16.11.2004: China Post: Overval op regeringskonvooi
Ca. 100 Papoea ’s vielen een regeringskonvooi aan met bijlen, zwaarden en pijlen en vluchtten daarna het oerwoud in, vertelde Maj. Gen.Zainal tegen radio El Shinta.
De groep doodde een politieman, die het konvooi escorteerde en 12 andere beambten raakten daarbij gewond.
Het konvooi was op de terugweg naar Mulia, na een bezoek aan vluchtelingen, die hun dorpen vorige maand waren ontvlucht, nadat daar in de regio 6 immigranten waren gedood.
Maj. Gen.Zainal gaf direct bevel om militaire assistentie te sturen om de rebellen op te sporen.
Eerder werd al beschreven, hoe Indonesische militairen, de Kopassus, in het gebied heeft huisgehouden en in wat voor dilemma de plaatselijke bewoners geraken.
Als men het aandurft een priester uit de kerk te halen en te vermoorden, dan laat het zich raden waartoe een nieuw militair offensief kan leiden. De Kopassus is een elite eenheid met vele duivelse elementen en men moet niet vreemd opkijken dat Papoea’s voor hun doeleinden worden ingezet. Dit resulteert in taferelen die onlangs hebben plaatsgevonden en dienen waarschijnlijk om het gezag van de nieuwe president Yudhoyono te ondermijnen. De Kopassus is de eenheid die nauwe betrekkingen onderhoudt met Jemaah Islamya en Laskar Jihad en zelfs steunt. Maj. Generaal Zainal zal hier ongetwijfeld alles over weten.
Mensenrechten organisaties uitten ook hun bedenkingen en insiders weten inmiddels van welke methodieken het Indonesisch leger zich bedient.
Vanuit Sydney liet ook John Rumbiak (Elsham) zich horen en hij beschikt over “ inside information “, telefoontjes van lokale Papoea’s , waar men ook veel meer waarde aan kan hechten dan aan die verhaaltjes van de verschillende generaals, die al lang voor het gerecht hadden moeten verschijnen.
Ook kerkelijke instanties en studenten organisaties roerden zich en lokale Papoea’s gaven aan dat het leger hierbij betrokken was.
Unaniem was men voor een onafhankelijk onderzoek en dit zou dan moeten gebeuren door de waakhond Komnas HAM, een Indonesische mensenrechten organisatie.
Inmiddels is bekend dat ca 15 kinderen zijn omgekomen onder de 5000 vluchtelingen gedurende de razzia’s door het leger.
16.11.2004: The Independent(UK) – Mensenrechten activist, Munir, vergiftigd.
De bekende Indonesische mensenrechten activist en advocaat, Munir, blijkt nu toch te zijn vergiftigd.
Het Nederlands forensisch onderzoek wees uit dat er sporen van arsenicum in zijn bloed zijn gevonden.
Op 14 September in hoofdstuk 33 schreef ik al een rapport over Munir, die in het vliegtuig van Jakarta naar Amsterdam ziek werd en 2 uur voor landing op Schiphol overleed, naar nu blijkt, vergiftigd!
Het nieuws zal een schok veroorzaken in Indonesië, waar de globale bevolking had gehoopt, dat de tijd van politieke moorden tot het verleden zou gaan behoren.
Munir was de grote animator van Kontras, de Indonesische mensenrechten organisatie en dwong veel respect af voor de manier waarop hij bepaalde zaken aan de kaak stelde.
Hij wist al niet meer hoeveel dreigbrieven hij had ontvangen.
Vorig jaar overleefde hij een bomaanslag op zijn huis.
In de laatste regeer periode van Suharto, waarbij hij de verdwijning van vele andere activisten belichtte, vestigde hij al de aandacht op zich.
Hij publiceerde vele mensenrechten schendingen o.a. in Oost Timor, hetgeen leidde tot de bloedige afscheiding van Indonesië. Ook was hij sterk betrokken bij kidnapping gevallen, waarbij anti Suharto activisten werden gemarteld en vermoord.
Hij was betrokken bij diverse diepgaande onderzoeken en ontzag niemand; hij probeerde zelfs Suharto voor het gerecht te brengen.
Suharto is tot dusver buiten schot gebleven, omdat hij volgens zijn advocaten te ziek zou zijn om te worden berecht.
Munir was ook prominent aanwezig als het gaat om de vele misdaden, die door het militaire regiem zijn begaan. Hij hekelde de macht van het militaire regiem, dat ook na het Suharto tijdperk is blijven bestaan.
Helaas zijn ook veel Papoea leiders het slachtoffer geworden van onmenselijke praktijken en veel Indonesiërs met een duister verleden en heden hadden dan ook een goede reden Munir de mond te snoeren.
Nu is Munir zelf het slachtoffer geworden van deze kwalijke praktijken, die hij zo lang belichtte.
Hij was op weg naar Nederland om aan de universiteit van Utrecht nog een studie te voltooien.
Nederland kan geen gerechtelijke vervolging instellen en men heeft de bevindingen van de autopsie aan de Indonesische autoriteiten overhandigd.
Volgens politie chef Da’i Bachtiar vliegt er een politie team naar Amsterdam voor nader onderzoek.
“We gaan achter de daders aan, wie het ook is”, zei Mevr. Mevr. Munir , Suciwati.
“Zij moeten worden vervolgd, ook al zijn het generaals”
Mening:
Natuurlijk moet het recht zijn loop hebben en daarom is het goed extra aandacht aan dergelijke incidenten te besteden, anders zou dit een vrijbrief worden voor een regiem om nog meer politieke moorden te begaan.
Er gaat een dreiging uit van dit regiem; ik heb dat vorig jaar zelf aan den lijve ondervonden, toen ik een maand in Papua verbleef.
Uit woede en de ernst van de zaak inziende, heb ik niet geaarzeld direct alle fracties van de Tweede Kamer aan te schrijven om toch een signaal af te geven.
Brief volgt :
Tweede Kamer Doetinchem,16.11.2004.
SGP-fractie,
Mr. C.G. van der Staay
Postbus 20018
2500 EA ‘s-Gravenhage
Betr. West Papua
In deze tijd van grote onrust wil ik bij deze graag de aandacht vestigen op de vele excessen, die zich sinds 1963 in W. Papua afspelen.
Sinds voorjaar 2002 volg ik het gebeuren in voormalig Nederlands Nieuw Guinea en kwam ik op het idee een eigen website over West Papua te creëren.
Het website adres is: http://members.chello.nl/g.thijssen4
Op deze website onder de rubriek: periode 1962/2004 laat ik allerlei gebeurtenissen de revue passeren, soms met opmerkingen mijnerzijds.
Wat mij enigermate stoort is de wel zeer behoedzame aanpak als het gaat om Indonesische issues.
Aan de stelselmatige mishandeling van Papoea’s is nog steeds geen einde gekomen en als U de website leest kunt U lezen dat hier zelfs sprake is van genocide.
Het gebeurt veelal in het geniep, niet altijd, maar de uitkomsten zijn zodanig dat men hiervan kan spreken.
Als schoolvoorbeeld neem ik de gifdood (arsenicum) van mensenrechten activist Munir, die naar Nederland afreisde om een studie te volgen aan de Universiteit van Utrecht. Hij stierf in het vliegtuig vlak voor aankomst in Amsterdam.
Op 13.9. schreef ik een rapport hierover, te lezen in hoofdstuk 33.
Via Amnesty International, Komnas HAM, ELSHAM, Pro Papua en ook ondergetekende worden grove schendingen van de mensenrechten gerapporteerd in de hoop dat de meest ernstige delicten worden aangepakt en dat er wegen worden gevonden om pressie op Indonesië uit te oefenen teneinde eindelijk eens de dialoog met de Papoea’s aan te gaan.
In Juli 1998 was er de massaslachting op Biak, ca 100 Papoea’s werden vermist.
Betreffende Papoea’s werden op Indonesische marine schepen gedreven en op beestachtige wijze vermoord.
Betreffende zaak is niet eens gepubliceerd en is ook nooit onderzocht.
Volgens de Indonesische autoriteiten had de gehele actie aan één mannelijke Papoea het leven gekost.
De Australische ABC heeft hierover een documentaire gemaakt en uitgezonden.( bij iemand in Nederland in bezit)
Amnesty Int. is ook van het gebeuren op de hoogte.
Dit zijn geen op zich zichzelf staande incidenten. Als U de website leest, dan zal men tot inzicht komen dat de handelswijze maar één doel dient: “de vernietiging van de Papoea’s”.
U kunt nu zelf constateren wat de moord op Theo van Gogh teweeg heeft gebracht.
U kunt zich dan een voorstelling maken wat de Papoea’s sinds 1963 hebben moeten verduren.
Zij staan al veel langer bloot aan de terreur van het Indonesisch leger, de Laskar Jihad, die in vele gedaanten vertegenwoordigd is.
De Internationale Crisis Groep stelt: “De Indonesische regering is er op uit verdeling en verwarring te zaaien, men traineert alles”
Wordt het dan niet eens tijd om aan te dringen op een internationale onderzoekscommissie?
Nederland is indertijd toch ook partij geweest?
In de hoop een kleine bijdrage te hebben geleverd voor wat meer aandacht, verblijf ik
Hoogachtend,
Gerard Thijssen
Opmerking: Alleen de SGP en de SP fractie reageerden!
Hoe zit het met de andere fracties, heeft men de normen en waarden uit het oog verloren?
18.11.2004: Tapol persbericht: NGO’s eisen onbeperkte toegang tot Aceh en Papua.
Wereldwijd maakt men zich zorgen over de voortdurende Indonesische beperkingen op internationale toegang tot Aceh en Papua en het recente verbod van toepassing op buitenlandse journalisten heeft geleid tot een dringend verzoek naar meer openheid en bewegingsvrijheid in deze conflict gebieden.
In een brief aan de Britse regering stellen Britse NGO’s, TAPOL, CAFOD(Katholiek Instituut voor Internationale Betrekkingen) en Oxford Papoea Rechten Campagne, dat de ban op buitenlandse journalisten een ernstig obstakel vormt voor meer democratie en vredespogingen in Aceh en West Papua en men vraag om meer pressie om dit terug te draaien.
Het verbod komt in een tijd dat militaire operaties in Aceh nog steeds doorgaan en dat militaire operaties in het Puncak Jaya gebied van West Papua zijn geëscaleerd.
NGO’s kunnen hun werk niet uitvoeren en worden zelfs bedreigd.
Ook de Europese Unie liet van zich spreken. Een delegatie onder leiding van Bernard Bot toonde zich bereid Aceh en Papua te bezoeken.
De Indonesische Minister van Buitenlandse Zaken, Hassan Wirajuda, begrijpt, dat men de laatste ontwikkelingen wil volgen.
De Nederlandse Minister Bot stelde: de betrekkingen, die wij met Indonesië wensen te ontwikkelen omvatten ook politieke kwesties en mensenrechten.
22.11.2004: Persbericht 04/1083: Onrust in West Papua – een waarschuwing voor Australië.
De Australische senator Natasha Stott Despoja uitte haar bezorgdheid op rapporten over de dodelijke incidenten en de vlucht van 5000 Papoea’s in het Puncak Jaya gebied.
“Wat heel verontrustend is, is de aantijging, dat het Indonesisch leger bij de aanvallen betrokken is.”
“Een grondig onderzoek naar de gebeurtenissen moet onmiddellijk plaatsvinden”.
Het bewijs is geleverd dat verschillende secties van het leger zich te buiten gaan en het is van groot belang dit af te keuren en te laten beëindigen. Dit onprofessionele gedrag moet de kop worden ingedrukt en worden aangepakt.
Dit moet de eerste prioriteit worden en het is dan ook van groot belang dat daders voor het gerecht komen.
De senator benadrukte dat de begane mensenrechten schendingen een waarschuwing inhielden richting Australië tegen enige hervatting van militaire samenwerking met Indonesië.
Samenwerking met een dergelijke organisatie, betrokken in zulke misdaden ondermijnen de veiligheid in de regio, stelde zij.
Vriendschap met Indonesië is belangrijk, maar wij moeten duidelijk zijn, dat wij geen grove mensenrechten schendingen kunnen tolereren en wij verwachten, dat men hieraan tegemoet komt.
Het Indonesisch leger moet dat eerst maar eens demonstreren!
27.11.2004: Jakarta Post: Aardbeving treft Nabire, 17 slachtoffers.
Een aardbeving met een kracht van 6.4 op de schaal van Richter trof Vrijdagmiddag de stad Nabire in het Paniai district, waarbij 17 mensen omkwamen en 33 andere gewond raakten.
Het was de 2e aardbeving binnen 9 maanden.
De inwoners ontvluchtten verschrikt hun huizen en kantoren en ca 180 gebouwen raakten beschadigd.
Ook elektrische leidingen raakten beschadigd en er ontstonden branden en de verbindingen werden verbroken.
Aan voedsel is nu nog geen gebrek, maar men heeft behoefte aan tenten, die vanuit Biak zullen worden aangevoerd.
Het vliegveld is echter beschadigd en er kunnen alleen nog Twin Otter vliegtuigen landen.
Het epicentrum lag op 17 km afstand van Nabire.
De aardbeving was iets minder krachtig dan die in Februari, welke 37 levens kostte.
Het laatste nieuws is dat er vele naschokken zijn geweest en er 32 doden zijn geborgen.
Ook scholen, kerken en moskees zijn verwoest.
