaak. Het Indonesische leger heeft nog een lange weg te gaan voor het een verantwoordelijk instituut is geworden, dat de mensenrechten en burger gezag respecteert”, zei Karen Orenstein, Washington coördinator van ETAN.

De Senaat versie over het fiscale jaar (FY)2006, wet Foreign Operations Appropriations, voorziet in beperkingen op buitenlandse militaire financiering en export van dodelijke militaire bewapening, mits aan zekere voorwaarden wordt voldaan, want dan wil het Witte Huis, dat  alle beperkingen worden . opgeheven.  Een comité met vertegenwoordigers van beide kamers moet de 2 versies bestuderen, voordat de wet voor ondertekening naar de president wordt gezonden.

De wet van de Senaat wil echter $ 1,5 miljoen verstekken aan de Indonesische marine. IMET hulp komt niet beschikbaar, wanneer er geen gedetailleerd rapport  komt van Amerikaanse en Indonesische pogingen om de verantwoordelijken voor de Freeport overval, 31 Augustus 2002, voor het gerecht te brengen.

´Wij hopen dat de uitzonderingen in de wet niet de boodschap van de Senaat ondermijnt, namelijk, dat echte hervormingen het mogelijk moeten maken dat er geloofwaardige vervolging van mensenrechten schennis gaat plaatsvinden en er een einde komt aan het vormen en steunen van militie groepen.

Ook moet er transparantie komen in de militaire financiële bronnen en operaties”, zei Orenstein.

“Dezelfde voorwaarden, die gelden voor de wapenverkopen, zouden ook van toepassing moeten zijn op militaire training van de Indonesische marine”, zei zij.

Elke Amerikaanse hulp moet tegen het licht worden gehouden bij het nog niet gereformeerde, onverantwoordelijke en intens corrupte Indonesisch leger als een bevestiging van normaal zaken doen, niet als een beloning voor verregaande hervormingen.

De marine en andere eenheden van het Indonesische leger blijven verantwoordelijk voor de vele mensenrechten schendingen met een bijzonder triest record in West Papua, beweerde Orenstein.

De Senaat wet zou ook een rapport moeten hebben over het inzetten van troepen en de mensenrechten omstandigheden in West Papua en Atjeh, de meest onderdrukte provincies.

Het rapport zou ook moeten aangeven welke leden van veiligheidsdiensten de Jihad gerichte militie groepen steunen en inlichtingen over het gebruik van internationale hulp voor de opbouw in Atjeh en er contracten worden gegund aan bedrijven met links naar het Indonesisch leger.

Etan gaat voor democratie, gerechtigheid en mensenrechten voor Oost Timor en Indonesië en er zou een internationaal tribunaal moeten komen om de begane misdaden in Oost Timor van 1975/1999 te belichten en te berechten en de voorgenomen beperkingen van de IMET-hulp zouden van kracht moeten blijven tot er verregaande hervormingen van de veiligheidstroepen plaatsvinden.

 

28.7.2005: Samoxen- rapport van DEMMAK( the koteka Tribal Assembly)

Opnieuw mensenrechtenschennis in afgelegen gebieden, begaan door TNI soldaten.

8.7.2005: 12 soldaten van de TNI begonnen onschuldige Papoea’s in het dorp Moragame(Pyramid) in het Assologoima gebied, nabij Wamena te intimideren en te martelen.

Zondag 17.7.: 10 soldaten keerden terug naar Moragame en openden met automatische geweren het vuur op dorpelingen. De Papoea’s renden voor hun leven de jungle in en zijn sindsdien vluchteling.

2 Papoea’s, Yiman Wenda en Abai Wenda werden geraakt en niemand weet of zij nog leven.

De TNI verbrandde huizen en vernielden omheiningen van tuintjes. Dezelfde brutale misdaden zoals begaan in het Puncak Jaya gebied spelen zich nu af in Moragame.

Donderdag 14.7.: Petto Wenda werd in het dorp Ndome(Pyramid) gemarteld. TNI soldaten haalden zijn gezicht met een scheermes open en bewerkten hem met een mes. Uiteindelijk gooide men petroleum over zijn hoofd en staken hem in brand. Petto heeft ernstige brandwonden en verkeert in een kritische toestand. Voor zijn leven wordt gevreesd.

 

28.7.2005: De TNI bezet nog steeds het Pyramid gebied en militaire operaties gaan gewoon door.

Honderden vluchtelingen houden zich verborgen in de jungle, zonder voedsel en tenten.

Actie: de wereld moet weten wat er in West Papua gebeurt.

Zonder aandacht voor deze begane misdaden tegen de menselijkheid wordt het voor de Papoea’s nog erger en gevaarlijker.

De TNI moet weten dat de wereld meekijkt, anders gaat men gewoon door met schendingen van de mensenrechten.

Telefoneer: de politie in Wamena: 00 + 62969 31072 en zeg alleen maar: saya telepon tentang Moragame  _   ik bel over Moragame.

 

29.7.2005: Samoxen- Jonah Wenda – verzoek om vrijlating Mr. Saul Bomay.

Introductie:  Saul Bomay zat onder het Soeharto regiem 12 jaar in de gevangenis wegens zijn betrokkenheid in de vredeslievende vrijheidsstrijd van West Papua en het hijsen van Morning Star vlag.

In 1992 werd hij vrijgelaten en keerde hij terug naar West Papua om zich weer in te zetten voor zijn land. Na de val van het Soeharto regiem zette hij en zijn ex politieke gevangenen een nieuwe organisatie op: Ex OPM/TPN politieke gevangenen Forum voor verzoening. Mr. Bomay is iemand, die een belangrijke rol speelt als het gaat om veiligheidszaken in Port Numbay, de hoofdstad van West Papua.

Saul Bomay is op dit moment weer gearresteerd:

Chronologie van zijn arrestatie:

Vanwege zijn rol maakte de BIN(Indonesische inlichtingendienst) op 20.7 een afspraak met hem in het Yasmin hotel in Jayapura.

De BIN agent verzocht  Mr. Bomay om met zijn organisatie samen te werken met als doel de massa demonstratie op 15 Augustus af te zwakken. Hij weigerde.

“Papoea’s willen aan geen enkel project deelnemen, wij bereidden ons voor op onafhankelijkheid.”

“Wij willen deelnemen aan de vreedzame demonstratie op 15.8.2005.”

Na deze weigering probeerde de BIN van alles om Mr. Bomay voor 15.8. achter de tralies te krijgen.

Op 26.7. verscheen er een dronken BIN agent en begon op de deur van Mr. Bomay te hakken. Mr. Bomay probeerde hem te stoppen. Op dat moment verscheen de politie en werd hij gearresteerd.

Jonah Wenda zocht hem op in de gevangenis en weet dat zijn leven in gevaar is.

Onlangs zat hij zelf gevangen, zie bericht op deze website.

Het bewijst dat er een ongekende jacht plaatsvindt op OPM sympathisanten en dat niemand zijn leven zeker is.

De oppositie groeit en de troepensterkte en inlichtingendienst(BIN) wordt sterk in aantal opgevoerd.

Om meer zinloze moorden te verhinderen is het belangrijk dat oproepen als zojuist beschreven door het lezerspubliek enigszins worden gehonoreerd.

Bel de politie: 00-08124085054, Mr. Waterpau  –  “Saya telepon tentang  Saul Bomay”

 

30.7.2005: Jakarta Post: Yudhoyono waarschuwt V.N. zich niet te mengen in West Papua issue.

Naar aanleiding van een wetsvoorstel van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, dat voorziet in een onderzoek naar de status van Papua, waarschuwde de Indonesische president de V.N. om zich niet met Indonesische binnenlandse aangelegenheden te bemoeien.

Volgens Yudhoyono zou dit de betrekkingen tussen beide landen nadelig beïnvloeden.

Het Huis van Afgevaardigden kwam onlangs met een wet. Als deze wet in werking treedt, zou dit de internationale druk op de Indonesische regering doen opvoeren en de Papoea bevolking mogelijkheden bieden zelf te beslissen of men deel wil blijven uitmaken van Indonesië ofwel onafhankelijk te worden.

Sectie 1115 van wet nr 2061 in het bijzonder onderzoekt de gewraakte Act of Free Choice, gehouden in 1969, toen ca 1024 Papoea’s werden gedwongen tot aansluiting bij Indonesië.

Van vrije keuze was geen sprake en het gesloten akkoord van 15.8.1962, het New York akkoord, werd geweld aangedaan.

Bij het in werking treden van de wet komt er binnen 180 dagen een analyse van het gebeuren in 1969.

De woordvoerder van het Indonesische Ministerie van Buitenlandse Zaken. Yuri Thamrin, vertelde Vrijdag in Jakarta, dat de regering alle mogelijke diplomatieke kanalen zou benutten om negatieve effecten van de wet te blokkeren.

Betreffende wet is een van de 4 wetten, die zijn ingediend met betrekking tot de buitenlandse militaire hulp, inclusief die aan Indonesië.

De wetten moeten nog door het Congres en de president worden goedgekeurd.

De wet is van belang omdat sommige van de clausules op Papua van toepassing zijn.

 

31.7.2005: Bron: Cenderasasih Pos(via internet) Deadline 15.8.2005 voor speciale autonomie wet.

Wet 21 van de speciale autonomie wet(Otsus) van 19.11.2001 voor de provincie Papua heeft geleid tot klachten van de DAP(Dewan Adat Papua).

DAP stelt, dat ofschoon de speciale autonomie wet ruim 3 jaar geleden werd ingevoerd, er nog niets is te merken van enige verbetering en vorderingen op dit gebied en dat daarom de beslissing is genomen om deze Otsus op 15.8.2005 aan de regering terug te geven.

Dit besluit werd op 29.7 aan journalisten bekendgemaakt door de secretaris van DAP, S.Fadal Alhamid.

“Op de 3^e conferentie van DAP in Manokwari op 4.2.2005 werd de deadline voor implementatie van Otsus op 15.8.2005 gesteld. Sindsdien is er niets gebeurd en sturen wij de wet terug met uitvoerige uitleg waarom wij dit doen. Dit betekent ook dat de oprichting van de MRP(volksraad) niet doorgaat”’ zei hij.

Fadal benadrukte, dat het Papoea recht op zelfbeschikking geweld is aangedaan en dat dit resulteerde in het verlies van hun rechten. Indonesië, Nederland en de V.N. hebben de morele verplichting harde garanties te geven voor het voortbestaan van de Papoea bevolking.

DAP legde ook 10 eisen neer, waaronder een vreedzame actie op 15.8.2005, waartoe alle bevolkingsgroepen worden opgeroepen. Een speciale oproep ook om zich niet te laten provoceren door extremistische moslims en andere onruststokers.

Opmerking: Ook op deze website werd ruim aandacht besteed aan de gewraakte Act of Free Choice, de speciale autonomie wet, de oprichting van de MRP.

Indonesië heeft altijd geweigerd de brede dialoog met de Papoea’s aan te gaan en men heeft altijd gedacht, ook nu nog , de problemen met geweld te kunnen oplossen.

De wereld heeft al veel te lang achteloos toegekeken en het is van groot belang dat de V.N. nu een poging doet een wet door het Congres te krijgen om de Papoea’s eindelijk eens een hart onder de riem te steken.