27.11.2004: Van Patsy Spier – V.S. handhaaft verbod op militaire/IMET hulp
De V.S. komt niet tegemoet aan de wens van Indonesië het militaire/IMET hulpprogramma te hervatten.
Volgens het congres voldoet de Indonesische regering niet aan de 6 voorwaarden, gesteld om voor die hulp in aanmerking te komen.
Men komt tot de conclusie dat het Indonesisch leger doorgaat met systematische schendingen van de mensenrechten, speciaal in Aceh en W. Papua.
Het mensenrechten probleem en de Mimika affaire zijn de belangrijkste obstakels en het congres en de senaat blijven zich vijandig opstellen tegen de wens van Pres. Bush.
Het wapenembargo van de V.S. laat veel Hercules vliegtuigen aan de grond staan.
In Maart of April 2005 zal de Minister van Defensie, Sudarsono, nogmaals de mensenrechten problematiek komen bespreken.
Als de V.S. hulp blijven weigeren, zullen wij uitkijken naar andere landen/wapenleveranciers, zei Sudarsono.
Onder M. Sukarnoputri kocht men al Sukhoi jets en helikopters en Koreaanse onderzeeboten.
Momenteel is er een grote wapen tentoonstelling in Jakarta, 250 firma’s uit 28 landen zijn er vertegenwoordigd.
Tot dusver weigert Indonesië tegemoet te komen aan de gestelde voorwaarden van de V.S.
Het land draagt een enorme last van mensenrechten schendingen en het lijkt een schier onmogelijke taak
om deze in het licht van de huidige situatie, aan te pakken.
Men heeft het geprobeerd maar het liep steeds uit op een farce om redenen welbekend.
27.11.2004: Jakarta Post:BP zoekt regeringssteun voor gas project
De Britse energie gigant BP, leider van een consortium, dat het Tangguh gas project wil ontwikkelen en beheren, zoekt steun om de bouw van het project te versnellen.
Lord Brown van BP gaat hiervoor op bezoek bij president Yudhoyono.
Het project kost US$ 5 biljoen en men denkt begin Januari te kunnen opstarten.
30.11.2004: verbod op viering onafhankelijkheidsdag 1.12
De gouverneur van Papua las in aanwezigheid van Lt. Gen. Zainal een verklaring voor, dat Papoea’s op 1 December niet hun onafhankelijkheidsdag mogen vieren. Overtreders zullen volgens bestaande wetgeving worden bestraft.
Deze dag werd nog onder het bewind van Nederland in 1961 ingevoerd en het was gebruikelijk hun vlag “Morning Star”te hijsen. Nog steeds ontstaan er elk jaar relletjes bij het hijsen van deze vlag.
Vorig jaar heb ik dit zelf meegekregen in Manokwari. Op TV werden verschillende incidenten gemeld.
i.v.m. 1 December heeft de Minister van Sociale Zaken, Bachtiar Chamsyah, zijn bezoek aan Nabire opgeschort. ! December is een gevoelige datum en de minister wil geen extra problemen veroorzaken.
3.12.2004: Numbay report: 5000 Papoea’s bij viering onafhankelijkheidsdag op 1 December.
In Jayapura was er op het Abepura Trikora veld een grote samenkomst om de “Morning Star”te hijsen en te strijken om deze dag, ingevoerd in 1961, te herdenken.
De ceremonie zou 1 uur duren en er was een afspraak met hoofd inlichtingendienst dat er geen geweld zou worden gebruikt. Na de ceremonie zou men zich vrijwillig overgeven, aldus Filep Karma.
De realiteit was echter geheel anders. Na het hijsen van de vlag stormde de politie het veld op en begon in te slaan en te schieten op de demonstranten.
5 studenten raakten gewond en hadden schotwonden, 22 Papoea’s werden gearresteerd, waaronder de studenten Filep Karma en Yusah Pakage.
Men werd op een truck gezet en geschopt en geslagen.
De 2 studenten gingen direct in hongerstaking en weigerden te praten.
Elsham advocaten brachten een bezoek en schreven een rapport en weet niet welke stappen de politie verder zal ondernemen.
Vlak voor zijn arrestatie was Filep Karma al bedreigd en stuurde men hem een pakje met een hondenkop.
Ook andere Papoea leiders, o.a. Benny Giay werden bedreigd.
7.12.2004: Gezien op TV Ned.1 16.10uur: Met vlag en rimpel: erfgenamen van Indië.
Huilen om West Papoea
In deze uitzending vragen Papoea’s aan vertegenwoordigers van de V.N. dringend om aandacht voor het lot van hun voormalige landgenoten, die lijden onder de Indonesische overheersing.
Mevr. Tangahma was er via de Engelse organisatie Survival International om de zaak van de Papoea’s op de conferentie van Genève te bepleiten.
Onder de sprekers ook Kofi Annan, die een 5 stappen plan lanceerde om tegemoet te komen aan die inheemse volkeren, die bloot staan aan volkeren moord.
Ook West Papoea hoort hierbij.
Mevr. Tangahma benadrukte het recht op zelfbeschikking, de in Nederland doodgezwegen geschiedenis van West Papoea, om maar niet met Indonesië in conflict te komen.
Er waren verschillende Papoea kopstukken: Tom Beanal, Victor Kasiepo en een vertegenwoordiger van de Amerikaanse Yale universiteit, de Nederlandse VN ambassadeur Jan de Jong en de mensenrechten ambassadeur Piet de Klerk.
Het was een mooie reportage, waarbij ook gewone Papoea’s aan het woord kwamen.
Sommige Papoea sprekers raakten heel geëmotioneerd bij hun spreekbeurt en zijn duidelijk niet gewend om voor zo’n groot gehoor te spreken.
Enigszins beschamend was de houding van de twee Nederlanders, de Jong en de Klerk, die zich angstvallig voorzichtig opstelden, toen men in gesprek kwam met Papoea vertegenwoordigers.
Er mocht geen microfoon bij en men verwees meerdere malen naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken voor het beantwoorden van de gestelde vragen.
Gerard Thijssen
14.12.2004: Jakarta Post: Indon. Regering niet bereid verdwijningen op te lossen. – Tony Hotland.
De regering wordt dringend verzocht om de pijn van duizenden families te verzachten, omdat men in het ongewisse is over het lot van hun dierbare, die om politieke redenen zomaar verdwenen.
De voorzitter van KOMNAS HAM, mensenrechtenorganisatie, Abdul Hakim Garuda Nusantara, zei, dat het stoppen van toekomstige verdwijningen als de hoogste prioriteit moest worden bestempeld en dat een wetsverandering snel moest worden doorgevoerd.
Mensen, verantwoordelijk voor dergelijke verdwijningen, moeten worden berecht en de lopende zaken moeten worden opgelost en afgewikkeld.
Abdul Hakim erkende dat dergelijke rechtszaken moeilijk blijven door het gebrekkige rechtsstelsel in het land.
“Het is niet gemakkelijk, maar het moet worden doorgedrukt en er moet politieke druk worden uitgeoefend dat men dit item nu eens serieus gaat nemen”
“Betreffende mensenrechten schendingen bedreigen de democratie, die wij nu trachten te creëren”.
De Indonesische mensenrechten organisatie heeft al een team opgericht om zich te focussen op zaken van gedwongen verdwijningen en hij benadrukte dat dit team zou samenwerken met regering en wetsuitvoerders, speciaal bij onderzoeksgevallen in conflict gebieden.
Van tenminste 1000 mensen is bekend dat zij zijn verdwenen in Aceh vanwege militaire acties tegen het separatisme, maar er bestaan ook rapporten over verdwijningen in andere conflict gebieden, zoals West Papua, Poso en Zuid Sulawesi.
Er bestaat een zekere willekeur, gevoed vanwege het feit, dat dergelijke zaken niet voor het gerecht komen en verweer eigenlijk niet mogelijk is. Politieke activisten worden door bepaalde invloedrijke als een bedreiging gezien en verdwijnen vervolgens.
Ondanks rapporten hierover en bewijzen dat men door politie of militairen is gekidnapped, blijft vervolging achterwege.
“Er moet een wet komen, die getuigen, slachtoffers en mensenrechten activisten bescherming gaat bieden, anders komt er nooit een licht aan het eind van de tunnel”, stelt Abdul Hakim.
Ook wet expert Harkristuti Harkrisnowo bevestigt dat actie en politieke wil noodzakelijk is om zaken van gedwongen verdwijningen op te lossen.
De intimidaties en verdwijningen gaan gewoon door en slachtoffers kunnen zich niet verweren.
In 1999 werd er een wetsvoorstel ingediend om de wet in die zin aan te passen, maar er wordt niets mee gedaan.
Inmiddels is het bijna eind 2004 en nog steeds pleegt men politieke moorden, een goed voorbeeld is de moord op de Indonesische mensenrechten advocaat, Munir.
Over deze moord is al uitvoerig geschreven en werd gewoon in een vliegtuig uitgevoerd!
Ontmoeting met Michael Kareth: vechten vanuit Nederland!!
Via een e-mail contact had ik op 15 December, 2004, een gesprek met Michael Kareth en Mesach Bame.
Drie Papoea’s, ook Caleb Way, verblijven sinds 15 Mei in het asielzoekers centrum in Doorn en inmiddels is hun politiek asiel verleend en is de familie herenigd en uitgebreid met in totaal 18 personen.
De drie Papoea’s zijn politiek actief en verbleven voordien in Papua New Guinea. Men verbleef in vluchtelingenkampen, maar de grond werd te heet onder hun voeten en men ontvluchtte PNG.
Men kwam per vliegtuig vanuit Port Moresby naar Buka, vandaar namen zij de boot naar de Salomons eilanden en werden vervolgens gevangengezet in een politie cel van Honiara.
Michael Kareth is de president van West Papua New Guinea National Congress en kwam naar Nederland om hier een organisatie op te zetten voor een vrije Papoea beweging en die organisatie politieke body te geven.
Daadkracht kan hem niet worden ontzegd, hij toont verschillende brieven, o.a. aan Koningin
Beatrix, premier Balkenende, aan president Yudhoyono van Indonesië, etc.
Hierbij legt hij sterk de nadruk op het recht van onafhankelijkheid voor het Papoea volk en waarop dat recht is gebaseerd.
Hij maakt duidelijk dat voormalig Nederlands Nieuw Guinea is opgeofferd en dat het Papoea volk indertijd werd overgeleverd aan een nieuwe koloniale machthebber, Indonesië.
Hij is een grote voorvechter voor een onafhankelijk West Papua en hij klopt op allerlei zwaar afgesloten deuren om toch ergens een opening te vinden.
Hij ziet ook niets in de speciale autonomie, ook omdat dit door de Indonesische regering inmiddels is afgezwakt tot alleen maar inspraak in culturele aangelegenheden.
Bij dit gesprek kwam jammer genoeg duidelijk naar voren, dat de verschillende Papoea groeperingen toch duidelijk verdeeld zijn en het zal een hele heksen tour worden hier een duidelijke lijn in te krijgen.
De Indonesische politiek is sterk gericht op de verdeel en heers methode en daarin is men goed geslaagd.
Dat neemt niet weg dat er van het afgesproken akkoord weinig is terecht gekomen.
Wat er allemaal aan mankeert kan Michael Kareth beter uitleggen, hij moest het land ontvluchten en vestigde zich met zijn familie en vrienden in PNG.
Hij stelt evenwel dat het land wordt leeggeplunderd en dat de baten naar Jakarta vloeien.
West Papoea komt er wel heel bekaaid vanaf!
Wat de Papoea’s nog het meest dwarszit is de mensenrechten situatie en het idee, dat dit gewoon maar doorgaat.
Papoea’s worden gemanipuleerd en getraumatiseerd, politieke activisten gedood en zonder proces gevangen gezet met buitensporige lange straffen.
Er zijn talloze rapporten van verschillende organisaties, maar deze rapporten hebben tot dusverre niet kunnen bijdragen aan enige verbetering aan de situatie voor de Papoea’s.
Eigenlijk gaat Indonesië gewoon door met de gevoerde politiek van repressie, uitbuiting, mensenrechtenschennis.
Confrontaties worden uit de weg gegaan en herhaaldelijk werd aangedrongen de dialoog eens aan te gaan om de patstelling te doorbreken.
Michael Kareth wil zich vanuit Nederland gaan inzetten en richt zich tot de hoogste instanties om de genocide in West Papoea te laten stoppen.
Nederland vindt hij het land bij uitstek, dat West Papoea nog van dienst zou kunnen zijn.
Wij zullen zeker nog veel over hem horen.
0p speciaal verzoek van Michael Kareth stuur ik hierbij een speciale Kerstgroet aan iedereen, die hem een kaart stuurde tijdens zijn verblijf in PNG en Nederland en namens hem bedank ik hierbij iedereen voor de niet aflatende steun in zijn moeilijke strijd voor zijn geboorteland West Papoea!
Gerard Thijssen
18.12.2004: Schending van mensenrechten! –
De laatste dagen las ik verschillende rapporten, anonieme noodkreten uit de jungle van West Papoea, het Puncak Jaya gebied, waarbij grote aantallen Indonesische militairen, Kopassus, ongedisciplineerd jacht maken op politieke activisten en daarbij niemand ontzien.
Het woord “ongedisciplineerd” behelst ook het doodschieten van varkens, die dan worden verkocht, het zich toe eigenen van Papoea huisraad, plunderen en vernielen, verbranden van huizen.
Dat is de reden, dat de duizenden vluchtelingen niet durven terugkeren naar hun dorpen, waarbij inmiddels 22 kerken leegstaan en zijn gesloten.
Het hele gebied is afgebakend en onderzoeksteams krijgen geen toegang. Ook kerkelijke hulporganisaties worden geweigerd om hulp te bieden.
De vluchtelingen zijn dus verstoken van enige hulp en vooral kinderen en zwakkeren worden hiervan de dupe.
Het afbakenen en de massale aanwezigheid van Indonesische troepen wijst op kwade bedoelingen en het wordt eens tijd dat aan deze kwalijke praktijken een halt wordt toegeroepen.
Dit is al de zoveelste operatie waarbij Papoea’s over de kling worden gejaagd en waarbij de V.N. in gebreke blijft Indonesië te dwingen om het Papoea probleem op te lossen.
De Papoea’s zijn nu eenmaal een apart inheems volk, die ook rechten hebben en die rechten dienen te worden gewaarborgd.
Indonesië heeft West Papoea onrechtmatig ingelijfd en er zelfs genocide laten plaatsvinden!!
De Secretaris Generaal van de V.N. , Kofi Annan, is werkelijk plat gebombardeerd met brieven en rapporten, maar het item West Papoea komt niet voor op de agenda.
Ook Nederland, indertijd een partij, liet weinig van zich horen. Nu weet ik best hoe gevoelig dit ligt, maar het vermoorden van honderdduizenden Papoea’s is van een andere orde en ook nu tot op de dag van vandaag vinden er schendingen van mensenrechten plaats.
Het gedogen schijnt wel heel diep te zijn geworteld in het politieke bestel!!
Al is het wel zo, dat Minister Bot stelt: “de betrekkingen, die wij met Indonesië wensen te ontwikkelen, omvatten ook politieke kwesties en mensenrechten”.
20.12.2004: gezamenlijke persverklaring:
Verschillende belangrijke Papoea instanties, zoals Elsham, de Baptisten Kerk en andere kerkelijke instanties, studenten organisatie, maakten in een gezamenlijke verklaring bekend, dat de situatie in het Puncak Jaya gebied dramatisch verslechterde.
“Als President Yudhoyono de militaire operaties in dit gebied niet stopt, zullen wij zijn voorgenomen Kerstbezoek aan West Papua boycotten.”
Betreffende operatie duurt al maanden en het laatste rapport meldt al 23 doden.
Door het uitblijven van hulp en afsluiting van het gebied zijn er sindsdien geen rapporten verschenen.
Er heerst grote onrust omdat de laatste weken een aantal incidenten plaatsvonden, die voeding gaven aan verdenkingen dat het leger volgens analisten aanvallen op politie regisseerde om razzia’s en troepenversterkingen te rechtvaardigen.
Op 13.12. werd politie agent Mecky Wenda beschoten dichtbij een militaire controlepost in de buurt van Mulia. Een andere agent werd daar eveneens beschoten. Volgens Mecky Wenda werd hij beschoten door de Kopassus.
Zo werden ook de 9 politieke gevangenen van Wamena naar Makassar overgevlogen.
Activisten werden de laatste tijd door veiligheidsbeambten benaderd en geïntimideerd.
Leger autoriteiten verzinnen van alles om lokale bewoners te onderdrukken.
Voor deze incidenten waren er troepenversterkingen.
Naar nu bekend is geworden wordt de inlichtingen dienst fors uitgebreid.
27.12.2004: Oxford bericht(via Samoxen) – MP steunt onafhankelijkheidsstrijd – door Monica Sloan.
Osford MP Andrew Smith ontmoette een Papoea stamleider, die zijn gevangenschap ontvluchtte en die nu de onderdrukking van Papoea’s door Indonesië aan de kaak stelt.
Benny Wenda, 29 jaar, werd in 2002 gearresteerd en gemarteld door het Indonesisch leger, totdat hij met zijn vrouw Maria en 2 jonge dochters naar Engeland wist te ontkomen.
Sinds zijn terugtreding als staatssecretaris van werkgelegenheid eerder dit jaar, legt Mr. Smith zijn politieke gewicht in de schaal en zet hij zich in voor de Oxford Mensenrechten Campagne.
Hij heeft Jack Straw (Buitenlandse Zaken) benaderd en schreef brieven naar Kofi Annan, met de strekking, Papoea’s zelf te laten beslissen of zij deel van Indonesië willen blijven uitmaken.
In 1969 werden de Papoea’s uitgeleverd en verraden.
Als kleine jongen in 1977 zag Benny Wenda zijn hele familie, behalve zijn moeder, omkomen in een bommenregen van de Indonesische luchtmacht.
Na verloop van tijd nam hij een groot politiek risico en spendeerde zijn tijd aan campagne voeren voor de onafhankelijkheid van West Papua, totdat hij in 2002 werd gearresteerd.
Hij belandde in een veel te kleine cel en werd mishandeld. Door actievoerders vanuit Engeland en andere landen verbeterde zijn toestand enigszins en wist hij uit zijn gevangenschap te ontsnappen.
Onlangs verkreeg hij politiek asiel in Engeland.
Benny Wenda is blij met Andrew Smith, die de Papoea’s daadwerkelijk steunt. “Onze situatie is slecht en verergert – er zijn duizenden vluchtelingen – men sterft en lijdt.”
“Ik blijf vechten voor onafhankelijkheid en als het zover is , ga ik terug”
“Ik wil graag meer mensen mobiliseren, die hun regeringen aanschrijven en onze campagne steunen”.
Mr. Smith: “De Papoea’s hadden in 1969 geen schijn van kans hun eigen keus te bepalen, zoals was vastgelegd in de “Act of Free Choice”.
“Ik steun vredesinitiatieven en het stoppen van mensenrechten schendingen”
Oxford Papoea Mensenrechten Campagne lid, Richard Samuelsen, die de ontmoeting arrangeerde, zei:
“Het was een bewogen dag voor Benny Wenda”.
8.1.2005: Afsluiting van bewogen jaar:
Alsof er nog geen misère genoeg was, kon de hele wereld via de TV volgen wat de enorme vloedgolf in Azië veroorzaakte!
Het ergst getroffen gebied was Atjeh en met gemengde gevoelens heb ik naar de meest verschrikkelijke reportages gekeken.
Het positieve van dit drama waren de gulle giften vanuit de verschillende landen en ook Nederland toonde zich van de goede kant.
Bij alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar gaf het een goed gevoel dat er bij dit drama zoveel medeleven werd betoond.
Wat echter wel opviel was weer de behoedzame opstelling richting Indonesië, terwijl toch iedereen heeft kunnen zien hoe traag en veel te laat hier de hulp op gang kwam.
Soldaten, die met geweer op de rug rondliepen en geen hand uitstaken en pas na 14 dagen na de ramp begint men dan eindelijk met lijken te ruimen.
Ook komt men nu pas met kritiek, terwijl buitenlandse hulp nog steeds wordt geweigerd, omdat men geen pottenkijkers wil.
Het tekent toch de situatie! Dit zou toch een prima gelegenheid moeten zijn om het vertrouwen van de bevolking terug te winnen door snel en daadwerkelijk hulp te bieden.
De Indonesische politiek staat nog steeds onder invloed van het almachtige leger en hier ontbreekt het toch echt aan daadkracht!
Er is nog steeds een patstelling:
Wat heeft het voor zin pressie te willen uitoefenen, als die aanbevelingen en goede adviezen in de Indonesische prullenbak verdwijnen! (Is inmenging in binnenlandse zaken)
Juist in dit gebied was professionele hulp dringend gewenst, het land is straatarm, gebieden zijn moeilijk bereikbaar, dus waarom geen helikopters ingezet voor de snelle voedselverstrekking en andere primaire zorg.
Blijkbaar is men alleen gefocussed hoe men de GAM de genadeslag kan toebrengen.
Hoe gaat het nu met de vele andere zaken die moeten worden geregeld, zonder in een totale chaos te belanden! ( ben voor de korte termijn hier heel pessimistisch over)
Positief succes: Naar aanleiding van de moord op Munir en de excessen in het Punjac Jaya gebied, West Papua, schreef ik alle regeringsfracties een brief.
Van deze fracties reageerden alleen de SP en SGP. Uit waardering voor de SGP fractie voor hun daadkracht volgt hierbij de e-mail uitwisseling met als resultaat, dat er 5 Kamer vragen zullen worden gesteld. Is er toch nog een fractie die dit item oppikt en aan de orde stelt!
Geachte heer Thijssen,
Dank voor deze nadere informatie en uw waarderende woorden.
Met vriendelijke groet,
Evert-Jan Brouwer
—–Oorspronkelijk bericht—–
Van: gerard thijssen [mailto:g.thijssen4@chello.nl]
Verzonden: vrijdag 17 december 2004 15:17
Aan: Brouwer E.
Onderwerp: Re: situatie op West Papoea
Geachte heer Brouwer,
Met veel voldoening las ik over Uw snelle actie m.b.t. de vragen die zijn ingediend.
Via een oud collega las ik een artikel op het prikbord over de Puncak Jaya affaire.
Omdat dit een verhelderend beeld schetst ook m.b.t. de gestelde vragen zal ik U dit doorgeven:
Het artikel is te lezen onder: http://www.prikpagina.nl/read.php?f=916&i=873&t=872
Met vriendelijke groeten en dank voor de te nemen moeite!
Gerard Thijssen
—– Original Message —–
From: Brouwer E.
To: gerard thijssen
Sent: Thursday, December 16, 2004 3:45 PM
Subject: RE: situatie op West Papoea
Geachte heer Thijssen,
Bijgevoegd treft u de vragen aan, zoals die zojuist zijn ingediend.
Met vriendelijke groet,
Evert-Jan Brouwer
—–Oorspronkelijk bericht—–
Van: gerard thijssen [mailto:g.thijssen4@chello.nl]
Verzonden: donderdag 16 december 2004 12:45
Aan: Brouwer E.
Onderwerp: Re: situatie op West Papoea
Geachte heer Brouwer,
Hierbij dank ik U voor deze positieve reactie en ik nu weet dat sommige politieke partijen toch ook de moeite nemen bepaalde moeilijke hordes te willen nemen.
Met vriendelijke groeten,
Gerard Thijssen
—– Original Message —–
From: Brouwer E.
To: g.thijssen4@chello.nl
Sent: Thursday, December 16, 2004 11:52 AM
Subject: situatie op West Papoea
Geachte heer Thijssen,
Excuses voor onze late reactie op uw brief van 16 november over de situatie op West Papoea. Naderhand, onder andere vandaag in het Nederlands Dagblad, zijn berichten verschenen die de inhoud van uw brief onderstrepen. Wij zullen gelet daarop vandaag schriftelijke vragen stellen aan de Minister van Buitenlandse Zaken om de Indonesische regering op te roepen een einde te maken aan de systematische moorden die door het Indonesische leger op Papoea worden gepleegd. Wij proberen van zoveel mogelijk politieke partijen in de Tweede Kamer steun te krijgen voor deze vragen.
Ik hoop u hiermee naar voldoening te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groet,
Evert-Jan Brouwer, beleidsmedewerker buitenlandse zaken SGP-fractie Tweede Kamer der Staten-Generaal
9.1.2005: Papoea leider, commandant van de OPM, Gen. Melkianus Awom, overleden!
Via Free West Papua las ik, dat vanuit Biak telefonisch werd gemeld, dat Matias, Melkianus Awom in het dorp Adakikan is overleden. Zijn vrouw en twee zoons zijn vanaf 1983 – 2000 gevangen gehouden in Jayapura en gedurende die periode ook gemarteld met stroom.
Melkianus Awom was een bijzondere man, die mystieke gaven werden toegedicht. In de ogen van andere papoea’s was hij onkwetsbaar en altijd droeg hij een tasje met zijn bijbel om de nek. Zijn bijnaam was : Koru Kon Sup (Steenrots). Hij was een charismatisch man en hoewel een militair leider was hij bovenal een geestelijk leider.
Twee maal werd het basiskamp Perwomi door indonesische soldaten overvallen en verwoest. Maar telkens wist hij in de jungle te overleven.
Melkianus Awom voerde vanaf de beginperiode, 1963, zijn vrijheidsstrijd vanuit de jungle en wist tot 3.1.2005 uit de greep van het Indonesisch leger te blijven.
Diverse malen werd er tevergeefs jacht op hem gemaakt.
In Nederland is er zelfs een film over hem over een ontmoeting in de jungle, nog niet zo lang geleden!
9.1.2005: Sydney Morning Herald : “Bomen met geld”, Matthew Moore.
Het artikel beschrijft de tocht van Moore naar het Agats gebied in Zuid Papua, waar hij een klein dorp, Eci, bezoekt, met de boot 8 uur varen vanaf Agats.
Hij kijkt achter de schermen van een “gold rush”, veroorzaakt door het verzamelen van gaharu, een sterk aromatisch hars.
Dit hars wordt gewonnen in bomen , die daar groeien en dit hars wordt gebruikt voor allerlei doeleinden en is heel kostbaar en winstgevend.
In ruil voor dit winstgevende product brengen handelaren alcohol, prostitutie naar dit afgelegen gebied en dit veroorzaakt geweldsproblemen en Aids.
De lokale politie en het leger zijn nauw verbonden met deze handel.
Moore spreekt met lokale vrouwen, een priester, een dokter en de lokale politie chef in Eci.