Ondergetekende is in afwachting wanneer  Nederlandse politici nu eens iets gaan ondernemen.

Via rapporten wordt men op de hoogte gesteld en men kan achteraf niet stellen: “Wir haben es nicht gewusst”.

Gerard Thijssen

 

10.8.2005: Tapol: “De onaantastbare” – Gerecht beschermt hoofddaders moord  op de Indonesische mensenrechten activist Munir.

Vandaag begint in Jakarta de berechting van Pollycarpus Buhihari Priyanto voor de moord op Munir op 7 September 2004, in een Garuda vliegtuig op weg naar Amsterdam.

De werkelijke reden voor deze moord op Munir, die uitermate moedig optrad tegen wandaden en mensenrechten schendingen, begaan door agenten, militairen en organen van de Indonesische staat, in het bijzonder het leger.

Ongetwijfeld is Pollycarpus verdachte nr. 1 en inmiddels is duidelijk dat hij een grote dosis arsenicum, ca. 500 mg, in zijn drankjes toevoegde.

Het onderzoeksteam ondervond veel tegenwerking.  Lt. Generaal Hendropriyono, hoofd van de BIN(inlichtingendienst) weigerde voor het onderzoeksteam te verschijnen om vragen te beantwoorden, alhoewel het onderzoeksteam concludeerde dat er druk telefoonverkeer was met de BIN in de dagen voor en na de moord.

Voor zijn aanstelling als hoof van de BIN was hij bevelhebber van de beruchte Kopassus eenheid, welke eenheid wel een hele slechte reputatie heeft voor wat betreft mensenrechten schendingen.

Het team van rechters wordt blijkbaar door defensie onder druk gezet en zodoende is men niet in staat de”circle of impunity”te doorbreken. Anders zijn de schlemielige inzet van de politie en de aarzelende opstelling van de rechterlijke macht niet te verklaren.

Hoge militairen blijven onaantastbaar en op die manier kan Indonesië niet volhouden, dat het een staat is, gebaseerd op “rule of law”.

Overigens is het een schande dat Munir’s weduwe, Suciwati nog steeds wordt bedreigd.

 

11.8.2005: Joe Collins: Papoea protest in Jakarta

Een groep Papoea’s demonstreerden Woensdag in Jakarta en eisten een onderzoek naar onrechtmatigheden, vermoedelijk begaan door J.P Salossa, gedurende de periode dat de speciale autonomie had moeten ingaan.

Er zou US$ 174 miljoen zijn uitgetrokken voor de ontwikkeling van Papua, maar niets wijst erop dat geld voor enige bouw is uitgegeven, vertelde Alof S.T. Rumayoni, directeur van de Bangun Nusa Irian Foundation.

Een ander lid van de stichting claimde, dat hij sterke bewijzen had en dat hij dit zou presenteren aan de KPK, Commissie tegen corruptie.

Het gaat hier om hoge bankrekeningen van Papoea functionarissen.

De demonstratie werd gehouden een dag nadat president Yudhoyono 29 Papoea leiders in zijn paleis ontbood om met hen te discussiëren over de laatste ontwikkelingen in Papua.

Afzonderlijk daarvan spraken religieuze leiders de hoop uit dat de geplande protest demonstratie van 12 Augustus vreedzaam zou verlopen.

De geplande datum van 15.8. is nu naar voren geschoven.

 

12.8.2005: Van Joe Collins en Tapol:  Protesten in West Papua

In verschillende plaatsen , o.a. Jayapura, Biak, Sorong, demonstreerden Papoea’s, veel in traditionele kledij, tegen de speciale autonomie wet.

In Jayapura was er een lange mars met vlaggen en pamfletten vanaf het Trikora veld naar het regeringsgebouw, DPRD.

Het ongenoegen stond vaak al aangegeven op pamfletten, zoals stop het geweld, toon respect voor de basisrechten van Papoea’s, integratie van Papua bij Indonesië moet worden herzien.

Uit voorzorg en angst voor ongeregeldheden was er verder geen verkeer en waren scholen, kantoren en winkels gesloten.

Het werd een van de grootste demonstraties ooit en het geheel liep niet uit de hand.

De demonstranten werden opgewacht door andere en bij het DPRD gebouw werden traditionele dansen opgevoerd. Bij het gebouw werden de eisen kracht bij gezet en de speciale autonomiewet teruggegeven.

De demonstratie was lang van tevoren gepland en er was veel ruchtbaarheid aangegeven, ook internationaal.

Het gaf een extra lading, doordat het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden een wetsvoorstel had ingediend bij het Congres voor verder onderzoek naar de uitvoering van het referendum in 1969.

De Papoea Raad(DAP) zal nauwgezet toezien hoe men nu met de kwestie van de teruggave van de Otsus(speciale autonomiewet) wordt omgegaan en wanneer men nu eindelijk afstapt van de tot nu gevolgde tactiek van militaire onderdrukking en vervolging.

 

15.8.2005: Neues Deutschland :  Vredesakkoord Aceh

In Helsinki wordt vandaag het vredesakkoord ondertekend. De Tsunami catastrofe bracht de GAM en de Indonesische regering dichter bij het tot stand komen van dit akkoord, omdat anders het vervolg op de nog te nemen maatregelen ook zouden worden verstoord.

De Finse ex president Ahtisaari leidde het Finse Crisis Management Initiatief(CMI) en hij werd gesteund door de Indonesische vice president  Jusuf Kalla.

Wat waren de knelpunten?

De GAM moest afstand nemen van hun eis om onafhankelijkheid. In ruil daarvoor moest de Indonesische regering toestaan dat Aceh een eigen politieke partij mag vormen, dit geldt alleen voor Aceh.

Wat zijn de zwakke punten?

Er is geen follow up van gepleegde mensenrechten schendingen. De GAM moet zich ontwapenen en de Indonesische troepen moeten zich terugtrekken.

Een zwak punt is het geringe aantal buitenlandse waarnemers, die het akkoord moeten monitoren.

200 van de EU en 100 uit Azië, onbewapend en zonder bevoegdheden om in te grijpen.

Hoe waren de politieke reacties in Jakarta?

De nationalistische partijen, zoals PDI(Megawati) vonden de compromissen te ver gaan en zijn bang voor een domino effect naar andere regio’s.

Het Indonesisch leger boycotte de internationale hulpverlening bij de tsunami ramp.

Waarmee moeten waarnemers rekening houden?

Met beperkte bewegingsvrijheid en boycotten van inzicht in terugtrekking Indonesisch leger.

De demilitarisering is van groot belang is van groot belang, het succes van dit vredesakkoord hangt hiervan af.

Vragen: Jochen Reinert

 

19.8.2005: Tapol- Sydney Morning Herald – : Genocide in West Papua, Tom Allard

Onderzoekers van de Universiteit van Sydney komen met een rapport naar buiten, waarbij het Indonesisch leger wordt beticht van het plegen van genocide in West Papua.

Het leger vermoordde onafhankelijkheids activisten, verkrachtte vrouwen en overvielen dorpen.

Ooggetuigen en getuigenissen van kerkelijke organisaties en andere activisten geven duidelijk aan: dit is genocide.  Ook op deze website is meermaals melding gemaakt van begane misdaden.

Eerder kwam de Amerikaanse Yale Universiteit al met een rapport over genocide.

Nu gebruikt ook Professor Stuart Rees, directeur van de Universiteit van Sydney en zijn collega, John Wing ,  het woord genocide.

John Wing is de auteur van het rapport “Genocide in West Papua”.

Het moet gezien worden als een roep om begrip en hulp vanuit het buitenland en speciaal van Australische regeringsleiders.

Het rapport verhaalt over ooggetuigen die gedetailleerd verslag deden over vergiftigingen, diefstal, vernielingen, brandstichting ,moorden, verkrachtingen, martelingen, verdwijningen, gedurende militaire acties.

Het rapport vermeldt de ongecontroleerde immigratie van Indonesiërs vanuit Java en een Papoea ontvolkings programma.

Het rapport beschrijft dat Papoea’s gaan voor hun vrijheid, maar de doorgaande troepenversterkingen gaan gepaard met nieuwe schendingen en onderdrukking.

Militaire operaties gaan gewoon door en zelfs religieuze worden niet gespaard(Elisa Tabuni)

De onlusten in Puncak Jaya werden al uitvoerig beschreven en sindsdien waren er al weer razzia’s, waarbij ook de leefomstandigheden worden vernield.

Het leger houdt zich ook bezig met corruptie, illegale houtkap, diefstal van hulpgoederen, prostitutie en de verspreiding van HIV/Aids.

Militante moslim organisaties worden getraind en ingeschakeld bij de jacht op OPM sympathisanten.

Ds. Yohman stelt terecht: waar het leger is , zijn milities en Jihadisten, zij zijn onafscheidelijk.

Een Indonesische militaire woordvoerder Brig. Gen. Santoso ontkende betreffende bevindingen en stelt zelfs, dat er geen milities zijn in Papua en dat er alleen Indonesische soldaten zijn gestationeerd.

(Hij is waarschijnlijk nooit in Sorong en Nabire geweest  en dus slaat zijn uitspraak  nergens op)

Mogelijk dat de houding en opstelling van Australië wat opschuift naar meer steun voor de Papoea’s in hun buurland.

 

25.8.2005: Jakarta Post: Yusak Pakage even ontsnapt uit gevangenis

Yusak Pakage, een Papoealeider,  die in Mei voor 10 jaar is veroordeeld, ontsnapte Woensdag uit de gevangenis, maar werd een paar uur later weer opgepakt.

De 26 jarige Yusak verliet zijn cel s’morgens om 6.30 om thuis een boek te halen, ca 200 meter van de gevangenis.

Een gevangenis bewaker begeleidde hem naar zijn huis, maar onderweg ontvluchtte hij en rende naar het kantoor van Elsham, een mensenrechten organisatie en vroeg daar om bescherming.

Hij protesteerde tegen de verlenging van zijn arrestatie bevel, uitgevaardigd door het Hooggerechtshof. Het zou illegaal zijn, omdat ondertekening niet juist zou zijn.

Zijn advocaten gingen in hoger beroep. De detentie periode is al verschillende keren verlengd, de laatste liep tot 23.8..

In de namiddag werd Yusak weer opgepakt.

Hij had zich schuldig gemaakt aan het organiseren van een meeting om voorbereidingen te treffen voor de viering van de Papoea onafhankelijkheidsdag op 1 December.

Hij werd veroordeeld voor staatsverraad, alhoewel de meeting vooraf was aangevraagd.

Zijn collega, Philip Karma kreeg 15 jaar.

 

3.9.2005 – Kabar Irian: Onrust in West Papua

 

Via Jakarta Post heeft een lid van de DPD(Volksraad) haar bezorgdheid uitgesproken over de aangevoerde troepenversterkingen in Manokwari.

“De bevolking voelt zich geïntimideerd door hun aanwezigheid. Wij hebben al jarenlang slechte ervaringen hiermee”.

Het DPD raadslid eiste terugtrekking van troepen uit Papua. “De bevolking moet worden uitgenodigd voor een dialoog om het afscheidingsprobleem in Papua op te lossen”, stelde zij.

Troepen intimideerden ook de lokale bevolking in Biak.

Volgens een rapport van Tapol, waren er verschillende troepenverplaatsingen op last van president Yudhoyono en generaal Sutarto.

Betreffende acties veroorzaakten veel onrust onder lokale Papoea gemeenschappen, waar burgers hun huizen ontvluchtten.

De veiligheidsdienst(BIN) heeft zich overal gevestigd, conform het presidentiële besluit van 10 Juni.

Over Biak zijn er al 20 verschillende rapporten en dit weerspiegelt een vast patroon van handelingen. Wapens worden afgevuurd, Papoea’s opgepakt en afgeranseld.

Men verhindert dat Papoea’s hun producten verkopen en men verbiedt Papoea’s het dragen van kleding, voorzien van kerkelijke logo’s.

Ondanks intimidaties, het gebruik van geweld en valse beschuldigingen heeft de bevolking van Nabire, Paniai en Mimika, pogingen van de centrale regering afgekeurd om steun te verkrijgen voor de vertraagd tot stand komen van de sterk gereduceerde Papoea Volksraad.

De Indonesische academicus V.D.Pericasa bevestigt de Papoea grieven en onderkent dat Papua een zeer geringe ontwikkelingsfase kent.

Het land is schatrijk maar er is gebrek aan schoon water,  uitvallen van elektriciteit – overal verkwisting terwijl gezondheidszorg en scholing miniem zijn.

Kijken wij naar de menselijke aspecten, dan blijkt de situatie heel frustrerend.

Het verschil tussen de inheemse Papoea bevolking en de migranten is groot.

Papua moet ook sociaal-cultureel worden aangestuurd, maar na 10 tallen jaren van onderdrukking en verraad wordt het moeilijk nog iets van Indonesiërs aan te nemen.

Men gelooft niet meer in beloften en overeenkomsten.

Voor een Papoea is: een man een man – een woord een woord, dit is echter niet van toepassing op het Indonesisch gevoerde beleid!

Het is gemakkelijk om te zeggen: “Papua problems are our own, not the problem of the U.S. Congress.

Indonesia ignores the wrong doings for the sake of nations’s integrity.

 

8.9.2005: Tapol: Jakarta Post: 17 Papoea activisten in hongerstaking.

Jayapura: 17 activisten uit de groepering  Papuan Solidarity begonnen Woensdag hun hongerstaking

in een poging eerlijke rechtspraak af te dwingen voor de slachtoffers van het Abepura incident in 2000.

Men nam plaats voor het Papoea gerechtsgebouw en ontvouwden pamfletten met de eis dat het mensenrechten tribunaal in Makassar de hoogst mogelijke straf zou opleggen aan de verantwoordelijken voor de mensenrechten schennis in Abepura op 7 December 2000.

Het gaat hierbij om de commandant van de mobiele politie brigade , Gen. Usman en de politiechef Sihombing.

De schendingen werden begaan door hun ondergeschikten. Bij de betreffende raids werden 3 Papoea’s gedood.

 

9.9.2005: Tapol: Vrijspraak in Abepura incident (circle of impunity)

Vandaag werden de verantwoordelijken, Usman en Sihombing, voor de mensenrechten schennis in Abepura, vrijgesproken.

Bij het toenmalige incident in 2000 werden tijdens razzia’s meer dan 100 studenten in studenten tehuizen opgepakt en gemarteld, waaronder vrouwen in verwachting en kinderen vanaf 7 jaar.

Bewust werden studentenhuizen het doelwit, alhoewel men niets met de zaak van doen had.

Onder de studenten waren sympathisanten van mensenrechten associaties.

Drie studenten vonden de dood.

Een student is voor het leven verminkt.

Een Zwitserse journalist werd ook opgepakt en gevangengezet omdat hij een demonstratie fotografeerde.

Hij is ooggetuige van mensonterende toestanden en zag zelf hoe een Papoea student letterlijk werd doodgeranseld. Volgens de politie was dit normaal wanneer er een politieman was omgekomen.

De vrijspraak van Usman en Sihombing betekent dat niemand is veroordeeld voor betreffende misdaden en het verleent de slachtoffers geen enkele compensatie.

Het onderzoek nam 5 jaar in beslag en doorliep alle wettelijke procedures, alhoewel de politie niet meewerkte aan het onderzoek van Komnas HAM (mensenrechten)

Betreffende vrijspraak is een alarmerende boodschap aan slachtoffers van ernstige mensenrechten schendingen en bevestigt in feite de tekortkomingen in het onderzoek en berechting van politie en leger officieren.

In het onderzoek weigerden politie officieren mee te werken met het onderzoeksteam.

Getuigen werden geïntimideerd en de politie weigerde adequate vragen te beantwoorden.

Zelfs leden van het onderzoeksteam werden door politie opgeroepen om te worden ondervraagd, hetgeen gezien moet worden als intimidatie poging.

Het onderzoeksteam heeft een lijst van 25 verdachten.

In het vijfjarig bestaan van het mensenrechten gerechtshof is het nog niet gelukt schuldigen van ernstige mensenrechten schendingen te berechten.

Het leger en politie kan dus ongestraft doorgaan met hun kwalijke praktijken en betreffende uitspraak zet een zorgelijk precedent voor toekomstige mensenrechten schendingen, aldus Natalie Hill.

Het wordt hoog tijd dat de militaire rechtbank ondergeschikt wordt gemaakt aan een civiel Hooggerechtshof en kan worden teruggefloten.

Het heeft er alle schijn van dat rechters die over militairen moeten rechtspreken, worden geïntimideerd van hogerhand.

 

16.9.2005: Kabar Irian: Robert F. Kennedy Memorial Center for Human Rights, East Timor en ETAN.

35 Amerkaanse congresleden doen beroep op President Yudhoyono met betrekking tot toegang West Papua en mensenrechten schendingen.

Lees: http://etan.org/news/2005/09papua.htm  (oorspronkelijke Engelse versie)

 

Wij zijn er ons van bewust dat de reisbeperkingen, gebieden af te sluiten, hebben bijgedragen tot mensenrechten schendingen in het centrale bergland vanaf Augustus 2004 en de strekking van het verzoek aan President Yudhoyono is  het reis vergunningen systeem en de visa politiek te versoepelen, zodat internationale journalisten en researchers en NGO medewerkers weer toegang tot West Papua wordt geboden.

Men verzocht ook de militaire operaties te stoppen, waarover Kerken, mensenrechten organisaties en regionale parlementsleden veelvuldig hebben gerapporteerd.

 

Opmerking hierover: Indonesië heeft gewoon wat te verbergen en als wij hun grote lobby activiteiten mogen geloven, gaat het de goede kant op met hun democratie. Dus niet—–

Ook Nederlanders ter plekke hebben problemen hun visa te verlengen.

Inmiddels zijn wij een jaar verder en heb ik vele rapporten gelezen en is inmiddels ook het rapport van John Wing, Sydney Universiteit, bekend.

Ook Nederlandse parlementariërs hebben in de Tweede Kamer vragen gesteld met betrekking tot genocide in West Papua, maar Minister Bot doet alsof zijn neus bloedt en is soms een beetje dom en plaatst een  opmerking, welke hij vervolgens bij zijn baas weer moet inslikken.

 

18.9.2005: Joe Collins: Persbericht AWPA: Internationale aandacht voor bezetting West Papua.

De AWPA, Melbourne, verwelkomt resolutie no 11 van de Nationale Partij om hun coalitiegenoot, de Liberale Partij, te vragen onderzoek te laten verrichten naar de mensenrechten schendingen in West Papua.

De motie werd vandaag door Wendy Duncan, president van de Nationale Partij(WA) ingediend.

De zorg om West Papua komt op het goede moment.

Op Vrijdag 9 September verzamelden zich Papoea studenten in Manado,Noord Sulawesi/Celebes, om te demonstreren tegen de vrijspraak van 2 hoge officieren, schuldig bevonden aan de razzia’s op studenten in Abepura 2000.

Vanwege intimidatie op hoog niveau door de Indonesische politie vanuit Jakarta, Makassar en West Papua, werd de conferentie door de studenten geannuleerd.

De internationale aandacht voor de Indonesische bezetting groeit echter gestaag.

Nog onlangs kwamen Amerikaanse Afgevaardigden met resolutie 2601, met een beroep op President Bush wat te doen aan de mensenrechten schendingen, de speciale autonomie te evalueren en de Act of Free Choice (1969) te herzien.

De EU vroeg de V.N. een onderzoeksteam in West Papua te installeren.

Betreffende aandachtspunten ondermijnen het vertrouwen in President Yudhoyono.

De afgelopen tijd werden in het geheim nog troepenversterkingen in geheel West Papua doorgevoerd.

Rapporten die hiervan melding maakten werden door de legerleiding tegen gesproken.

 

Inlichtingen: Louise Byrne (613) 9510 2193

 

23.9.2005: Papua-lobby – Evelien van den Broek-: Dewan Adat Papua, een opkomende macht.

Er is nog niet veel geschreven over de achtergrond van de demonstraties, die op 12 Augustus in Papua plaatsvonden.

Een belangrijk punt is de ontwikkeling van de een sterke Papoea beweging, die zich democratisch en niet gewelddadig opstelt en een brede achterban steun geniet in geheel Papua.

De Dewan Adat Papua (DAP) heeft bewezen, dat het duizenden Papoea’s op de been kan brengen voor vreedzame demonstraties.

Op 12 Augustus verzamelden zich 15000/20000 mensen voor het Provinciehuis(DPRP) in Jayapura.

Ook in andere plaatsen vonden vreedzame demonstraties plaats, te weten, 1000 Papoea’s in Biak, 1000 in Wamena, 2000 in Manokwari en op 15.8.  2000 in Sorong.

De leiding van de DAP en hun lokale afdelingen verdienen groot respect door duizenden Papoea’s te laten demonstreren en het uitbreken van geweld hierbij te voorkomen.

De oprichting van de DAP in Februari 2002, is een van de resultaten van het 2^e Papua Volks Congres in Juni 2000 in Jayapura, welke bijeenkomst werd bijgewoond door meer dan 5000 Papoea’s vanuit heel Papua.

Jaarlijks organiseert DAP een plenaire vergadering, waarbij inheemse groeperingen worden uitgenodigd voor deelname. Ieder jaar wordt de bijeenkomst ergens anders gehouden.

(In 2002- Jayapura, 2003-Sentani, 2004- Biak, 2005- Manokwari)

Op deze bijeenkomsten rapporteert de DAP de Papoea’s over hun activiteiten gedurende het afgelopen jaar en informeert men over internationale mechanisme en procedures in de promotie en bescherming van mensenrechten en wordt een programma opgesteld voor het komende jaar.

In de afgelopen 4 jaar werden de vergaderingen bijgewoond door meer dan 300 vertegenwoordigers van de verschillende inheemse Papoea groeperingen.

In Februari dit jaar kwam de DAP leiding en inheemse vertegenwoordigers bijeen in Manokwari.

In de verklaring kwam naar voren dat Papoea’s een vreedzame en democratische strijd willen voeren op basis van hun identiteit, respect en hun recht om te leven.

Het is belangrijk te benadrukken dat de DAP bedoelingen nastreeft via de weg van geweldloosheid en democratie.