Een dealer uit Singapore schat dat de ongeregelde handel in gaharu naar Azië, het Midden Oosten en Noord Amerika een waarde vertegenwoordigd van $A 1.6 biljoen per jaar.
Het aromatische hars is meer waar dan goud en voor de inheemse Papoea’s en handelaren is het een goudmijn.
Volgens het rapport van Matthew Moore moet men hier per saldo echter een hoge prijs voor betalen.
Het lijkt op barbecue chips en het verspreidt een aangename bloemengeur.
Verbrand het en het produceert heerlijke dampen, verfrist de longen en verdrijft astma.
Distilleer het en het produceert geurige oliën.
De gaharu koorts heeft toegeslagen!
Hele stammen verlaten hun kampongs in de jacht op gaharu en geeft hun toegang naar een nieuwe wereld van drank, gokken en seks.
Elke ontdekking brengt een nieuwe golf van fortuin zoekers en waar kerken eens domineerden, ontstaan steden met bars en goktenten.
Eci wordt nu de grootste nederzetting in het uitgestrekte mangrove moeras.
Pastoor Decky Ogi, die hier al 2 jaar werkt voor de St. Jozef kerk, schat dat het hars 80% van stad’s inkomsten verschaft.
Hij kan weinig ondernemen tegen de nadelige effecten. Kinderen gaan niet meer naar school, zij worden ingezet voor het verzamelen en ook het onderwijzend personeel blijft weg.
Men kan 10 x zoveel verdienen met het verzamelen.
Omdat ook politie en het leger eigenlijk alles controleren, durft niemand iets te ondernemen.
Van een goede prijs is men allerminst zeker, omdat politie en militairen zich ophouden in de buurt van handelaren, zogenaamd om “security”redenen.
Als de gaharu echter niet meer wordt verzameld en de grote opbrengsten achterwege blijven, wordt men teruggeworpen naar vroegere leefomstandigheden, met alle problemen van dien.
In het Westen wordt gaharu verkocht voor $20.000, per kg.
Professor Robert Blancette van de Universiteit van Minnesota heeft 10 jaar onderzoek verricht naar de Aquilaria boom, die gaharu bevat en is er in geslaagd een formule te vinden oude gaharu bomen door nieuwe te vervangen, zodat het arme boeren in afgelegen gebieden perspectieven biedt een goede bron van inkomsten te verschaffen.
Ondertussen zwermen verzamelaars in Papua uit om te verzamelen wat er nog is.
10.1.2005: Militaire acties in Atjeh.
Vrijheidsstrijders in Atjeh, de GAM, meldden, dat vanuit Java, twee militante Islamitische groeperingen, de FPI en MMI in Atjeh zijn gearriveerd en dat hun aanwezigheid de bevolking aldaar nog meer zal verontrusten. Betreffende organisaties hebben een link met het leger!
12.1.2005: Goede samenwerking in Sri Lanka.
Vanuit Sri Lanka meldt Dr. Peel, teamleider van een Australisch hulpteam van doktoren, dat men gastvrij werd ontvangen en men geen beperkingen ondervond bij hun werkzaamheden en plaatsing in het rampgebied. De hulpverlening was goed op gang gekomen en de ziekenhuizen en noodkampen waren voldoende toegerust met medische voorzieningen, voedsel en sanitaire voorzieningen om verspreiding van ziekten tegen te gaan.
Het team was op 30 December naar Sri Lanka vertrokken.
Dr. Peel meldde, dat hij nog nooit zo’n rampzalige gebeurtenis had meegemaakt.
Ook in Sri Lanka zijn er de nodige problemen, o.a. met de Tamils, maar in tegenstelling met Atjeh kwam hier wel direct de hulp op gang.
Inmiddels is ook op Atjeh de buitenlandse militaire hulp op gang gekomen, maar haastte de Indonesische Vice President Jusuf Kalla, zich te melden, dat deze hulp op 26 Maart of eerder Atjeh weer diende te verlaten.
18.1.2005: The Courier Mail – Marianne Kearny in Banda, Atjeh.
Staakt het vuren twijfelachtig nu militie groepen zich vestigen in Atjeh.
Een door het leger gesteunde militie groep heeft een basis ingericht in het door een tsunami verwoeste Atjeh.
De lokale leider van Laskar Merah Putih, rood witte brigade, zegt dat de groep klaar staat om de provincie van separatisten te zuiveren.
Dit verschijnsel doet vermoeden dat het leger de groep gebruikt om het overeengekomen staakt het vuren, te saboteren en dat men de bevolking nog meer wil intimideren.
Al meer dan 20 jaar vecht de onafhankelijkheidsbeweging, de GAM, voor een onafhankelijke staat.
Volgens Eddy Juliansyah, een Atjeher, die werkt op het Laskar kantoor in Banda, heeft de beruchte Oost Timor leider, Eurico Guterres, Atjeh al bezocht.
Guterres is een oorlogsmisdadiger, die werd vrijgesproken van zijn wandaden in Oost Timor in 1999.
Volgens Juliansyah zijn er nu 900 Laskar leden in Atjeh, die vechten voor de “Indonesische eenheid” en als de GAM zich niet houdt aan het bestand kan dit aantal worden uitgebreid tot 15000, overal vandaan.
De groep zou zijn gekomen om humanitaire hulp te verlenen, hiervoor is echter nog geen bewijs.
Vice-president Yusuf Kalla vertelde afgelopen Vrijdag, dat hij een permanent een staakt het vuren wil met de GAM met de bedoeling Atjeh snel weer op te bouwen.
De Australische Minister van Defensie, Robert Hill, vertelde, dat Canberra een vreedzame resolutie zou aanmoedigen in dit al lang lopende conflict.
Opmerking: Atjeh is inderdaad een al heel lang lopend conflict.
De vrijheidsstrijd gaat terug tot in de tijd van de Nederlandse koloniale overheersing.
Het afgelopen jaar was er een compleet Indonesisch leger in het gebied om de GAM te bestrijden met als resultaat: veel burger slachtoffers.
Het is zoals in West Papua, chaos, terreur, intimidaties. Men denkt de bestaande conflicten met veel militair geweld op te lossen.
In het geval van West Papua hebben de Indonesische autoriteiten alle vormen van normen en waarden ver overschreden, al vanaf 1963.
Dit gegeven, het grote aantal omgekomen Papoea’s, moet zich toch een keer tegen Indonesië gaan keren en zal voor de Papoea’s een injectie zijn, nog meer voor zich zelf op te komen.
19.1.2005: Veteranen reünie voor Indië en Nieuw Guinea gangers:
Alhoewel ik nooit op dergelijke reünies verschijn, bezocht ik gisteren deze bijeenkomst in zaal Veldhoen in Doetinchem.
Hierbij was ik aangenaam verrast door de grote opkomst en ik luisterde met interesse naar de verschillende speeches.
Met de spreker namens het Veteranen Instituut behoorde ik tot de jongere garde, maar ik kon mij toch goed inleven in de gedachten wereld en gevoelsleven van de aanwezige veteranen.
De sprekers wisten het item veteranen goed te verwoorden en gaven aan hoe het in de toekomst verder zou moeten.
Men kwam met diverse ideeën en men zag ook het belang van dergelijke bijeenkomsten.
Diverse “hangijzers” en grieven werden besproken en het werd duidelijk dat er nog veel oud zeer is onder de betreffende veteranen en dat kan ik mij heel goed voorstellen.
Een paar jaar geleden was ik b.v. in Frankrijk en wat opviel, waren de vele gedenktekens in allerlei stadjes en gehuchten. Hier was er wel veel waardering voor gevallen landgenoten en is er wel de nodige aandacht voor oud-strijders!
Nu is Frankrijk een land, dat 2 wereldoorlogen heeft meegemaakt, maar toch.
Het woord waardering is toch een gegeven waarmee veteranen zich niet helemaal lekker voelen.
Deels is dit wel te verklaren doordat de politiek zich nooit veel gelegen heeft laten liggen als het gaat om nazorg, aandacht en waardering voor betreffende veteranen.
Dit is iets van de laatste jaren en eigenlijk is dit iets wat de veteranen verenigingen zelf min of meer hebben afgedwongen.
Over de bijeenkomst had ik een goed gevoel en ik had de indruk dat men ook goed bezig is.
Vooral het idee, de jongeren, scholen, meer bij dit item te betrekken, lijkt mij een uitstekend standpunt.
Volgens mij schort er bij schoolopleidingen aan te weinig aandacht voor geschiedenis.
Wie van de jongeren weet b.v. waar West Papua ligt, terwijl Indonesië en West Papua onderdeel uitmaakt van deze geschiedenis.
Aan het slot van de bijeenkomst , vlak voor de verloting, kwam ik spontaan naar voren en hield onvoorbereid een pleidooi voor de Papoea’s.
Het werd mij al snel duidelijk dat de aanwezige veteranen weinig weet hadden van het gebeuren in West Papua en men schrok toch van het woord genocide.
Ik had nog wel een uur door kunnen gaan, maar ik sprak uit een spontane opwelling en was ook niet uitgenodigd om hierover te spreken.
Ik ging toch met een goed gevoel huiswaarts en menige veteraan zou ik willen zeggen: Maak van je hart geen moordkuil en praat erover!
20.1.2005: Patsy Spier in Washington
Patsy Spier was weer eens in Washington om leden van het Congres te spreken over de handelwijze van Indonesië i.v.m. de Freeport overval in West Papua.
Patsy is een legendarisch figuur geworden, die opkomt voor de slachtoffers van betreffende overval, waarbij 3 onderwijzers omkwamen, waaronder haar man, Rick.
Zij appelleerde aan rapporten in de New York Times en Washington Post en zij maakt zich zorgen over het bezoek van Defensie Secretaris Paul Wolfowitz aan Indonesië.
Zij verdenkt de Bush regering de recente samenwerking in het tsunami drama te benutten om de bilaterale militaire hulp(IMET) weer te hervatten.
Voor hervatting van deze hulp voldoet Indonesië niet aan de gestelde voorwaarden en ook is er bewijs dat het Indonesisch leger betrokken was bij de Freeport overval.
De FBI heeft nogmaals aangeboden om te assisteren in deze affaire, maar Indonesië hult zich in begrijpelijk stilzwijgen.
Men wil de schuldige(generaals) niet voor het gerecht brengen en het is zoals Human Right Watch stelt in een brief aan Colin Powell:
“Indonesische militairen en politie officieren schuldig aan mensenrechten schennis worden eerder gepromoveerd dan vervolgd!”
“Wij verzoeken U deze promoties terug te draaien en een begin te maken met geloofwaardige vervolgingen van mensenrechten schendingen”
Genoemd in dit verband worden:
Generaal b.d. Hendropriyono, Lampung 1989 en Oost Timor.
Manj Gen. Syamsoeddin, militair woordvoerder in 2002 en verantwoordelijk voor ongeregeldheden tijdens demonstraties in Mei 1998 in Jakarta, waarbij vele doden vielen.
Maj. Gen. Simbolon, in 2001 gepromoveerd tot bevelhebber in Papua, ondanks zijn beruchte staat van dienst in Oost Timor vanwege de chaos en het leiden van milities, verantwoordelijk voor aanvallen op burgers.
Zie in dit verband de websites: http://hrw.org/english/docs/2004/11/10/indon9656.htm
http://www.etan.org/news/2004/11appr.htm
Wat moet er gebeuren om oorlogsmisdadigers aan te pakken en een regiem te laten inzien, dat men niet ongestraft burgers kan vermoorden!!
Men heeft onlangs kunnen lezen hoe men in het Puncak Jaya gebied in West Papua heeft huisgehouden.
De aandacht is even afgeleid door de tsunami, de vervolgingen en schendingen gaan gewoon door!
De verzoeken om internationaal toezicht lijken tot dovemans oren gericht, kan zijn, dat het gaat om binnenlandse aangelegenheden, maar daartegenover staat de begane genocide, welke aan honderdduizenden Papoea’s het leven heeft gekost.
21.1.2005: Weser Kurier: Militairen hebben het nog steeds voor het zeggen.
Indonesië heet een democratische republiek te zijn – generaals zijn echter dominant aanwezig. ( Van redacteur Rainer Kabbert)
Bremen helpt slachtoffers in Banda(Aceh), Galle(Sri Lanka) en Tamil Nadu(India).
Het Bremer Informatie Centrum voor mensenrechten en ontwikkeling (BIZ) wil het vandaag hebben over Indonesië:
Alex Flor, hoofd van de Berliner Vereins “Watch Indonesia”, beweert, dat de opbrengsten uit het gebied Aceh(Noord Sumatra), naar Jakarta vloeien.
Het leger moet zich voor 70% zelf financieren en dit komt niet uit het huishoudboekje van de staat.
Men (het leger) runt een vliegtuigmaatschappij, houdt zich bezig met houthandel en ook op illegaal terrein is men actief met wapenhandel, prostitutie en afpersing, kortom met alles wat geld opbrengt.
Zonder het leger loopt niets. Parallel met iedere burger post bestaat er een militaire tegenpool, die ervoor waakt dat militaire belangen niet worden geschaad.
Omgekeerd maken politieke partijen gebruik van leger officieren om aan politieke invloed te winnen.
Formeel zijn demonstraties mogelijk en de pers wordt zelfs de meest vrije in heel Zuid Oost Azië genoemd.