Het falen van de speciale autonomie, de teruggave, de levensbedreigende situatie in Papua, komt voort uit democratische overwegingen.

Voor wat betreft de speciale autonomie 21/2001 werd de Indonesische regering een deadline gesteld voor de 15.8.2005 en men eiste een nationaal en internationaal dialoog om een oplossing te zoeken voor de erkenning van hun basis rechten.

In Juni organiseerde de DAP een bijeenkomst in Jayapura om de ontwikkelingen sinds Februari te monitoren. Van Indonesische zijde kwam er geen reactie en dat was de aanleiding om op 15.8.2005 vreedzame demonstraties te organiseren.

De maand Juli werd benut om plannen en de implementatie van de speciale autonomie te evalueren.

Het leidde tot de teruggave van de speciale autonomie wet 21/2001.

Het communiqué beschrijft het falen , de incorrecte wetgeving, het feit dat de Irian Jaya provincie illegaal functioneert en het uitblijven van de Papoea Volks Raad(MRP) en dat militair personeel in Papua niet wordt gereguleerd en gecontroleerd door de DPRP(Papua Provincial Parliament)

In de vele mensenrechten schendingen, de lage levensstandaard, de introductie van de speciale autonomie, zijn geen verbeteringen aangebracht.

De 7 voorwaarden in het communiqué zijn begrijpelijk, realistisch en verstandig.

De DAP zoekt niet de confrontatie, maar probeert een win-win situatie via de open dialoog met alle belanghebbende te bewerkstelligen.

De DAP toont democratisch besef door een frame werk voor dialoog samen te stellen door inheemse en religieuze vertegenwoordigers met de DPRP te laten samenwerken om vervolgens doelbewust te komen tot “Great Consultation of Papuans” als collectief platvorm.

Het is belangrijk dat de DAP voorzichtig blijft acteren en verantwoordelijkheid toont voor de veiligheid van hun sympathisanten door geweld te blijven vermijden. Tot dusver was er steeds goed overleg met de betreffende autoriteiten en kon men hun grieven kenbaar maken.

Veel analisten menen dat de Papoea beweging teveel is verdeeld, dit is echter een ontkenning van de kracht en hun groeiende belangrijkheid van de georganiseerde burgerzin in Papua.

De DAP is evenzeer belang als leiders in Melanesische landen, zoals Vanuatu en Fiji, die beschikken over goede netwerken met een grote achterban.

De DAP is een belangrijke factor om vrede, voorspoed en leven in Papua te bewerkstelligen.

De schrijfster, Evelien van den Broek is actief in de Nederlandse Organisatie, Papua-lobby, opgericht in 2000, na het 2^e Papua Volks Congres in Juni 2000 in Jayapura.

Bekijk de website: http://www.nieuwsbank.nl/papua-lobby

 

11.10.2005: Kabar Irian – Robert F. Kennedy Memorial Center for Human Rights.

In het 19e rapport van de CHR(mensenrechten), een instituut dat sinds 1993 de ontwikkelingen in West Papua volgt en regelmatig rapporteert over de mensenrechten situatie worden de navolgende punten behandeld:

1)      de gebrekkige rechtsgang in de Abepura case, al uitvoerig beschreven op deze website.

2)      U.S. Congres maakt zich grote zorgen over West Papua

3)      Congresleden blijven zich verzetten tegen Amerikaanse hulp, vanwege TNI mensenrechten schendingen in West Papua.

4)      Opbouw van Dewan Adat Papua(DAP), lees het rapport van Papua-Lobby, Evelien van de Broek.

5)      De illegale opdeling van West Papua (MRP nog steeds niet opgericht)

6)      De Indonesische pogingen om misdaden tegen de menselijkheid in West Papua te verdoezelen

 

19.10.2005: Jakarta Post: Rijst niet beschikbaar voor Papoea’s in afgelegen gebieden

Vraag betreffende Papoea’s niet hoe rijst smaakt, want voor hen is rijst een luxe artikel dat onbetaalbaar is geworden.

“Wij eten dit eens per maand, wij kunnen ons dit niet veroorloven”, zegt Steven Enembe, 23 jaar, uit het dorp Muhimbut, 750 km ZW van Jayapura.  Men eet producten uit eigen tuin, 15 km verwijderd van zijn huis.

Een kg rijst kost hier RP 25000, in Jayapura RP 4500.  Vrachtkosten van Sentani Airport naar Mulia bedragen  RP 17000 per kg..  Rijst is dus buiten hun financiële bereik.

Op de markt verkoopt hij producten van zijn tuin en van de opbrengst koopt hij suiker, zout, zeep etc.

Iedere dag loopt hij met zijn zwangere vrouw naar zijn tuin om de dagelijks terugkerende werkzaamheden te verrichten om in zijn levensonderhoud te voorzien.

 

2.11.2005: Kabar Irian – Nethy Dharma Somba:  Inhuldiging Volksraad(MRP) onder protest

De nieuw gekozen Papoea Volksraad(MRP) werd Maandag onder zware politie bewaking ingehuldigd.

Dit ging gepaard onder luid protest van Papoea’s, die beweerden dat de verkiezing niet legitiem was verlopen omdat religieuze instanties niet aan het verkiezingsproces hadden meegewerkt.

De 42 leden van de MRP werden gekozen uit geselecteerde Papoea stammen, religieuze groeperingen en vrouwen bewegingen.

De protest groep eiste dat President Yudhoyono de verkiezingsuitslag moest intrekken. Bij de 1 uur durende protest gang werd geen geweld gebruikt, maar men verhinderde contact met de Minister van Binnenlandse Zaken, M. Ma’ruf.

“Als onze eis niet wordt ingewilligd, gaan wij op 28 November weer de straat op”, zei Bobii.

Ma’ruf zei, dat de MRP de mensenrechten en culturele rechten zou beschermen en ook zou toezien op de democratie, pluralisme gelijkwaardigheid en handhaving van de wet in  Papua.

De minister gaf aan dat de leden op democratische wijze waren gekozen en was goedgekeurd door relevante groeperingen. De MRP leden hebben 5 jaar zitting.

Overeenkomstig de wet 54/2004, vertegenwoordigt de Raad inheemse Papoea cultuur, heeft invloed op bescherming van traditionele rechten, de autorisatie van vrouwen en de promotie van religieus evenwicht.

De Raad heeft verder bevoegdheden Papoea gouverneurs kandidaten voor te dragen, aanbevelingen te doen, samenwerkingsvormen goed te keuren tussen Papoea Raad en andere partijen en zich uit te spreken over het ingaan van nieuwe provincies.

Papoea gouverneur JP Salossa zal zijn termijn op 23 November beëindigen, maar de vertraagde installatie van de MRP heeft de verkiezing voor zijn opvolger uitgesteld.

De Raad gaat echter alleen over de provincie Papua en niet over de provincie West Irian Jaya.

 

8.11.2005: Kabar Irian:  Papoea studenten demonstreren.

Op Maandag 31.10, demonstreerden ca. 100 Papoea studenten in Jogjakarta bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken tegen de inhuldiging van de MRP(Volksraad).

Op verschillende strategische punten werden pep talks gehouden. Ook sloten andere groeperingen, zoals LMND (nationale studenten liga voor democratie en PRD(democratische volkspartij) zich aan.

Men steunde de afwijzing van de geïnstalleerde MRP en men steunt het Papoea volk in hun strijd voor zelfbeschikking.

Ook een vertegenwoordigster van de Papoea vrouwenbeweging was duidelijk voor afwijzing.

De studenten vinden dat de Papoea’s een lijn moeten trekken met de afwijzing van de speciale autonomie, welke werd teruggeven.

West Papua wil onafhankelijkheid en wil baas zijn in eigen huis.

 

11.11.2005: Kabar Irian:  Augustinus Alua, woordvoerder van nieuwe volksraad(MRP).

De vroegere rector, Augustinus Alua, van de Timur School Theologie en Filosofie, werd Dinsdag gekozen als woordvoerder van pas gekozen Volksraad.

27 leden van de 42 kozen voor Agus, die de verschillende religieuze groeperingen in de provincie vertegenwoordigt.

Een andere kandidaat , Frans Wospakrik, vroegere rector van de Cendrawashi Universiteit, kreeg 14 stemmen en wordt vice-woordvoerder.

De eerste prioriteit van de Volksraad is de benoeming van een nieuwe gouverneur, omdat de termijn van JP Salossa op 23 November afloopt.

 

15.11.2005: Seminar over “De Daad van Vrije Keuze”  – Het Drooglever onderzoek.

Ter gelegenheid van de publicatie van bovengenoemd boek organiseerde het Instituut voor de Nederlandse Geschiedenis op 15.11. een seminar in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.

Na  ontvangst en opening door D.Haks, directeur van het ING kwamen in het ochtendprogramma de navolgende sprekers aan het woord:

L.Voorhoeve-Visser, J. Timmer, verbonden aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, R. Chauvel, verbonden aan de Victoria Universiteit in Melbourne,  John Saltford, schrijver van het boek: “ The United Nations and te Indonesian Takeover of West Papua, 1962-1969” en Professor B. Singh, specialist op het gebied van veiligheidszaken in Zuidoost Azië, met speciale aandacht voor Indonesië.

In het middagprogramma:: A.J.F. Marey, filmbeelden door R.Smeele en vervolgens een forumdiscussie met R.Chauvel, J.Timmer, V. Kasiepo, D. Vlasblom en P.J. Drooglever.

Verschillende thema’s werden door de sprekers uitgediept en vormden als het ware een bevestiging van wat Prof. Drooglever in zijn rapport heeft vastgelegd.

In zijn boek “Een Daad van Vrije Keuze” laat Prof. Drooglever zien hoe het Nieuw Guinea conflict ontstond, zich ontwikkelde en werd opgelost.

Hij maakte gebruik van allerlei beschikbare bronnen en sprak met Papoea kiesmannen, die in 1969 werden gedwongen om voor Indonesië te stemmen.

Het geheel duidt op datgene wat insiders al wisten: Dit was geen vrije keuze!!

Om 16.30 werd het boek aangeboden aan J. van Aartsen, omdat Minister B. Bot niet de euvele moed kon opbrengen voor dit wetenschappelijk forum te verschijnen om het boek in ontvangst te nemen. De feiten, weergegeven in het boek doen afbreuk aan zijn imago als Minister van Buitenlandse Zaken en gelet op zijn houding en uitspraken, zegt het ook wat over zijn visie over belangrijke zaken in het menselijk leven.

Het was evenwel hartverwarmend te zien hoeveel Papoea’s uit verschillende landen hierbij aanwezig waren. Er was zelfs een grote Papoea delegatie uit Papua en PNG aanwezig.

Tot slot spraken nog 2 Papoea leiders, Willy Mandowen en Tom Beanal en na afloop werd uit volle borst het Papoea volkslied gezongen.

Voor de aanwezige Papoea’s moet het een goed gevoel zijn geweest vast te stellen dat men zelfs in Nederland nog goede vrienden heeft.

Op deze dag ontmoette ik ook Henk Hoogink, die mij vertelde, dat hij pas nog in Papua was geweest en dat Amelia  Jigibalom weer was vrijgelaten. ( Zie hoofdst. 26)  23.12.2004 waar gedurende een kerkdienst  in Wamena 13 Papoea’s werden opgepakt vanwege een vlagincident.

Ook ontmoette ik Richard Samuelson en Benny Wenda van “Free West Papua Action”.

Ook ontmoette ik Maaike te Rietmole, auteur van de scriptie: “Unfinished Business”?   .  Hiervoor is een speciale rubriek ingericht.

 

25.11.2005: Samoxen: Militaire wapenembargo tegen Indonesië opgeheven.

6 Jaar nadat het Indonesisch leger 1500 mensen in het bezette Oost-Timor vermoordde, hebben de V.S. het wapenembargo weer opgeheven.

Het besluit stelt de V.S. in staat weer financiële hulp aan Indonesië te verlenen teneinde Amerikaanse wapens te kopen en officieren in Amerika te laten opleiden.

Het moet worden gezien als een beloning voor hun medewerking Islamitische terroristen te vervolgen.

Het besluit werd echter door mensenrechten organisaties heftig bekritiseerd.

Men houdt vol dat het regiem zeer corrupt is en verantwoordelijk moet worden gehouden voor de vele wandaden tegen de menselijkheid, de slachtoffers in Oost-Timor, Indonesië en dat democratische hervormingen achterwege blijven, aldus John Miller van ETAN(East-Timor and Indonesia Action Network).

 

28.11.2005: Watch Indonesia, Jakarta: ICG geschokt over uitwijzing Sydney Jones.

De Amerikaanse Z.O. Azië expert, Sydney Jones is voor de tweede keer op rij de toegang tot Indonesië geweigerd. Een actie, die president Yudhoyono wel eens in verlegenheid zou kunnen brengen.

Sydney Jones is directeur van de in Brussel gevestigde I.C.G.(Internationale Crisis Groep).

Zij keerde terug van een reis naar Taiwan en haar verblijfsvergunning werd zonder voorafgaande waarschuwing ingetrokken.

In Juni 2004 werd zij na een serie spraakmakende rapporten over het terrorisme in Indonesië voor de eerste keer uitgewezen. In Juli 2005 werd zij evenwel weer toegelaten.

Yuri Thamrin, woordvoerder van het Ministerie van Buitenlandse Zaken bevestigde het toegangsverbod.

Sydney Jones staat nu ineens op de zwarte lijst en men kan niet zeggen voor hoe lang en waarom.

Het verbod komt op een moment dat Yudhoyono  voor zijn openheid en pogingen om de democratie te bevorderen bij de internationale gemeenschap wat optimisme opwekte.

De ICG president Gareth Evans veroordeelde haar uitsluiting en toonde zich geschokt door dit mysterieuze Indonesische besluit.

Haar laatste rapporten voor het ICG gingen over het vredesakkoord tussen Atjeh en Indonesië.

Immigratie functionarissen toonden haar een computer uitdraai dd. 7.10.2005 en onduidelijk is waarom het verbod niet eerder werd uitgevoerd.

Tevergeefs probeerde zij de Minister van Justitie en medewerkers van Yudhoyono te bereiken.

“Het lijkt erop dat wij terug zijn bij af”’vertelde zij, refererend aan het Indonesisch autoritaire verleden, toen het niet ongewoon was de toegang van journalisten en academici te verbieden.

Jones spreekt vloeiend Bahasa en is een toonaangevend analist op gebied van Indonesische aangelegenheden, specifiek terroristen netwerken, zoals Jemaah Islamiah, een regionaal verlengstuk van de al Qaeda.

Opmerking: Het gebeuren toont maar weer eens aan hoe gevoelig bepaalde zaken in Indonesië liggen.

Sydney Jones weet teveel en meekijken in de Indonesische keuken heeft men nog liever niet.

In hoofdstuk 31 is er veel aandacht besteed aan haar eerste uitwijzing en de reacties van de Indonesische Minister van Buitenlandse Zaken, Wirajuda waren erg hypocriet: De ICG rapporten zouden een aanfluiting zijn en men mag uitwijzen wie men wil!

De Nederlandse historicus Prof. Pieter Drooglever werd echter ook de toegang geweigerd en hier ging het om onafhankelijk historisch onderzoek.

 

30.11.2005: Watch Indonesia: Uitwijzing Sydney Jones ongedaan gemaakt.

President Yudhoyono heeft persoonlijk ingegrepen en de uitwijzing ongedaan gemaakt. Zie rapport 28.11.

Volgens de presidentiële woordvoerder was de ban op toegang niet langer relevant.

Sydney Jones hoopt binnen een week weer terug te zijn. Misschien heeft het iets te maken dat de V.N.  de IMET militaire hulp weer hervat en Sydney Jones toch de expert is op gebied van terroristen bestrijding.

 

2.12.2005: Tapol:  Politie verhindert Papoea’s hun vlag te hijsen.

Om onafhankelijkheids acties en het hijsen van de Morningstar te voorkomen, werden honderden politie agenten ingeschakeld.

Toch werd er bij de Cendrawashi Universiteit een straat geblokkeerd en werd er met stenen gegooid.

De 700 actievoerders ontvouwden een spandoek met de tekst: “de 44-ste verjaardag van de onafhankelijkheid van West Papua”.

Zij kwamen op de campus en vroegen studenten om deel te nemen. Men hield een demonstratie en men sprak over de inlijving bij Indonesië.

De politie arresteerde 2 actievoerders voor ondervraging voor  het blokkeren van de weg.

Ofschoon het vlag hijsen werd verhinderd, waren er wel vreedzame vieringen van de onafhankelijks dag op 1.12.

In Sentani was er een samenkomst bij het huis van Theys Eluay, de leider, die in 2001 door de Kopassus werd vermoord.

In Makassar hielden meer dan 30 studenten een demonstratie en eiste men onafhankelijkheid.

In Jakarta meldde Minister van Defensie, Sudarsono, dat zijn regering binnen 5 jaar nog eens 15000 soldaten naar Papua zou sturen om conflicten te verhinderen, die zouden leiden naar een onafhankelijk Papua.

Tapol wist beslag te leggen op een vertrouwelijke politie order, uitgevaardigd door de politie chef van West Papua, Sumantyawar, waaruit blijkt dat actie voerders kunnen worden opgepakt en wegens staatsverraad levenslange gevangenisstraf kunnen krijgen.

Tapol beschouwt de order, welke aan alle politie posten werd verstuurd, als een ernstige schending van het Papoea recht op vrijheid en op vrijheid van meningsuiting.

De operatie loopt onder de naam Mambruk 11 2005.

Onder een soortelijke operatie werden op 1.12.2004 ook Filep Karma en Yusak Pakage gearresteerd.

Het behoort tot de schandalen zoals al vastgelegd in het onderzoek van Prof. Drooglever en waarin ook werd bevestigd, dat de Act of Free Choice van 1969 een grote schande is geweest.

Het Papoea volk wordt doelbewust onderworpen aan een gecoördineerde operatie die moet leiden tot een groot aantal arrestaties en veroordelingen onder de Mambruk 11 2005 campagne.

Jarenlang hebben het Papoea volk en Papoea kerken tevergeefs geijverd voor een dialoog met Indonesische autoriteiten.

In plaats daarvan wordt zelfs de troepensterkte nog meer opgevoerd, de slecht bewapende en zeer kleinschalig opererende OPM vormt geen enkele bedreiging voor de aanwezige militaire macht.

 

11.12.2005: Joe Collins: 55 Papoea’s stierven de hongerdood.

In het Yahokomo district stierven 55 Papoea’s de hongerdood.

Er was dit jaar een overvloed aan bosvruchten en tengevolge daarvan plantte men dit jaar veel te laat tuinproducten. Sinds Oktober was er geen hoofdvoedsel, knollen. Tot overmaat van ramp ging door overvloedige regenval veel van de oogst van zoete aardappelen verloren.

Het voedsel tekort trof 55000 mensen in 7 districten.

De Indon. president, Yudhoyono, gaf zijn Minister van welzijn, Aburizal Bakrie, opdracht de streek te bezoeken en  de omstandigheden te onderzoeken en maatregelen te nemen teneinde de bevolking te laten overleven.

In Indonesië leven 220 milj. mensen, de meeste moeten rondkomen van US $2,– per dag.

Volgens het U.N. ontwikkelingsprogramma leeft in West Papua 40% van de bevolking onder de nationale armoede grens.

 

19.12.2005: Oproep aan Afrikaanse landen  – (Washington D.C.)

Congres afgevaardigden Faleomavaega en Payne hebben Ambassadeurs van Afrikaanse landen verzocht initiatieven te ontwikkelen om in de algemene V.N. Vergadering te komen tot een herziening van de “Act of Free Choice”.

De Boliviaanse ambassadeur Ortiz Sans, die voor de U.N. toezag op het Referendum van 1969 heeft toegegeven dat de gemaakte afspraken van het New York Akkoord indertijd niet werden nageleefd.

Ondanks heftige protesten van vooral Afrikaanse landen en Papoea’s zelf heeft de V.N het referendum gesanctioneerd.

In feite werd Ortiz Sans overruled en werden zijn rapporten als niet ter zake doend ter zijde geschoven en weg gedumpt, met als gevolg dat Indonesië sindsdien ongecontroleerd West Papua onderdrukt en exploiteert en wat nog erger is: de V.N. mede schuldig is aan de gepleegde genocide.

Om deze redenen schreven Aartsbisschop Tutu en 174 parlementariërs en 80 NGO’s vanuit de gehele wereld brieven aan Kofi Annan om het gewraakte referendum te laten herzien en men heeft het Amerikaanse Congres een analyse rapport laten toekomen over het gebeuren van 1969.

 

21.12.2005:  Kabar Irian:  Papoea gouverneur J.P. Salossa overleden.

J.P Salossa, die zich verkiesbaar stelde voor een nieuw termijn als kandidaat van de Golkar partij, stierf op 57 jarige leeftijd waarschijnlijk aan een hartaanval. Hij werd onwel in een auto, raakte buiten bewustzijn en stierf in een ziekenhuis. Hij kwam van een réunie in de Cendrawashi universiteit.

Op 29.11. deed hij nog een voorstel aan de MRP en DPR Papua over de herindeling van Papua in 5 provincies.

Andi Baso Bassaleng is aangesteld om zolang als plaatsvervanger de lopende zaken af te handelen.

John Ibo is aangesteld als vervangende kandidaat van de Golkar partij om eventueel de vrijgekomen gouverneurspost te bezetten.

 

22.12.2005:

Watch Indonesia: Moord Munir:  Gifmoordenaar hoort 14 jaar gevangenisstraf eisen.

Voor de moord op Munir in een Garuda vliegtuig op weg naar Amsterdam werd de piloot Pollycarpus Priyanto, 14 jaar gevangenis opgelegd.

Er is hier sprake van een politieke moord en sporen duiden op een complot van de BIN( Indonesische Inlichtingen Dienst). Vlak voor de moord werden 30 gesprekken met de BIN geregistreerd.

Het proces wordt gezien als een testcase voor de regering van President Yudhoyono.

Dagvaardingen aan het adres van de toenmalige BIN chef Hendropriyono waren aan hem niet besteed: hij kwam niet opdagen en dit bleef zonder juridische gevolgen.