Oppositie kan echter als levensgevaarlijk worden beschouwd. Als voorbeeld dient hier de moord op de mensenrechten advocaat Munir.
Ook kritisch ingestelde activisten, rechters en advocaten en anderen, kwamen op mysterieuze wijze om het leven.
In het jaaroverzicht van 2004 bericht Amnesty International over de verslechterde mensenrechten positie in Indonesië.
Illegale executies, willekeurige arrestaties, martelingen en verwoesting van privé eigendommen, dit vooral in gebieden, waar afscheidingsbewegingen actief zijn, zoals in Aceh en Papua.
Toeristen wordt aangeraden deze gebieden te mijden.
De onrechtvaardige uitbuiting van delfstoffen, voedt afscheidingsbewegingen, maar volgens Flor(Watch Indonesia) heeft dit ook fatale ecologische gevolgen.
De honger naar tropisch hout van industrie staten lijkt niet te stillen en het decimeert het tropisch regenwoud, zonder dat ter plaatse nieuwe industrieën verschijnen voor de verwerking van eindproducten.
De Duitse regering speelt hier een dubbelrol. Umweltschutz staat hoog in het vaandel, maar tegelijkertijd sponsort men de ontbossing van de regenwouden.
Opmerking:
Betreffend rapport komt vanuit een Duitse bron en weerspiegelt zaken die vanuit verschillende rapporten al bekend waren.
24.1.2005: Watch Indonesia: vredespogingen voor Atjeh, interview Malik Mahmud.
De Indonesische regering en vertegenwoordigers van opstandelingen willen nog deze week in Helsinki vredesbesprekingen beginnen. Het initiatief is georganiseerd door de voormalige Finse president Martti Antisaari.
De in Mei 2003 vastgelopen vredesbesprekingen resulteerden in een nieuw groot offensief, waarbij zelfs 50000 militairen van het Indonesische leger werden ingezet om de GAM (Atjeh opstandelingen) definitief te verslaan.
Vermoedelijk zijn er meer dan 10000/12000 mensen omgekomen in deze burgeroorlog.
Al sinds 1976 strijdt de GAM voor een onafhankelijk Atjeh(Noord Sumatra) en juist dit gebied is zwaar getroffen door de vloedgolf, die meer dan 228000 slachtoffers maakte.
In een interview met FTD vertelde Malik Mahmud, politiek leider van de GAM, dat als voorwaarde voor de te beginnen vredesbesprekingen wordt gesteld, dat beide partijen zich houden aan een staakt het vuren,
De GAM heeft direct na de ramp een eenzijdig staakt het vuren afgekondigd, terwijl het Indonesisch leger gewoon doorging en naar eigen zeggen meer dan 200 GAM opstandelingen doodschoot.
Generaal Ryacudu verkondigde dat dit noodzaak was, terwijl generaal Sutarto in Banda verklaarde; “Wij vallen geen GAM steunpunten meer aan”.
Rapporten, analisten geven echter aan, dat aanvallen gewoon doorgaan en Indonesiërs moeten waarschijnlijk nog leren omgaan met het gegeven dat veel buitenlandse hulpverleners in het rampgebied vertegenwoordigd zijn.
De Indonesische regering en het leger zijn hier in de uitvoering twee totaal verschillende instituten.
Met de aanstaande vredesbesprekingen wordt de Indonesische trukendoos met autonomie spelletjes weer opengetrokken.
Critici beschuldigen “hardliners” van beide kanten, dat men geen interesse toont in de demilitarisering van Atjeh.
Leger kopstukken zien kans zich te verrijken en Mahmud vreest, dat zelfs 40% van de hulpgoederen in verkeerde handen valt, omdat het leger verwoede pogingen doet de controle over de door de V.N. afgeworpen hulpgoederen te verkrijgen, alleen al om de noodlijdende bevolking te onderdrukken en levensmiddelen alleen te verstrekken, wanneer men als tegenprestatie wapens inlevert.
Het leger is daarom fel gekant tegen decentralisering van noodhulp opslagplaatsen, terwijl experts van hulporganisaties juist hiervoor pleiten om de ver afgelegen gebieden beter en sneller te kunnen bedienen. Aan de Westkust zijn ook zeker 30 bruggen weggeslagen.
Wie de Indonesische structuren en corruptie kent en doorziet, weet , dat het zo werkt.
2 Jaar geleden werd Mahmud tot leider van de onafhankelijksbeweging(GAM) gekozen en hij noemt zich minister president van Atjeh.
Sinds 2000 woont hij in Stockholm.
Bij de strijd om Atjeh gaat het om economische belangen,hout,olie en gas van de provincie, dat 4 miljoen inwoners telt.
En evenals in West Papua vloeien de onevenredige opbrengsten naar Jakarta.
Van hun eis naar onafhankelijkheid, zijn de opstandelingen in Atjeh nooit afgeweken.
“Indonesië is slechts een andere koloniale overheerser, zoals Nederland vroeger ook was”, verklaarde Mahmud.
Opmerking:
Bij de eerste vredesbesprekingen in Genève waren regeringsvertegenwoordigers uit Jakarta en politieke leiders van de GAM. Men was van goede wil.
Het probleem was echter dat er geen vertegenwoordigers van het Indonesisch leger en geen lokale commandanten van de GAM aan de onderhandelingstafel zaten.
Het Indonesisch leger saboteerde vanaf het begin het vredesproces.
Men startte gedurende de onderhandelingen al met een groot militair offensief en de onderhandelaars van de GAM werden bij aankomst op het vliegveld van Banda opgewacht en gearresteerd.
Het vertrouwen van de bevolking werd dus ernstig ondermijnd en het kwam niet meer goed.
De staat van beleg werd afgekondigd en het leger kon doen wat het wilde, nog aangemoedigd door het beleid van Megawati Sukarnoputri.
Hoe het verder gaat onder Susilo Bambang Yudhoyono moet nog blijken.
Het conflict is door de natuurramp sterk in de belangstelling gekomen en veel buitenlanders, ingezet om hulp te verlenen, zullen blijvend bij het conflict worden betrokken, ook door de omvang van de ramp, die heel lang op hun netvlies zal blijven staan.
Door de massale hulp vanuit veel Westerse landen, Australie, Nieuw Zeeland en Singapore staat Indonesië ook bij veel landen in het krijt en hoewel de verhouding met de V.N. en Australië verslechterde, kwam er wel veel hulp vanuit deze landen.
Of dit de situatie in Atjeh nog positief zal beïnvloeden, is nog maar de vraag.
Om een indicatie te geven over de omvang van ramp: Unicef meldt dat er alleen al bij het basis onderwijs 1757 leerkrachten zijn omgekomen. Men is nu bezig 2500 nieuwe leerkrachten aan te trekken!
Inmiddels is ook het aantal doden en vermisten op Atjeh naar boven bijgesteld, nu 228.000!
25.1.2005: Nederlands Dagblad: Beantwoording 5 kamervragen over het geweld in Papoea.
Bron: Ministerie van Buitenlandse Zaken
Vragen van: Staay(SGP), Huizinga-Heringa(Christen Unie) en Herben(LPF)
Antwoorden: Minister van Buitenlandse Zaken, Dr. B.R. Bot
Vraag 1: kent u het bericht “Indonesisch leger pleegt in Papoea systematisch moorden?”
Antwoord: Ja
Vraag 2: Is het waar, dat sinds 17 Augustus 2004 het Indonesisch leger in de regio Puncak Jaya systematisch Papoea’s ombrengt en dat vele duizenden Papoea’s voor het geweld op de vlucht zijn geslagen?
Antwoord:
Vanwege de afgelegen ligging van het district is het bijzonder moeilijk om betrouwbare informatie te krijgen over de situatie in Puncak Jaya.
Bovendien zijn er voor zover bekend geen internationale organisaties of andere onafhankelijke waarnemers aanwezig.
Diverse bronnen bevestigen echter dat sinds Augustus 2004 enkele schietincidenten hebben plaatsgevonden, waardoor een deel van de bevolking de bergen is ingevlucht.
Hoewel ook de berichten over het aantal vluchtelingen uiteenlopen, zou het om ongeveer 5000 mensen gaan. Bij gebrek aan behuizing en vitaminerijk voedsel zou de humanitaire situatie van deze groep inmiddels sterk verslechterd zijn.
Vraag 3:
Wat zijn volgens u de redenen van het Indonesisch leger voor dit militair optreden?
Antwoord:
Volgens de legercommandant van Papoea heeft het leger opgetreden tegen een separatistische groep die mogelijkerwijs de veiligheid in het gebied wilde verstoren. Dit zou de aanleiding voor de vuurgevechten zijn geweest.
Vraag 4:
Is het waar dat president Yudhoyono inmiddels steun heeft toegezegd aan een verzoek van het provinciale Papoea parlement om een onderzoek in te stellen naar de gebeurtenissen in Puncak Jaya? Wat zegt dit over de verhouding tussen de autoriteiten in Jakarta en het leger?
Antwoord:
Naast een onderzoek door de politie is eveneens besloten een onderzoeksteam van het provinciale parlement op te zetten naar de gebeurtenissen in het gebied.
President Yudhoyono geeft de aanpak van de vermeende separatistische organisaties een hoge prioriteit in zijn beleid. Hij heeft echter aangegeven dat militaire operaties niet het enige antwoord op interne conflicten zijn.
Hij zie speciale autonomie als dé oplossing voor conflict gebieden regio’s, zoals Atjeh en Papoea.
Vraag 5:
Bent u bereid u hierover zo spoedig mogelijk te verstaan met de Indonesische autoriteiten en hen krachtig op te roepen het geweld in Papoea te beëindigen?
Antwoord:
Ik heb deze kwestie op 24 December 2004 opgebracht in een gesprek met minister van Buitenlandse Zaken Wirajuda. Minister Wirajuda bevestigde, dat de berichten over de aantallen van de vluchtelingen geen helder beeld vormen.
Eventuele aanvallen op burgers werden door hem aan de separatistische groepering toegeschreven.
De Nederlandse regering zal zowel bilateraal als in breder EU-verband aandacht blijven vragen voor de vluchtelingen in Puncak Jaya en aan de orde stellen in hun kennismakingsgesprek met coördinerend minister van Politieke en Veiligheidszaken, de heer Widodo.
Opmerking:
Zoals U zelf hebt kunnen lezen zijn er in dit afgelegen gebied geen internationale organisaties vertegenwoordigd en het zijn juist die gebieden waar het leger ongestoord zijn gang kan gaan.
Waarom zouden die duizenden Papoea’s hun leefgebieden ontvluchten?
Op deze website hebt U kunnen lezen hoe dat leger heeft huisgehouden en hoe dat leger steeds de hand boven het hoofd wordt gehouden.
Het zijn ook fabeltjes dat de OPM hun eigen mensen zou aanvallen of het zou al moeten zijn dat men door de TNI is omgekocht.
Hiervan zijn voorbeelden genoeg te noemen, bepaalde gebeurtenissen worden geregisseerd!
Nog onlangs werd aan 4 Nederlandse parlementariërs visa geweigerd om redenen niet bekend.
Men wil geen pottenkijkers en juist in deze periode is men bezig met zogenaamde zuiveringen, welke resulteren in situaties zoals wij nu vernemen over Puncak Jaya.
Niet voor niets is er nu de rubriek: boeken
Lees deze boeken om te begrijpen waarom Papoea’s zo zijn gebrand op hun vrijheid!
27.1.2005: Bericht van Benny Wenda: 4 Papoea’s vermoord
Vandaag 24.1.2005 kreeg ik een telefoontje vanuit Papoea met de mededeling dat er in Nabire
4 Papoea’s zijn doodgeschoten door de TNI.
Hun namen zijn: Yunus Makai, Yulius Makai, Okto Pakuwai en Alex Maki.
Zij zijn doodgeschoten door de Indonesische Mobiele Brigade(Brimob) in burgerkledij.
Dit gebeurde in het dorp Patawai op Vrijdag 21 Januari.
De conflicten ontstonden omdat de lokale autoriteiten geweld gebruikten om een districtskantoor te plaatsen en in conflict kwamen met Papoea’s, die eisten dat de grond eigendomsrechten in het gebied zouden worden gerespecteerd.
De autoriteiten zien de bergland bewoners als “trouble makers” en men vindt het nodig op verschillende plaatsen districtskantoren neer te zetten.
Daniel Makai, een GK11, kerk lid van Daud Teut Evangelical Post in Timika, meldde dit incident en was ook ooggetuige.
Het telefoontje kwam direct van dominee S.Yoman van West Papua Baptist Church.
Op 23.1.2005 kreeg ik een e-mail, dat er 8 Papoea’s door de Brimob zijn gearresteerd in Tolikara, Puncak Jaya.
Alle 8 zitten vast op het politie bureau in Wamena.
Het zijn: Simele Gere, Natan Wenda, Menis Wenda, Yohanis Heluka, Solamin Weya, Yatima Weya, Benyyus Kogoya en John Heluka.
De TNI verdenkt hen lid te zijn van de Kelik Kwalik groep(OPM), maar in feite zijn het burgers van Tolicara.
Vanaf het begin van deze arrestatie probeert de Indonesische politie nu informatie van dorpelingen los te weken, vaak met geweld.
Het zijn razzia’s , die nergens op slaan en het ontaardt in nog meer Papoea vluchtelingen in de jungle.
Het leger heeft al 13 militaire posten in het Puncak Jaya gebied opgericht en vluchtelingen durven niet meer terug te keren.
Benny Wenda
Opmerking:
Op dit moment is er een noodsituatie in het Wunin district omdat er razzia’s in verschillende dorpen plaatsvinden, waarbij zelfs helikopters worden ingezet.
Het stamhoofd Awuru Wanimbo wordt vermist en is waarschijnlijk vermoord.
Kopassus en Brimob eenheden worden ingezet en vallen dorpen aan, vurend met machine geweren.
Een bezoek van de Kopassus loopt meestal slecht af.
Zoals voorspeld op deze website heeft de jacht op OPM leden meer prioriteit gekregen en het geheel is ook ongeoorloofd.
Waar staat dit vermeld in de speciale autonomie wet?
Gerard Thijssen
Jakob Prai: 29.1.2005
Jakob Prai is een OPM leider, die 10 jaar lang, van 1968/1978 een guerrilla beweging leidde in de jungle van West Papua en streed tegen de bezetting van zijn land door Indonesische strijdkrachten.
Op 27 September 1978 werd hij in PNG gearresteerd en zat 6 maanden als illegaal immigrant in de Bomana gevangenis in Port Moresby.
Door toedoen van de UNHCR, Paul Hartling, en Tom Unwin, hoofd van de UNPD missie in Port Moresby, bleef hij uit handen van het Indonesische koloniale bewind, dat een verzoek tot uitlevering had ingediend.
Het nieuws van zijn arrestatie verscheen in internationale media en mede misschien daardoor werd het verzoek tot uitlevering niet gehonoreerd.
De UNHCR weerstond de Indonesische druk en hij verkreeg politiek asiel in Zweden, nadat verschillende landen zoals Australië, Duitsland, PNG en zelfs Nederland hem politiek asiel weigerden.
Op 6 Maart 1979 belandde hij in Stockholm en sindsdien behartigt hij daar de belangen van de Papoea bevolking in hun strijd op onafhankelijkheid.
Hij ziet het als zijn plicht zich hiervoor in te zetten.
Vanaf 10 Augustus 1985 tot op heden werkt hij hard om de OPM te reconstrueren, inclusief het openen van nieuwe OPM guerrilla steunpunten en veilige havens te creëren voor politieke vluchtelingen uit West Papua.
OPM guerrilla’s heersen in verschillende gebieden, maar men heeft gebrek aan moderne wapens, geld en medische voorzieningen.
De OPM strijdt al langer dan 40 jaar zonder enige hulp van buitenaf.
Men gebruikt wapens uit de 2e wereldoorlog, pijl en boog, speren etc. en in de jungle is men op eigen terrein heel succesvol.
De Indonesische pers beschrijft OPM verzetsleden als bandieten. Met geen woord wordt gerept over vrijheidsstrijders die opkomen voor hun nationale vrijheid en als verdedigers van mensenrechten.
Indonesische veiligheidsdiensten proberen publicaties te verhinderen over de ware gang van zaken , de genocide en hoe Papoea’s proberen op te komen voor hun rechten en waardigheid als volk, want dit zijn de basis principes van mensenrechten overal ter wereld.
Toch zijn er nog Indonesische kranten die wel over mensenrechten schendingen hebben gepubliceerd. Dat zijn o.a. Tempo Magazin, Jakarta Post en sommige berichten heb ik ook overgenomen.
Komnas HAM is een Indonesische mensenrechten organisatie en daar kan men niet omheen.
Enige jaren geleden probeerde het leger, OPM verzetsleden over te halen de wapens neer te leggen en men gebruikte toen een nieuwe tactiek onder de noemer “Smiling Policy”.
OPM leden die zich toen overgaven, werden gevangengezet en alsnog geëxecuteerd.
Dit overkwam ook de opvolger van Jakob Prai, Marthen Ebisius Tabu.
Hij geloofde, dat hij kon onderhandelen met de autoriteiten in Jayapura.
Hij was een van de voorbeelden van de slachtoffers van de “Smiling Policy”.
Naast de gewone genocide kennen wij in West Papua ook de culturele genocide.
Hiermee wordt het immigratie programma bedoeld om 3 tot 4 miljoen Indonesiërs naar West Papua te laten komen en die deels kunnen dienen als bufferzone langs grenzen om OPM guerrilla’s af te snijden en hun bewegingsvrijheid te beperken.
De vraag komt op: Waarom gebruikt Indonesië West Papua?
1) Om het land leeg te plunderen en het corrupte militaire regiem te financieren en de hoge internationale financiële schulden af te lossen
2) Om 3 á 4 miljoen mensen van overbevolkte andere eilanden naar West Papua te laten emigreren en zich niets aan te trekken van de huidige inheemse bewoners. Papoea’s zijn in gevaar in hun eigen land.
Het hoofddoel van Jakob Prai is de zaak van West Papua opnieuw naar de V.N. te brengen.
In Zweden bestaat er nu een politieke organisatie voor een vrij West Papua met een kantoor in Stockholm en een nog te vestigen kantoor in Malmö.
Zijn zoon Joseph Prai is OPM woordvoerder voor de EU.
Moses Weror is OPM woordvoerder in PNG.
Jakob Prai is de OPM coördinator in binnen en buitenland.
Aldus Jakob Prai
3.2.2005: van Samoxen: Brutaal en racistisch optreden Indonesische militairen op – – – – dansavondje, met dodelijke afloop.
Een gezellig samenzijn in Nabire eindigt met 1 dode en vele gewonden.
Onderstaand rapport komt van dominee Sofyan Yoman.
Een Indonesische vrouw, Ibu Neni, organiseerde thuis bij haar broer een dansavond, waarbij ook lokale Papoea’s werden uitgenodigd.
30 Minuten na aanvang arriveerden 2 Indonesische militairen, een in uniform, de ander in burger.
Een jonge Papoea, die een Indonesische legerbroek droeg, werd gesommeerd thuis een andere broek aan te trekken. Hij ging naar huis en kwam terug in andere kledij.
Een andere Papoea, John Wonda, droeg een gescheurd short. Ook hij werd naar huis gestuurd dit te wisselen.
Toen de danspartij in volle gang was, liepen de 2 soldaten naar een jonge Papoea, Usman Mayoba en vroegen: “Waar ben jij mee bezig?” en begonnen hem te slaan.
Zijn vrienden accepteerden dit niet en kwamen te hulp.
Ineens kwam er versterking van militairen in een legertruck en op motoren.
Men gebruikte direct geweld en deuren van nabij gelegen huizen werden ingetrapt, waarbij vrouwen en kinderen werden bedreigd en zelfs lokale bewoners, die niets met de danspartij te maken hadden, werden weggesleept naar het hoofdkwartier van het bataljon.
De trieste balans: 1 dode, Miron Wonda, 21 jaar, stierf op 17 Januari, doodgeslagen!
Ernstige gewonden: Tadius Usain, 22 jaar, David Jigibalom, 22 jaar, Robert Jigibalom, 15 jaar,
Dasmi Kogoya, 19 jaar, Dailus Kogoya, 17 jaar, Menase Enumbi, 15 jaar, Mote Wonda, 19 jaar,
Aser Wonda, 23 jaar, Lebius Enumbi, 19 jaar, Teles Kogoya, 20 jaar, Uringa Kogoya, 25 jaar, Dapius Kogoya, 25 jaar, Kumpuk Wenda.
Betreffende gewonden werden afgeranseld, sommige konden niet meer lopen.
Gedurende deze mishandeling werd hun het volgende toegeroepen: “Jullie zijn stom en onontwikkelde leden van de OPM” “Jullie vechten voor een onafhankelijk Papua en jullie verzetten je tegen de Indonesische republiek”.
“Jullie zijn als dieren, die niet kunnen denken”
Wat moet ik hier aan toevoegen en wat zou men moeten ondernemen om deze inhumane praktijken te laten stoppen.
Naar mijn mening wordt dit aangestuurd door hogerhand en geënsceneerd en ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het alleen maar erger wordt.
Van de antwoorden van de Indonesische minister Wirajuda op vragen van onze minister Bot word ik al niet goed.
West Papua moet gewoon gaan voor een nieuw referendum en internationaal steun zoeken.
In rapport nr. 11 van het Robert F. Kennedy Center Memorial for Human Rights las ik al dat:
1) Indonesische operaties in West Papua zich uitbreiden en intensiveren.
2) Filip Karma en Yusuk Pakage mogelijk 20 jaar gevangenisstraf krijgen voor hun vreedzame demonstratie (vlag hijsen ) op 1.12.2004.
3) Britse regering erkent de gedwongen Act of Free Choice (1969).
Hiermee wil ik nogmaals benadrukken, dat het hele gebeuren in West Papua, heel voorspelbaar overkomt.
Over het gebeuren in de Puncak Jaya regio heb ik verschillende rapporten gelezen en naar aanleiding van de moord op de mensenrechten advocaat Munir en het brute optreden van het leger heb ik alle fracties van de Tweede Kamer hierover op 15 December 2004 een brief geschreven.
Alleen de SP en SGP en de CDA fractie reageerden. De SGP ondernam hier initiatieven, die leidden tot het stellen van 5 kamer vragen.
Via deze website heb ik al voorspeld dat het geweld op West Papua zou toenemen en helaas moet ik nu melden, dat er parallel aan razzia’s in het Puncak Jaya gebied, ook razzia’s plaatsvinden in het gebied Jayawyaya, Nabire en Tolikara. Ook hier werden huizen en leefomstandigheden verwoest en zijn er vermisten.
Onder de vermisten is ook het dorpshoofd Awuru Wanimbo.
Leger en politie autoriteiten, geconfronteerd met deze schendingen van de mensenrechten, ontkennen glashard enige betrokkenheid en willen buitenlandse autoriteiten graag laten geloven dat de OPM hiervoor verantwoordelijk is.
Maar zelfs de media, Jakarta Post, religieuzen en stamhoofden, mensenrechtenorganisaties en andere NGO’s, anonieme bronnen, bevestigen, dat het Indonesisch leger, vooral de Kopassus, hiervoor verantwoordelijk is.
Ooggetuigen hebben gemeld, dat het Indonesisch leger ook in Atjeh weer vermeende GAM rebellen heeft aangevallen. De vredesinitiatieven in Helsinki hebben dus niets opgeleverd en alles gaat gewoon door!
Punt 2 van rapport 11, toont aan hoe het met het rechtstelsel is gesteld!
De verdediging wordt niet eens gehoord, men toont totaal geen respect voor Papoea’s.
Punt 3: Vanuit het buitenland komt er wel steeds meer oppositie en de Britse regering erkent, dat er gesjoemeld is met het referendum van 1969, waarbij de Papoea’s bewust werden uitgeleverd aan de kwalijke praktijken van Indonesiërs, nu al ruim 42 jaar!
Wat doet voormalig koloniale macht, Nederland?
De Nederlandse politiek heeft een sterk moraliserende inslag maar in de politiek gaat het om uitkomsten!
Men wil hier niet mee worden geconfronteerd!
15.2.2005: Free West Papua Campaign, Oxford:
Nona Kogoya – 2003-2005 — moge zij rusten in vrede—
Zojuist ontvingen wij het bericht, dat er in een van de vele vluchtelingenkampen in jungle bij de stad Wunin, weer 3 Papoea’s zijn omgekomen.
Het zijn een 45 jarige vrouw, Nomanungwe, een 50 jarige man, Nununggen, en een 2 jarig meisje, Nona.
Alle drie verkeerden in goede gezondheid, maar buiten hun schuld zijn deze onschuldige Papoea’s diep in de jungle beland en nu dus dood.
Ergens verborgen in die jungle treuren familieleden om het verlies.
Hun verdriet gaat samen met honger en angst voor Indonesische soldaten, die hen zoeken.
Men moet het doen met voedsel wat de jungle in hun omgeving hen biedt.
Mogelijk zijn andere familieleden ook al ziek, men is hulpeloos en wacht apathisch op hulp, welke echter nog niet komt opdagen!
Nona woonde in een typisch bergdorp, kleine huisjes rondom een houten kerkje.
Enkele weken geleden werd het dorp overvallen door zwaar bewapende Indonesische militairen.
Onder het schreeuwen van racistische leuzen en het vuren met hun automatische wapens bestormde men het dorp en worden huisjes en het kerkje in brand gestoken.
In blinde paniek, omgeven door geweervuur, rook en vuur, geschreeuw, worden kinderen mee gegrist en zoeken bewoners een veilig heenkomen in de jungle.
De “dappere”soldaten stelen waardevolle spullen en verwoesten de leefomstandigheden, tuinen, oogst etc.
De bewoners trekken diep in de jungle, weg van de soldaten, maar verstoken van voedsel, medicijnen, onderdak.
Nona werd ziek en stierf 10.2.2005, 2 jaar oud.
De directe verantwoordelijken zijn de Indonesische soldaten, die het dorp aanvielen en plat brandden, maar zij ontvingen orders van militaire bevelhebbers, die toch eens moeten terechtstaan voor hun misdaden tegen de menselijkheid.
Ook de president van Indonesië, Yudhoyono moet een deel van zijn verantwoordelijkheid dragen.
Van al zijn mooie woorden om bestaande problemen op vreedzame wijze op te lossen is bitter weinig terechtgekomen.
De militaire acties tegen ongewapende Papoea burgers zijn toegenomen en ondanks politieke druk, lijkt de situatie zich te verharden, hetgeen zich vertaalt in excessen zoals in dit rapport beschreven. Er komen ook geen regeringsverklaringen naar buiten over wat er gebeurt.