De weduwe van Munir, Suciwati, zal niet rusten voordat de drijvende krachten achter deze gifmoord zijn opgespoord en berecht.

In het achtste jaar van de democratisering heeft men nog steeds af te rekenen met oude krachten vanuit militaire kringen en de president, een ex generaal, staat er midden in en er is moed voor nodig om een onafhankelijke justitie door te voeren in dit corrupte land.

 

30.12.2005: Kabar Irian: New York Times: Freeport wordt beschuldigd van omkoping.

De New York Times meldde afgelopen Dinsdag, dat Freeport, in de periode van 1998/2004 grote sommen geld uitbetaalde aan het Indonesische militaire regiem.

Het gaat hier om generaals, kolonels, majoors en kapiteins en militaire eenheden.

In een geval betaalde men $ 150000 aan een persoon.

De 10 biljoen $ firma runt in West Papua de grootste goudmijn ter wereld en elke dag dumpt Freeport 700000 ton afval vanuit de Grasberg mijn, aldus de krant.

The Times suggereerde, dat Freeport  miljoenen aan Jakarta betaalde om de vernietiging van Papua buiten beeld te houden.

De vernietiging is nu zo acuut geworden, dat Papua er aan onder door gaat, zeggen milieudeskundigen.

De directie van Freeport reageerde door te stellen, dat men maatregelen had getroffen om hun praktijken in overeenstemming te brengen met de V.N. en Indonesische wetgeving op dit gebied.

Ondertussen draait de firma op volle toeren en de aandeelprijs is al verzesvoudigd.

Satelliet foto’s tonen evenwel de verwoestende impact in dit maagdelijke gebied en hoe het afval in de jungle rivieren wordt gedumpt en hoe s’werelds meest ongerepte landschappen worden vernietigd.

Wanneer het project nu zou worden opgestart, zou dat nooit worden toegestaan, zei Witoro Soelarno, een onderzoeker, die de mijn meerdere malen bezocht.

De Indonesische top werd omgekocht en op dit moment heeft men 18000 werknemers en betaalt men Jakarta $ 1 biljoen per jaar.

Het Indonesische Ministerie van Milieu waarschuwt Freeport al vanaf 1997.

Het afval benadert zelfs het Lorentz National Park, dat een bijzondere beschermde status geniet bij de V.N.

Freeport werkt samen met de BIN(Inlichtingendienst) en er worden zelfs e-mails van vroegere en huidige werknemers gecontroleerd.

Chris Ballard, een Australische antropoloog, die voor Freeport heeft gewerkt, schat , dat in de periode 1975-1997 ca. 160 Papoea’s in het mijngebied zijn vermoord.

In 1996 escaleerde de situatie en de mijn werd zelfs 3 dagen gesloten.

Demonstranten vernietigden voor $ 3 miljoen aan installaties.

Betreffende escalaties zouden door militairen zijn gepland om betalingen af te dwingen.

Mr. Moffet, de grote baas, kwam over en vervulde alle militaire wensen en zelfs de CIA werd ingeschakeld om een nieuwe relatie met het militaire regiem op te bouwen, om Freeport te beschermen en uit de wind te houden.

Het was een pact met de duivel, ter bescherming van Freeport!