Wat wij wel weten is dat deze regering het gebied hermetisch afsluit en geen hulp toestaat.
Hulpmedewerkers kunnen de duizenden vluchtelingen niet bereiken. Ook mensenrechten waarnemers wordt de toegang onthouden, evenals journalisten.
Al sinds September 2004 heeft Free West Papua Campaign, in samenwerking met Papoea’s zich hard gemaakt om toegang te verkrijgen om hulp te kunnen bieden.
Vragen wij nu werkelijk te veel om de levens van onschuldige Papoea’s, zoals Nona, te redden?
Opmerking:
De Indonesische president kan zich niet langer verschuilen, omdat zijn minister van Buitenlandse Zaken, Wirajuda, over het gebeuren in het Puncak Jaya gebied al is aangesproken.
Dit naar aanleiding van de 5 Kamervragen, die via de SGP in de Tweede Kamer werden gesteld.
15.2.2005: vanuit Biak: Provocatie na gebedsdienst
Ter nagedachtenis van de dood van Melkianus Awom, commandant van de OPM, vond er op 11.2. een gebedsdienst plaats.
Dergelijke bijeenkomsten afgewisseld met gebed en gezang duren meestal tot de volgende ochtend 07.00 uur.
De volgende dag, 12.2. ’s morgens om 07.10 bij het ontbijt komen 7 militairen het kamp in, 4 Papoea’s en 3 Indonesiërs.
De 2 Papoea militairen, Frans Nap en Abraham Awak gaan te keer met hun geweren en schieten in de lucht. Men probeert een conflict uit te lokken.
In het kamp wordt echter niet gereageerd, maar bewoners zijn bang en vluchten het bos in.
De enige die overblijven zijn Kabor met zijn staf.
De leider van de militairen trekt zijn pistool maar gebruikt het niet, pure intimidatie.
Er wordt geroepen dat men naar buiten moet komen.
Het tafereel speelt zich af voor het huis waar het ochtendgebed heeft plaatsgevonden.
Kabor geeft nu als antwoord: “ Nee, wij komen niet naar buiten, want jullie hebben verkeerde bedoelingen en de mensen zijn bang en het bos ingevlucht.
Van de staf gaat uiteindelijk Nelis Sroyer via een achterdeur naar buiten, maar hij wordt opgejaagd en vlucht het huis in van Nathaniel Awom en zijn zoon Sanadi Awom. Hier schiet hij zijn uniform aan. Er wordt geroepen naar buiten te komen, maar hij is achterom ook het bos ingevlucht.
Nadat er nog enige tijd wordt gezocht vertrekt de hele ploeg en was de actie bedoeld als provocatie en bangmakerij.
Achtergrond informatie:
Het is gebruikelijk om 40 dagen na de dood een herdenkingsbijeenkomst te houden. Deze aanval is een inbreuk op de privacy en gewoonten van de Papoea bevolking.
De bevolking van Biak is al heel lang gefrustreerd door de alom aanwezige Indonesische militairen en politie en de angst zit er goed in!
In dit verband verwijs ik naar de massaslachting in Biak van 1998, waarbij ca 100 Papoea’s op beestachtige wijze door militairen werden vermoord en welke zaak nooit voor het gerecht kwam.
Dit afschuwelijke verhaal werd mij door een Papoea verteld gedurende mijn verblijf (November/December 2003) in Biak.
Het heeft iets beklemmends om in Biak rond te lopen, als je dergelijke verhalen hoort!
De legertop in Biak heeft er blijkbaar niets van geleerd en zoals ik eerder al schreef, alles gaat gewoon door, juist omdat bepaalde zaken niet worden aangepakt en in de doofpot belanden.
Nu ben ik blij, dat ik de politiek in Den Haag heb aangeschreven, niet dat ik dat kan beïnvloeden, maar als individu heb ik in ieder geval een poging gedaan en tegenwicht geboden aan geluiden van krachten, die andere belangen voorstaan en menen, dat het met het democratische bestel van Indonesië de goede kant opgaat.
In dit verband bedoel ik de eventuele hervatting van de IMET hulp, hierbij wordt ook voorbijgegaan aan de gestelde voorwaarden, waaraan Indonesië zou moeten voldoen.
Men ziet nu toch hoe het met de mensenrechten in West Papua is gesteld!
Een paar maal schreef ik al over de hetze tegen activisten, die daar plaatsvindt.
Ook Yudhoyono is een gewezen generaal en het is gewoon naïef om te denken, dat hij niet op de hoogte zou zijn!
Op het gebied van mensenrechten komt men niet verder dan mooie en vriendelijke gebaren om het image van Indonesië internationaal wat op te krikken, maar van een daadwerkelijke verbetering van de bescherming van mensenrechten is nog geen sprake!
Gerard Thijssen
16.2.2005: Tapol: Puncak Jaya affaire
Persbericht van SNUP, Jakarta, een NGO(Nationale Solidariteit voor Papua)
Het rapport verschaft een duidelijk beeld over de gebeurtenissen in Puncak Jaya en biedt een kijkje in de keuken over de praktijken van militaire autoriteiten.
SNUP gelooft dat gewelddadigheden niet zouden zijn voorgekomen als de lokale veiligheidsdiensten beter met elkaar hadden samengewerkt zoals KODIM,KOREM en KOLAOPS.
SNUP komt de volgende gegevens:
1) Een zaak over traditionele rechten is verdraaid naar een zaak van separatisme.
Het begon met de aanleg van een landingsstrip in het Tinggi Nabut district.
De landingsstrip werd aangelegd op land in eigendom van de Tabuni stam.
Vervolgens werd er voor de aanleg van de weg Wamena-Mulia illegaal bomen gekapt uit een beschermd bos, wederom in eigendom van de Tabuni stam.
De eigenaren zagen dit als een schending van hun rechten en Goliath Tabuni, lid van de Tabuni stam, wilde dit uitzoeken.
Indonesische autoriteiten verdraaiden de feiten met een rapport, dat Goliath Tabuni de bedoeling zou hebben de viering van 17.8.2004 te willen verstoren.
Kopassus troepen werden naar Guragi gestuurd en gemakshalve werd gesteld, dat Goliath Tabuni een OPM lid zou zijn en moeilijkheden in het gebied veroorzaakte.
2 Het creëren van een groep, die de kenmerken van de OPM moest hebben om optreden van het leger te rechtvaardigen.
3 De moord en intimidatie van religieuze leiders. Dominee Eliza Tabuni werd vermoord, zijn zoon gemarteld en hoewel gewond door schotwond aan zijn hoofd, wist hij te ontvluchten.
Op 16.10 werd ds. Yason Kogoya op last van Enok Ibo, opgepakt en 3 uur ondervraagd en bedreigd.
4 Op 12.10.2004 zouden 6 niet Papoea burgers, employé´ s van PT Modern zijn gedood bij
Ilu,Mulia. Navraag bij PT Modern leert dat er helemaal geen vermiste employé ‘s zijn.
Ook was er een overval op taxi´s, dit zou ook het werk zijn van de OPM.
5 Razzia´s en vernieling van dorpen, zogenaamd een zoektocht naar Goliath Tabuni, waarbij
ook scholen en kerken werden platgebrand en ook hier liet men doorschemeren dat de OPM hiervoor verantwoordelijk was.
Op 17.10.2004 om 13.00 uur vielen troepen, gesteund door helikopters dorpen aan en massaal zochten Papoea´s een goed heenkomen.
De eerste vluchtelingen verblijven al vanaf 17.8. in de jungle.
Op 12.11.2004 werd een hulpverleners team aangevallen, die hulp en medicijnen verstrekte in de buurt van Mulia en Ilu, waarbij 2 Ambtenaren, Yuni Wonda, 31, hoofd financiën, ernstig gewond raakte, terwijl een politie chauffeur,Yance Kirimay, omkwam en 8 anderen raakten gewond.
Tijdens deze gebeurtenissen werd ook een motorrijder doodgeschoten en in een ravijn gegooid.
Nog eens 300 extra troepen werden naar Mulia, Puncak Jaya gestuurd om de orde te herstellen.
De NGO, SNUP, komt met de volgende aanbevelingen.
1 Komnas HAM moet een onderzoekscommissie sturen
2 De pas opgerichte Papoea Komnas HAM moet de Mulia zaak als top prioriteit behandelen.
3 President Yudhoyono zou een onafhankelijk onderzoeksteam moeten instellen om feiten te onderzoeken, speciaal naar de groep, die zich uitgaf als OPM, ofschoon het alle kenmerken had van een militiegroep met links naar het leger.
4 Onderzoek verrichten naar de sadistische moord op ds. Eliza Tabuni. De TNI moet verantwoordelijk worden gehouden voor de betreffende acties, die niet thuishoren in leger procedures.
5 De politie verzoeken uit te zoeken wie het deed en wie er achterzit.
6 De regering moet onderzoek doen naar het functioneren van KODIM,KOREM en andere eenheden in Puncak Jaya. De aanwezigheid van dergelijke eenheden garandeert geen veiligheid voor de gemeenschap. In tegendeel, het veroorzaakt ernstige gewelddadigheden en het intensiveert vijandelijkheden tussen regering en eigen bevolking.
7 De regio moet openstaan voor hulp organisaties.
Ondertekend door SNUP / Jakarta
17.2.2005: Samoxen: Britse regering geeft toe, dat West Papua referendum in 1969 werd gefraudeerd en dat Papoea’s recht of zelfbeschikking werd onthouden.
De strekking van het bericht gaat over het gewraakte referendum van 1969 en over de opstelling van de Nederlandse politiek en over de te nemen initiatieven voor een nieuw referendum.
18.2.2005: Van Tapol en Joe Collins: enorme illegale houthandel ontdekt.
De in Londen gevestigde EIA, Environmental Investigation Agency, meldde, dat er vanuit Papua iedere maand 300.000 kubieke meters merbau hout naar China wordt gesmokkeld.
Merbau is zeer gewild om zijn duurzaamheid en sterkte en wordt hoofdzakelijk gebruikt voor vloeren.
Het is waarschijnlijk de grootste smokkel affaire die wij zijn tegengekomen bij ons onderzoek naar illegale smokkel in Indonesië, zegt Julian Newman, van de opsporingsorganisatie.
Betreffende illegale handel bedreigt het laatste grote gebied van ongerepte bossen in de gehele Azië – Pacific regio.
China is de grootste afnemer en Hongkong bekleedt hierin een sleutel positie, claimt de EIA.
Onderzoek heeft uitgewezen, dat Zhangjiagang, voor jaren terug nog een kleine haven, nu is uitgegroeid tot de grootste tropische houthandel haven ter wereld.
In de onmiddellijke omgeving verwerken 500 fabrieken elke 3 minuten een merbau boom.
Bij deze illegale houthandel is het Indonesisch leger, ook ambtenaren, Maleisische gangster bendes, multinationale maatschappijen, handelaren in Singapore en Hongkong betrokken.
Syndicaten betalen ca US$ 200.000 per scheepslading aan smeergeld om er zeker van te zijn dat betreffende smokkelwaar niet in Indonesische wateren wordt onderschept.
Volgens Muhammad Yayat Alfianto van Telepak, dat nauw samenwerkt met EIA in het onderzoek, wordt de betrokkenheid van het Indonesisch leger ook niet ontkend.
Gerekend naar de waarde van het hout in het Westen, wordt er jaarlijks voor US$ 1 biljoen uitgevoerd.
De winsten zijn enorm, want de Papoea gemeenschap ontvangt slechts US$ 10, voor elke kubieke meter, terwijl dat in China US$ 270-, per meter opbrengt.
“Papua is het belangrijkste smokkelgebied van Indonesië”, zei Alfianto
Van Joe Collins:- ABC Asia/Pacific Program.
Jakarta wil West Papua in 5 provincies opdelen.
De Indonesische regering overweegt om West Papua binnen onafzienbare tijd (2009) in 5 provincies op te delen.
Volgens gouverneur Salossa is dit noodzakelijk voor een eerlijker verdeling van de welzijnszorg en elke Papoea mee te laten profiteren van de toekomst perspectieven.
Volgens de gouverneur werd dit plan met veel enthousiasme door president Yudhoyono ontvangen.
Velen zien echter andere bedoelingen achter dit plan, o.a. een nieuw Indonesisch plan om de OPM uit te roeien.
Opmerking:
In het licht van alle gebeurtenissen kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat de Indonesische regering voor wat betreft West Papua steeds weer blijkt geeft van kwade bedoelingen.
Betreffende kwade bedoelingen worden in hun dadendrang dan wel door het Indonesische leger uitgevoerd, verantwoordelijk voor het geheel blijft toch de Indonesische regering.
Hoe moet men nu de recente gebeurtenissen in West Papua plaatsen?
Ik had het al over de “cirkel van onschendbaarheid” met als gevolg, dat Indonesische militairen zich werkelijk alles menen te kunnen permitteren.
Het verhaal over de illegale houtkap is geen op zich zelfstaand incident en je vraagt je onderhand af wat er dan wel goed gaat in West Papua.
Het antwoord is simpel: weinig, domweg omdat er teveel corruptie heerst, geen rechtspraak, het hangt van leugens aan elkaar, zelfs op hoog niveau.
Wat te denken over de invoering van de speciale autonomie, het oprichten van de MRP?