4.1.2006: Bron: Channel News Asia: Verbod op films Oost Timor op Jakarta film festival. De film “Passabe” werd onlangs in Indonesië verboden, terwijl de film “Be With Me” van Eric Khoo werd buitengesloten voor een Oscar. De film “Passabe” is een documentaire over een afgelegen dorp in Oost- Timor en de hotspot van de ergste massaslachting na het referendum in 1999. De film volgt het leven van betrokkenen ca. 4 jaar en in de film wordt extra aandacht besteed aan een voormalige militie strijder die gedurende de gewelddadigheden tot moorden werd aangezet. De filmmakers werden door de V.N. waarheidscommissie uitgenodigd een documentaire hierover te maken met de bedoeling bruggen te slaan teneinde de grote verdeeldheid in het naoorlogse  conflict in te dammen. De documentaire werd echter door Jakarta verboden. Twee andere films over hetzelfde onderwerp werden eveneens verboden. Als reden werd opgegeven dat betreffende films oude wonden zouden openrijten. James Leong, co-director van “Passabe” is van mening dat de film juist moet worden vertoond om mensen te laten begrijpen wat er zich eigenlijk afspeelde en dat er juist een belerende en heilzame werking vanuit gaat. Iets dergelijks moet namelijk niet meer gebeuren. De film “Be With Me” bevatte volgens de organisatoren te veel Engels, maar de dialoog in de 90 minuten durende film duurt slechts 3 minuten en het gaat over een blinde, doofstomme vrouw. De film “Passabe”speelt nu in Singapore, terwijl “Be With Me” in Korea wordt uitgezonden. Betreffende films zullen dus ook elders in de wereld worden vertoond, maar de bedoeling was juist burgers in Indonesië zelf te confronteren wat hun militaire landgenoten in Oost-Timor hebben aangericht.   Mensenrechten issues in Indonesië zijn niet beperkt gebleven tot Oost-Timor. Ook in Aceh en West Papua was en is er sprake van mensenrechten schennis en in het democratiseringsproces zal men hiermee toch worden geconfronteerd. De V.N. kwam al via Kofi Annan met een eigen waarheidscommissie, maar de aanbevelingen van deze commissie werden nog niet in de V.N. Veiligheidsraad behandeld.   13.1.2006: van Patsy Spier en Kabar Irian: 12 Papoea’s door FBI in val gelokt. In de nasleep van de Freeport overval op 31.8.2002, waarbij 2 Amerikaanse onderwijzers omkwamen, zijn  afgelopen Woensdag 12 Papoea’s van de Amunghe stam gearresteerd. Volgens Anum Siregar ging de groep akkoord met een voorstel van FBI agenten om naar het Amole hotel  in Mimika te komen met de toezegging dat men in de V.S. zou worden berecht en men in staat zou worden gesteld zich te verdedigen en vrijuit te spreken. De groep was bepakt en gezakt en had al afscheid genomen van familie. Bij aankomst bij het hotel duwden FBI agenten hen echter in een container truck en werd men rechtstreeks uitgeleverd aan de Indonesische politie. Onder de verdachten is Anthonius Wamang, die in 2004 door de V.N. grand jury al was berecht voor de moord op de 2 Amerikaanse onderwijzers. Hij was ook de man, die beweerde, dat een groep in Indonesische uniformen, deelnam aan de aanval. Wamang onderhield contacten met de TNI en hij werd door een sergeant voorzien van ammunitie. Sterke verdenkingen dat Indonesische militairen betrokken zouden zijn bij betreffende overval, vertroebelde de onderlinge relaties, omdat men het militaire IMET hulpprogramma weer wilde hervatten, welke in 1999 vanwege de gebeurtenissen in Oost Timor werd stopgezet. De FBI reisde meerdere malen naar Indonesië voor eigen onderzoek in deze affaire, maar ondervond steeds weinig medewerking van Indonesische zijde. Voor een compleet overzicht van deze affaire moet men even terug naar hoofdstuk 3, 31.8.2002. Dan krijgt men een indruk over het hoe en waarom en begrijpt men dat er een bepaalde strategische lijn zit in bepaalde acties om de gestelde doelen te bereiken. Na het lezen van hoofdstuk 3 wordt duidelijk waarom de politie chef Pastika naderhand moest worden overgeplaatst naar Java. In het kader van de anti terrorisme campagne moest ook de IMET (militaire hulpprogramma)  weer worden hervat en afgelopen November werd dit ook inderdaad doorgevoerd. Het is niet voor niets dat ondergetekende zich in bepaalde affaires heeft vastgebeten omdat steeds duidelijker wordt hoe vaak Papoea’s aan verraad en andere smerige praktijken worden blootgesteld. Het struikelblok voor verdere militaire samenwerking met de V.N. moet worden verwijderd en er kwam zelfs een tweede ontmoeting van president Yudhoyono met de weduwe van een van de twee vermoorde Amerikaanse onderwijzers,  Patsy Spier. Zij stelde, dat de FBI bij het onderzoek betrokken moest blijven. Er zijn dus nog veel onbeantwoorde vragen en probleem is ook dat al veel getuigen naar het buitenland zijn uitgeweken. Feit is nu dat 8 verdachten hals over kop naar Jakarta zijn overgevlogen voor verdere ondervraging. Vier Papoea’s zijn vrijgelaten en bleven achter in Jayapura.   18.1.2006: The Courier Mail:   43 Papoea’s ontvluchtten per prauw (kano)  hun land. De Australische immigratie dienst kon nog niet bevestigen of het hier gaat om asielzoekers.Een boot met aan boord 43 Papoea’s, waaronder 7 kinderen, landde op het strand van Noord Queensland, Australië. Als dit het geval is, is dit de eerste bootlading asielzoekers sinds 2001, die het Australische vasteland hebben bereikt. Op Vrijdag 13.1. was de groep vanuit Merauke vertrokken en afgelopen Dinsdag werd er melding gemaakt van de vermissing van een boot, maar er kwam geen officiële zoektocht op gang. De Courier Mail wist echter te melden dat allen gezond en wel in Australië zijn aangekomen en dat de groep met de bus naar Weipa is afgevoerd. Dr. Greg Poulgrain, een expert voor wat West Papua aangelegenheden, vertelde dat zijn bronnen vanuit West Papua inderdaad meldden, dat het hier gaat om asiel zoekers en dat het gaat om politieke activisten, studenten. Een van hen is de studentenleider Herman Wangai. Het zou hier gaan om een generatie van nieuwe Papoea leiders. “Hun namen staan op de Indonesische dodenlijst” en de reden voor hun vlucht is dus duidelijk. Een woordvoerder van de Indonesische ambassade in Canberra liet weten, dat Indonesië een “democratisch land”was en een verzoek om asiel dus “onnodig”was. Onlangs nog was er sprake van troepenversterkingen in West Papua en de spanningen zijn sindsdien verder opgelopen. Omdat ook de speciale autonomie in het honderd is gelopen en er nog steeds geen sprake is van een open dialoog, denkt Indonesië de problemen in West Papua militair te kunnen oplossen. Mening: Politieke activisten kunnen zich dus maar beter even gedeisd houden om niet het slachtoffer te worden van de Indonesische genocide praktijken. Dat jonge Papoea’s hun land ontvluchten is een teken aan de wand!   24.1.2006:  Het belang van politiek asiel voor de 43 Papoea vluchtelingen Als men de secretaris generaal van de Indonesische Ministerie van Buitenlandse Zaken, Imron Cotan, zou moeten geloven, zou de veiligheid van de 43 Papoea vluchtelingen bij terugzending naar West Papua zijn gewaarborgd. Het snelle  agressieve Indonesische diplomatieke offensief toont evenwel hoe gevoelig deze materie ligt. Men wilde al heel snel toegang tot de vluchtelingen en er waren al signalen dat de onderlinge betrekkingen zouden worden geschaad wanneer  men niet positief op de Indonesisch eis zou reageren, dit betekent dus het weigeren van politiek asiel. Het moge duidelijk zijn dat uitlevering  een wel heel inhumane daad zou zijn!! In het thuisland in het gebied waar de vluchtelingen vandaan komen verschenen functionarissen van de inlichtingendienst met een lijst met namen van Papoea’s die met de boot hun land zijn ontvlucht. Een dominee uit Wamena, waarvan 3 kinderen op de betreffende prauw zaten, werd met deze lijst geconfronteerd en had geen andere keus dan toe te geven. Op 20 Januari was er een schietincident, waarbij een 13 jarige jongen, Mozes, werd doodgeschoten en 2 anderen werden verwond. Het gaat om familie van de betrokken vluchtelingen. Zelfs de Indonesische president Yudhoyono had een telefonisch onderhoud met zijn Australische collega, John Howard. Australische NGO’s , de AWPA’s onderstrepen dat het hier echt gaat om politiek vluchtelingen en zelfs V.S. Congresleden uitten hun bezorgdheid over deze affaire. Fanatieke moslim elementen zijn nu eenmaal sterk vertegenwoordigd in de BIN en het Indonesisch leger, waar zelfs de president niet helemaal vat op heeft. Dit maakt terugzending nu juist zo gevaarlijk, omdat het hier gaat om politieke vluchtelingen, etnische en religieuze Papoea’s. Lees de volgende rapporten uit Australische kranten, respectievelijke, The Daily Telegraph en ABC News.   9.2.2006: Kabar Irian(Financial Times): De Papoea kwestie bezorgt Canberra hoofdpijn! Toen de 43 Papoea politieke vluchtelingen vorige maand in Noord Australië landden, wisten Canberra’s diplomaten onmiddellijk dat dit geen gewone asiel zoekers zaak zou worden. De vlucht van betreffende Papoea’s vanuit West Papua heeft in Jakarta een gevoelige snaar geraakt: men is wanhopig bezig de territoriale integriteit van het uitgestrekte Indonesische archipel te behouden. Ook Australië zit met betreffende affaire in zijn maag omdat men de economische banden met de regio heeft aangehaald en dit ondanks de toch wel grote verschillen in politieke culturen. Officieel steunt de Australische regering de onafhankelijks strijd van Papua niet, omdat men geen politieke instabiliteit wenst aan de Noordgrens. Toch vervult Australië een sleutelrol in de deze strijd en dit zet veel kwaad bloed in Jakarta. In elke grote Australische stad is er wel een NGO, AWPA, die zich inzet voor de Papoea’s. De aankomst van 43 asielzoekers plaatst de kwestie hoog op de agenda van de bilaterale betrekkingen en het plaatst Australië in een pijnlijke positie. In Australië veroorzaakt het incident een hernieuwd interesse in de Papoea affaire, terwijl men in Indonesië benauwd is voor een herhaling van de gebeurtenissen in Oost-Timor, die uiteindelijk resulteerden in een onafhankelijk Oost-Timor. In Australië weet men wat er zoal in West Papua is gebeurd en de oppositie elders in de wereld verontrust de Indonesische regering. Zelfs president Yudhoyono heeft contact gezocht met zijn Australische collega, John Howard, met het verzoek geen politiek asiel te verlenen en de 43 Papoea’s terug te sturen. Nu de minister van Defensie, Sudarsono, de ban op toegang tot Papua voor journalisten en onderzoekers heeft gehandhaafd en Indonesische autoriteiten eindelijk hebben toegegeven dat er mensenrechten schendingen in Papua hebben plaatsgevonden, zou terugzending voor de 43 Papoea’s een levensbedreigende optie zijn. Malcom Cook, Asia Pacific programma directeur van het Lowy Instituut, een Sydney denktank, beschreef de Papoea kwestie als een “tijdbom” Hij zei: “Er zijn groeperingen in Australië, die de Oost Timor affaire op Papua willen toepassen.” Dit betekent Australisch ingrijpen en eigenlijk had dit al veel eerder moeten gebeuren. In West Papua hebben zich affaires afgespeeld, die absoluut niet door de beugel kunnen!   13.2.2006: Vanuatu Daily Post: Uitgewezen Papoea zonder paspoort keert terug. Betreffende krant meldt dat Papoea vluchteling en activist, Andy Ayamiseba, vorige week in Port Vila werd gearresteerd en zonder kennisgeving werd uitgewezen. Hij kwam zonder geldig paspoort en zonder visum naar Australië, hij had een Vanuatu diplomatiek paspoort, welke was verlopen en was in het bezit van een document met de vermelding “stateloos”en “vluchteling”. Australië en de Solomons eilanden weigeren de identiteit van het document omdat er geen onderliggende afspraken zijn tussen beide landen. De Australische autoriteit, Mr. Budd, vertelde, dat Andy Ayamiseba, de mogelijkheid had in Australië te blijven, maar hij verkoos Vanuatu. Hij beloofde te zullen kijken naar de vluchtelingenstatus. In Vanuatu deed hij zaken en hij was actief betrokken bij het Free West Papua kantoor in Port Vila. Oppositieleider Serge Vohor veroordeelde de plotselinge deportatie van Andy Ayamiseba en doet een beroep op de politiek een duidelijk standpunt in te nemen ten aanzien van de vrijheidsstrijd van de Papoea’s. “Vanuatu wordt in de politieke arena beschouwd als het laatste bolwerk van de Papoea’s en men heeft elke leider nodig”, benadrukte Vohor. Hij hekelde de politiek dat men nu tegen de politieke wens van de Melanesiërs ingaat en men broeders in de steek laat.   16.2.2006: Jakarta:  overeenkomst met Rusland:   Lanceerbasis op Biak Indonesië en Rusland hebben een akkoord bereikt over de bouw van een lanceerinrichting op het Papua eiland Biak. Betreffend akkoord moet worden gezien als de kroon op de verbeterde betrekkingen van de laatste jaren tussen beide landen, vooral op defensie gebied. Men tekende een voorlopig akkoord en de bedoeling is dat president Yudhoyono in Juni naar Moskou zal afreizen om het definitieve akkoord te tekenen. Biak ligt dicht bij de evenaar en wordt door experts gezien als de perfecte locatie voor een lanceerbasis. Zowel China, Amerika en Japan waren geïnteresseerd in het project, maar het aanbod van Moskou was de meest attractieve. Vozdushny Start, de Russische ruimtevaart maatschappij haalde het contract binnen voor  25 miljoen dollar. Aanvang van de werkzaamheden staat gepland voor begin volgend jaar. De overeenkomst  komt in een periode waarbij de Indonesische Russische betrekkingen sterk opleefden. Nog afgelopen November brachten 5 Russische marineschepen een bezoek aan Indonesië. Het vorige bezoek vond plaats in 1968. Begin jaren 1960 was Rusland ook heel actief in de regio en was er een grote delegatie Russische experts in Indonesië om Indonesië van dienst te zijn in de strijd om Nederlands Nieuw Guinea. De communistische partij was toen nog een belangrijke politieke machtsfactor, maar in 1965 na de machtsovername door Suharto werden de banden verbroken en vond er in Indonesië een ongekende jacht op vermeende communisten plaats, waarbij naar schatting 1,5/3 miljoen mensen omkwamen. Suharto voerde sindsdien een pro Amerika beleid. Door de Oost-Timor affaire in 1999 kwam er een wapen embargo en Rusland kwam weer in beeld als wapen leverancier. In 2003 leverde Rusland 4 Sukhoi vliegtuigen en in 2007 volgt de levering van nog eens 12 vliegtuigen. Ook de levering van 3 oorlogsschepen en grote order voor onderzeeërs staat op het programma.   17.2.2006: van IFJ (International Federation of Journalists): Het Indonesisch buitenlands media verbod in Papua blokkeert persvrijheid. De international federatie van journalisten (IFJ) heeft in een schrijven aan de Indonesische regering verzocht de ban op buitenlandse media in West Papua onmiddellijk op te heffen. De IFJ is bezorgd over het standpunt van de Indonesische Minister van Defensie, Juwono Sudarsono, die beweert, dat het verbod  op buitenlandse media, kerken en NGO’s nodig is, omdat hun aanwezigheid de Papoea’s zou aanmoedigen op te komen voor hun belangen, zoals de mensenrechten. Gedurende de laatste 18 maanden werden buitenlandse journalisten niet toegelaten in West Papua en werd het betreffende journalisten onmogelijk gemaakt het Papoea verhaal openbaar te maken. Het media verbod is een directe poging om de mensenrechten schennis in West Papua voor de wereld verborgen te houden. Het verbod is ook in strijd met de Indonesische verplichtingen ten aanzien van het geratificeerde Internationale Convenant op Burger en Politieke Rechten. Artikel 19 verschaft het recht te “zoeken”, “ontvangen” en inlichtingen en ideeën te verstrekken via elke media waar ook ter wereld. De IFJ president Christopher Warren stelt:  “Beperkingen van buitenlandse journalisten is een grove schending van dit recht en beknot het vermogen van de wereld media verslag uit te brengen in en over West Papua” “Een onafhankelijk en vrije media is noodzakelijk voor een democratie” “De stilte en censuur van de media zal alleen maar wantrouwen opwekken en de condities voor schendingen en corruptie aanmoedigen” “Het verbod op  toegang van buitenlandse media suggereert een poging om de mensenrechten schennis in dat gebied te verbloemen”, zei Warren. Journalisten moeten vrij kunnen bewegen en werken. De IFJ vertegenwoordigt 500000 journalisten in meer dan 100 landen. Voor meer informatie: e-mail: robert.shaw@ifj.org   18.2.2006: The Age(Melbourne) :  43 Asiel zoekers pleiten voor bescherming en verblijfsvergunning. De leider van de 43 asiel zoekers op Christmas Island, Herman Wangai, richtte zich direct tot het Australische volk met een pleidooi om bescherming. Via een in het geheim op Chrismas Island opgenomen en vervolgens naar Australië gesmokkelde videoband t.a..v. de Australische parlementariër Kerry Nettle, stond Herman Wangai voor een grote Papoea vlag, de Morningstar, en vertelde het Australische volk, dat de groep zich nu veilig voelde, nu men in Australië was beland. Maar met zijn vuisten benadrukte hij: wij behoeven bescherming van de Australische regering, wij wachten nog op goedkeuring van de asiel aanvraag. Hij deed een gepassioneerde oproep voor meer internationale steun en zei: “jullie moeten inzien wat er momenteel in West Papua gebeurt. Ik ben nu hier omdat West Papua al vanaf 1960 tot 2006 vecht voor zelfstandigheid. Het Papoea volk voelt zich bedreigd en kijk wat er sindsdien is gebeurd. Wij zijn in groot gevaar wanneer men ons terugstuurt. Ik geloof niet in die vage Indonesische toezegging dat ons niets overkomt wanneer wij worden teruggestuurd. Dit is een terroristen regering! Wij zijn ons leven niet zeker en dat is de reden voor onze vlucht! Voor het eerst beschreef hij de 7 dagen durende overtocht van Merauke naar Queensland, het verbergen van de zelfgemaakte boot en de hoge golfslag. De planning was in 5 dagen over te varen. Op de meeting bij het zien van de video opname refereerde Senator Nettle aan de Waarheid Commissie inzake de Indonesische Oost-Timor wandaden en de ongemakkelijke positie van de Australische overheid, die achterover leunde en niets ondernam. Dit mag niet meer gebeuren en Australië moet ingrijpen wanneer onze buren worden doodgeschoten en opgeofferd en wanneer hun rechten worden geschonden.   22.2.2006: Papoea’s willen hun waardigheid terug van Indonesië Papoea’s voelen zich gediscrimineerd Indonesiërs zijn slechter dan Nederlanders ooit zijn geweest Lees in dit verband de reportage van de Volkskrant van vandaag: Peniskokerman Urbanus heeft heimwee naar Hollandia: Dit verslag in de Volkskrant geeft de gevoelens weer van Urbanus, heimwee naar de tijd toen Nederlanders in het toenmalige Nieuw Guinea actief waren ten opzichte van de hedendaagse Indonesische aanwezigheid in het onderdrukte West Papua.   24.2.2006: Van Jakob Prai: lees het bericht:  Klik: Let Papuans decide De Indonesische regering heeft nagelaten de Papoea’s hun wil op te leggen in het doorgaande conflict over de status van West Irian Jaya en men schijnt nu van het verleden te hebben geleerd. Voor oplossing  van het probleem was er een deadline gesteld op 20.2.2006 maar de centrale regering heeft nu de neiging aan de wensen van de Papoea’s tegemoet te komen met betrekking tot de MRP(volksraad) en de wetgevende macht. Vice president Jusuf Kalla is onderhandelingen begonnen om de vorming van de provincie West Irian Jaya een legale basis te geven. Volksstemmingen maakten duidelijk dat de vorming van betreffende provincie niet de wensen van het volk vertegenwoordigde. Daarbij komt dat de vorming moet worden goedgekeurd door de MRP in overeenstemming met de speciale autonomie wet (2001). In een 7 punten tellende aanbeveling stelt de MRP dat elk besluit tot opdeling niet moet leiden tot meer soldaten in het gebied en dat het ook niet moet resulteren in een toestroom van migranten. Men stelt dat Papua moet worden gehandhaafd als een cultureel, sociaal en economische eenheid. De Volksraad zoekt garanties dat elke opdeling van Papua de lokale bevolking ten goede moet komen en dat hun rechten moeten worden beschermd. Volgens de speciale autonomie valt 70% van de olie opbrengsten, 80% van de mijn productie en 70% van de gas opbrengsten toe aan West Papua, maar ondanks deze genereuze verdeling zien de Papoea’s hier weinig van terug. Hun leven is niet veranderd sinds de speciale autonomie 5 jaar geleden werd ingevoerd. Statistieken laten een paradox zien: van de 29 regio’s worden er 19 gerangschikt als onderontwikkeld. Deze paradox wordt gestaafd door rapporten over hongersnood in afgelegen gebieden,Yahukimo, Wamena, Jayawiyaya, Bintang en Gunung Mulia. Inheemse Papoea’s ontberen opleiding en kennis om met migranten in het zoeken naar banen te wedijveren. De toestroom van migranten is een grote zorg van de MRP. De inheemse Papoea bevolking is maar 10% groter dan de migranten bevolking en de Volksraad maakt zich zorgen dat de Papoea’s spoedig een minderheid in eigen land gaan vormen. De MRP heeft dus een goede reden om de agenda voor opdeling te vertragen, welke eigenlijk dateert van 2003, toen de toenmalige president Megawati opdeling erdoor wilde drukken en de legitieme basis ontbrak. De beweegredenen mogen duidelijk zijn, de MRP stelt echter dat enige opdeling de goedkeuring moet hebben van de Papoea Raad. Jakarta kan wel zo veel willen!   28.2.2006: Reuters:  Papoea demonstranten eisen sluiting Freeport mijn. Honderden Papoea’s demonstreerden voor sluiting van de grootste goud en kopermijn ter wereld, de V.S. Freeport McMoran & Gold. Inc. Men blokkeerde de toegangsweg en de mijn bleef 4 dagen gesloten. In Jakarta bestormden 100 Papoea’s het Freeport kantoor, terwijl anti terreur politie de menigte met een waterkanon probeerde te verspreiden. De volgende dag was het weer raak. Lees in dit verband de berichten van Jakob Prai vanuit Malmö: Filling in the holes,  en  After clashes, Indonesian Troops Guard Gold Mine.   9.3.2006: Kabar Irian: V.S. rapport zou Papoea vluchtelingen kunnen helpen. Een V.S. State Department rapport beschuldigt Indonesische troepen van mensenrechten schennis en dit zou gewicht in de schaal kunnen leggen voor wat betreft de 43 Papoea asielzoekers in Australië. Het rapport stelt dat de schendingen het afgelopen jaar weliswaar zijn afgenomen maar dat er nog steeds onopgeloste grote problemen zijn in Papua, waar activisten al tientallen jaren vechten tegen Indonesische overheersing. Het rapport stelt dat er slechts ca 620 OPM activisten actief zijn met ca 150 wapens. In Papua wemelt het van Indonesische militairen, die met hulp van milities en Jihadisten zich schuldig maken  aan mensenrechten schennis, zoals martelen, afranselen, snij wonden toebrengen en zelfs in brandsteken van Papoea’s. Het rapport vermeldt dat de Papua Legal Aid Foundation en de mensenrechten waakhond Komnas Ham het afgelopen jaar 35 gevallen van schendingen in Papua rapporteerden. Uitvoerig wordt ingegaan op gebeurtenissen op 14  en 22 Juli, waarbij zelfs Papoea’s in brand werden gestoken en men Papoea’s met een mes bewerkte. Het martelen om bekentenissen en informatie los te krijgen is algemeen in Papua. Dit rapport, onderdeel van een wereldwijd mensenrechten rapport zou gewicht in de schaal kunnen leggen ten gunste van de 43 asielzoekers, inclusief onafhankelijkheids strijders, vrouwen en kinderen. Lees ook het rapport van de journalist John Pilger:   16.3.2006: Watch Indonesia – Sven Hansen: Doden bij demonstraties tegen Freeport goudmijn. Volgens persberichten zijn er bij de verschillende schermutselingen bij demonstraties en wegblokkades tegen het opereren van de Freeport goudmijn zeker 4 doden gevallen en talrijke personen gewond geraakt. 500 studenten hadden een straat bij de universiteit van Jayapura afgezet. Bij een actie van politie met traangas en waarschuwingsschoten werden volgens politie opgave 3 agenten en 1 militair gedood. Aloy Renwarin van de mensenrechten organisatie Elsham beweert dat militairen de demonstranten beschoten en dat hij zag dat 2 mensen werden doodgeschoten. De Amerikaanse Freeport Mc MohRan goud en kopermijn, de grootste ter wereld, roept steeds meer weerstand op van de plaatselijke Papoea bevolking, die al wekenlang voor sluiting van betreffende mijn demonstreert. Men klaagt over de verwoestende uitwerking voor het milieu en de mijn is nu het symbool geworden voor de onrechtvaardige koloniale uitbuiting voor de naar onafhankelijkheid strevende Papoea’s . De Freeport mijn is de grootste belastingbetaler en een in alle opzichten “goudmijntje” voor Jakarta en de V.S. Militairen bewaken het complex en worden hiervoor rijkelijk beloond. Men wil hier duidelijk geen pottenkijkers en de gemaakte afspraken over afdrachten ten gunste van lokale Papoea’s worden niet nagekomen.   18.3.2006: San Francisco Gate: 57 Papoea’s opgepakt. De demonstratie van afgelopen Donderdag was de meest gewelddadige van een reeks vorige demonstraties. Volgens politie woordvoerder Gen. Alam zijn 57 Papoea’s opgepakt, terwijl er 7 als verdachten werden aangemerkt. Volgens Alam kunnen zij worden veroordeeld voor moord en verwoesting van openbare eigendommen. Een mensenrechten organisatie vanuit New York verzocht de autoriteiten uit te zoeken waarom de demonstraties zo uit de hand liepen. Brad Adams van de Azië Groep veronderstelde dat de politie het vuur opende en dat hierbij de vlam in de pan sloeg en de demonstrerende Papoea’s  door het lint gingen en de politie aanviel. Een inwoner, Marcus, hoorde schoten, toen hij bij de universiteit liep en werd direct door politie opgejaagd en geslagen en belandde vervolgens in het ziekenhuis. Ïk wist niets van een demonstratie, maar werd toch slachtoffer”. De haat tegen Indonesiërs zit diep en dat is niet zo verwonderlijk wanneer men in aanmerking neemt dat sinds de overname meer dan 100000 Papoea’s slachtoffer werden van een militair regiem. Men focussed zich nu op de Freeport mijn en de recente botsingen doen de hele Papoea affaire geen goed.   Opmerking: Papoea’s voelen zich toch al in de steek gelaten en men weet dat de Freeport mijn jaarlijks miljoenen dollars aan belasting betaalt, terwijl het hen veel te weinig oplevert, alleen maar ellende en milieu verwoesting. De Freeport mijn is eigenlijk een douceurtje van Indonesië aan de V.S. voor hun support aan de machtsoverdracht.   24.3.2006: van Watze Kamstra: Indonesië ontstemd over voorlopige visa regeling voor Papoea asielzoekers. Indonesische ambassadeur uit Australië teruggeroepen. Betreffende affaire wordt hoog opgenomen en men dreigt zelfs dat dit de onderlinge betrekkingen zou schaden: Lees: Last Update: Friday, March 24, 2006. 7:12pm (AEDT)   Forty-two Papuan asylum seekers will be allowed to stay  in Australia under temporary protection visas. (ABC TV) Indonesia recalls ambassador over Papua visas The Indonesian Government has recalled its ambassador to Australia in response to the decision to grant temporary protection visas to 42 Papuans. The Indonesian Government is deeply displeased with the  decision. It has issued a strongly worded statement, deploring the Immigration Department’s ruling and has recalled its ambassador, Hamzah Thayab,  to Jakarta for consultations. Indonesian Foreign Minister Hassan Wirajuda says the spirit  of bilateral cooperation over illegal migration has been negated. “The decisions of the Australian Government, and this case the Immigration Departments, reflect in their inconsistencies and we [are] afraid this would weaken cooperation among parties in dealing with cases of  illegal migrants,” he said. Foreign Affairs Minister Alexander Downer spoke to his Indonesian counterpart yesterday ahead of the announcement, to explain the reasons for granting the visas and says the reaction is not unexpected. “I think things will settle down after a short period of time,” he said. Mr Downer says cooperation between the two countries is  very strong and it is in the interest of both to maintain relations. “As far as cooperation with Indonesia is concerned, now  look it’s very close, it’s been very effective in recent years, so I think there will be some protests and objections from various people no doubt to this  decision, but I think the cooperation will continue,” he said. Mr Downer believes there will not be any long-term damage  to Australia’s relations with Indonesia. “The agreements we have between Australia and Indonesia are  in both of our interests and I think the Indonesians recognise that,” he said. “So they’re obviously disappointed and there will no doubt be some expressions of disappointment from the Indonesians.” Labor’s Kevin Rudd says Indonesia’s decision to recall its ambassador is regrettable and he has urged diplomatic restraint. The Papuans are to be relocated to Melbourne from a  detention camp on Christmas Island, while the case of one remaining applicant is  to be investigated further. The asylum seekers are pro-independence activists and their  families who spent five days at sea in a dugout canoe to reach Australia saying they had been tortured and feared for their lives if they were sent back home.