Papoea’s worden simpelweg voor de gek gehouden en men krijgt te maken met Indonesische vertragingstechnieken en vage beloftes.
De razzia’s gaan intussen wel door, de inlichtingendienst wordt uitgebreid en hiervoor worden zelfs Papoea’s ingezet en met geld van de Otsus (geld om de autonomie te betalen) betaald.
Dit alles komt wat vreemd over wanneer men de Amerikaanse Gondeleezza Rice hoort verkondigen, dat zij spoedig de IMET hulp wil hervatten, omdat in haar ogen, Indonesië goede vorderingen maakt op het gebied van schendingen van de mensenrechten. Vorderingen, die echter nog niet voldoen aan de gestelde voorwaarden om de IMET hulp te hervatten.
Gelukkig kan Patsy Spier, slachtoffer van de Freeport overval, dat goed weerleggen en haar weet ik wel op waarde te schatten.
Gerard Thijssen
20.2.2005: Papua Merdeka: ( Tom Beanal)
De strijd van de inheemse Papoea bevolking om zich te bevrijden van het onrechtvaardige juk en onderdrukking is hoofdzakelijk gebaseerd op hun wens baas in eigen land te blijven.
Hierover werd gediscussieerd op een 3e bijeenkomst van 31 Januari/4 Februari 2005 en hierbij aanwezig was de leiding van de Papoea Customary Council en leden vanuit geheel Papua.
Men is vastbesloten dit doel te bereiken op vreedzame en democratische wijze op basis van hun identiteit en hun recht om te leven
21.2.2005: Afgevaardigde Faleomavaega (Samoa) vraagt Amerikaanse collega Condoleezza Rice om steun voor West Papua’s recht op zelfbeschikking.
Omdat het hoog tijd wordt voor verdere acties en de krachten te bundelen voor meer steun en inzet voor de Papoea strijd om zelfbeschikking, volgt bijgaand de strekking van de brief, gericht aan Condoleezza Rice.
22.2.2005: Associated Press: Indonesisch vliegtuig neergestort.
Een politie vliegtuig, CASA 212, met 14 passagiers en 4 bemanningsleden is op 100 meter afstand van de kust in zee gestort.
15 Mensen kwamen om en 3 personen werden gewond naar Jayapura afgevoerd.
De piloot had nog wel motorstoring gemeld.
22.2.2005: The Jakarta Post: President roept 5 functionarissen op het matje.
Naar aanleiding van rapporten van 2 NGO s’,EIA en Telepak over de grote illegale hout smokkelaffaire, heeft president Yudhoyono 5 hoge functionarissen bij zich geroepen.
Het zijn: Minister van Binnenlandse Zaken Ma’ruf, Minister van Bosbouw, Malan Sambat Kaban, Generaal Sutarto, Politiechef Gen. Da’i Bachtiar en Dir.Gen. van Immigratie, M. Imam Santoso.
Verder details werden niet bekendgemaakt.
23.2.2005: Laksamana net. Weer 2 vliegtuigen gecrashed
Op Enarotali Airport in het Paniai district schoot een Twin Otter van de landingsbaan en crashte tegen een hek. Meerdere personen geraakten gewond.
Het vliegtuig vloog van Mimika in het centrale bergland.
In het nabijgelegen PNG kwamen Dinsdag 2 piloten uit Nieuw Zeeland om het leven , toen hun Twin Otter van de MAF crashte in het Sterren Gebergte.
De 10 passagiers en een bemanningslid overleefden de ramp.
De MAF is een kerkelijke organisatie, die vliegverbindingen onderhoudt naar afgelegen gebieden in Papua en PNG.
Het laatste vliegtuig ongeluk bij de MAF dateerde van 11 jaar geleden.
Australia West Papua Association, Sydney
PO Box 28, Spit Junction , Sydney, Australia 2088
Ph/fax 61.2.99601698 email: bunyip@bigpond.net.au
Hon Alexander Downer MP
Minister for Foreign Affairs
Parliament House
Canberra
ACT 2600
28 February 2005
Dear Mr. Downer,
I am writing to you concerning recent reports which bring to light the
involvement of the Indonesian military in various illegal activities and
in
human rights abuses in West Papua.
These incidents only confirm why the Australian government should not be
involved in training or aiding the Indonesian military in any form.
1) The London-based Environmental Investigation Agency and Telepak has
just
released a report entitled “The Last Frontier – Illegal Logging in Papua
and
China’s Massive Timber Theft” which shows the Indonesian military are
involved in the illegal smuggling of logs from West Papua to China. It
should be noted The Indonesian government has banned the export of raw
logs.
To quote from the report
“The military in Papua are involved in every aspect of illegal logging.
Several forestry concessions in the province are linked to military
foundations, notably the company Hanurata, which controls five concessions
in Papua and shares its headquarters in Jayapura with a detachment of
troops
from the army’s special forces. Military personnel are frequently employed
as security for logging operations. One timber dealer based in Jakarta
told
EIA/Telapak investigators that he had 30 soldiers on his payroll to secure
his illicit forest concession. The army is also used to intimidate local
communities opposed to logging operations on their lands. A report by
human
rights observers documented widespread logging-related abuse by troops
stationed near Jayapura. The abuses involved intimidation, assaults and
rape”.
The full 32 page can be found report at
http://www.eia-international.org/campaigns2_reports.shtml
2) We have also attached an interview conducted by Andrew Vltchek with Mr
Peter M Baki who was attending an UNESCO EFA (Education for all) Forum
for
the Pacific, held in the city of Nadi in Fiji. The Interview, titled “
Indonesia troops accused of raping children of Papua” was conducted on the
21st October 2004.
Part of Mr Baki answer to the following question is below.
“Q.Peter M Baki, you often speak about rape, torture and abuse of Papuan
children by Indonesian army” is below.
“Our inspectors who work with the children were repeatedly told this:
Indonesian troops come regularly to remote villages. When they see girls
they like, they detain them. Families are sent away and girls are held by
the soldiers, until they all have forced sex with them. Then the girls are
told to remain silent, otherwise the army would destroy the whole village
where they come from. That simple: if the girls try to press charges and
identify soldiers who raped them, relatives would be killed and entire
village could be destroyed”.
Surely this report and interview is enough to convince the Australian
government to halt any aid or training for the Indonesian military?
The Australian Government is concerned about stability in the regions to
our
north. However it is exactly these actions by the Indonesia military,
which
will increase tension and lead to the very instability the government is
trying to avoid.
We urge you to rethink any policy of re arming or training the Indonesian
military
and
also urge you to raise these serious matters of concern with the Indonesia
government, urging it to control its military in West Papua
Yours Sincerely
Joe Collins
Secretary
AWPA (Sydney)
CC.
Hon. Kim Beazley MP. Opposition Leader
Senator Bob Brown. The Greens
Senator Andrew Bartlett. The Democrats
Senator Robert Hill. Minister for Defence
Kevin Rudd. Shadow Minister for Foreign Affairs
Various Human Rights Organisations
9.3.2005: Watch Indonesia : Indonesië extreem corrupt
Volgens ondernemers is Indonesië het meest corrupte land van geheel Azië.
Dit blijkt uit een onderzoek van het Economisch Politiek Advies bureau, PERC, die dat gisteren in Hongkong bekendmaakte.
Het thema corruptie zou wel eens een beslissende factor voor het economisch overleven van Indonesië kunnen zijn.
Voor het onderzoek werden begin dit jaar 900 ondernemers in geheel Azië ondervraagd.
De Indonesische President Yudhoyono zou als relatieve buitenstaander juist daarom zijn gekozen, omdat de bevolking voorheen afhankelijk was van de corruptie van een ingevoerde, wereldse elite.
Bij het onderzoek werden Singapore, Japan en Hongkong genoemd als landen met de geringste corruptie problemen.
10.3.2005: IMET hulp programma! Wat bracht het vorige IMET hulp programma?
Zoals bekend heeft Condoleezza Rice besloten het IMET programma weer te hervatten, omdat de Amerikaanse regering van mening is dat dit nuttig zal uitwerken voor beide landen.
Volgens de Amerikaanse Veiligheidsdienst trainde de V.S. in de periode van 1950 tot 1993 meer dan 8000 Indonesische officieren en verschafte men Indonesië voor honderden miljoenen aan militaire hulp en uitrusting.
In deze periode was er een geringe burger controle en dat was de reden voor de explosie van een steeds corrupter en gewelddadiger leger.
De feiten en de daaropvolgende straffeloosheid zijn genoegzaam bekend.
Naar aanleiding van betreffende delicten stopte de V.S. de IMET hulp en nu in 2005 wordt die hulp dan weer hervat.
Wat heeft de voormalige IMET hulp nu eigenlijk gebracht?
In ieder geval een intensieve en ongebreidelde jacht op vermeende separatisten, aanvallen op kampongs, waarbij helikopters werden ingezet en zelfs kampongs werden gebombardeerd.
In West Papua heeft er genocide plaatsgevonden, Papoea ‘s werden vermoord en vergiftigd.
Bij veel overvallen werden huizen, kerken en scholen in brand gestoken en alles vernield.
Vele Papoea’s werden zo maar opgepakt en gevangengezet, gemarteld en sommigen alsnog vermoord.
Men creëert conflicten om razzia’s te laten plaatsvinden.
Grote vraag blijft: Wat is het dan het rendement van de training van 8000 Indonesische officieren geweest?
Wat is er eigenlijk verbeterd? —– De rechtspraak? ——Medewerking in Freeport affaire?
De mensenrechten situatie? —– De MRP al opgericht? —- Speciale autonomie?
Niets van dit alles ———–, men is er alleen maar op uit de eigen belangen veilig te stellen en als tegenprestatie mag Indonesië met geëigende en niet geëigende middelen doorgaan met het behouden van de eenheidsstaat.
Dat een compleet volk, de Papoea’s wordt ontrecht, is niet ter zake doende!
Dat het land wordt leeggeplunderd is dan jammer voor de Papoea’s, dat er genocide heeft plaatsgevonden, moet angstvallig worden verzwegen!
De Indonesische regering heeft niet de power en is niet bij machte om wat te doen aan de mensenrechten problematiek.
Men heeft ook niet de intentie om de Freeport affaire op te lossen, omdat het leger hierbij is betrokken.
De kern van de problemen moet dan ook gezocht worden bij de macht van het leger, de corruptie, rechteloosheid en het niet aangaan van de dialoog, de slechte vorderingen van de speciale autonomie.
Gerard Thijssen
11.3.2005: Kabar Irian: Minister van Defensie, Juwono Sudarsono, bezoekt de V.S.
In de V.S. zal hij een ontmoeting hebben met Donald Rumsfeld en Condoleezza Rice om te spreken over de democratie en leger problematiek in Indonesië.
Op de vraag of hij de V.S. zou verzoeken het wapen embargo op te heffen, antwoordde hij: “Wij zullen niet bedelen” – “De TNI(leger) is veranderd, men respecteert mensenrechten”
13.3.2005: Joe Collins: Politie jaagt op daders illegale houtkap.
De politie maakte bekend, dat men 25 verdachten had opgepakt in de grote illegale houtkap affaire in West Papua en dat men nog zocht naar 5 andere verdachten, buitenlanders.
Onder de gearresteerden was Marthen Kayoi, directeur Papua bosbouw en Maarten Luther Rumadas, West Irian office. Ook de directeur van PT Wapoga Mutiara Timber, Tan Eng Kwee en de manager Augustinus Joumilena.
De arrestaties volgenden precies een week nadat een speciaal onderzoeksteam was ingezet om de illegale houtkap te stoppen.
Kayoi en Rumadas hadden houtkapvergunningen (IPKMA’s) uitgegeven aan lokale stamhoofden, welke dan werden gebruikt voor illegale houtkap.
De lijst van verdachten vermeldt slechts 1 Indonesiër, de meeste zijn Maleisiër.
15.3.2005: via Joe Collins: rapport van Brendan Nicholson: (SBS Dateline)
Overheidsgeld gebruikt voor jacht op activisten.
Indonesische troepen gebruiken geldbronnen bedoeld voor humanitaire- en ontwikkelingshulp voor een offensief tegen leden van de OPM (vrijheidsleger)
Mensenrechten activisten in het West Papua centrale bergland ontdekten dat er 3 weken geleden al weer een razzia heeft plaatsgevonden, waarbij dorpen werden verwoest en 6000 mensen de bergen invluchtten.
De president van de West Papua Baptisten Kerk, Ds. Sofyan Yoman, vertelde, dat het Indonesisch leger geld had onttrokken uit het speciale autonomie fonds.
Het geld is bedoeld voor humanitaire bijstand, nu veel mensen in het gebied de hongerdood sterven.
Hij doet een beroep op de Australische regering druk op Indonesië uit te oefenen om de verdeling van betreffende fondsen te onderzoeken.
Er wordt beweerd dat het Indonesisch leger militie groepen traint en van wapens voorziet en lokale Papoea’s vrezen een herhaling van de Oost-Timor slachtpartij tegen Papoea’s die sympathie tonen voor onafhankelijkheid.
Volgens Ds. Yoman moet Canberra er op staan dat mensenrechten functionarissen zich vrij moeten kunnen bewegen in die gebieden waar militaire operaties gaande zijn.
Opmerking:
De tijd lijkt rijp voor internationaal toezicht!
Nu de Indonesische Minister van Defensie, Juwono Sudarsono, op bezoek is in de V.S. kan men in verschillende rapporten lezen, dat het leger zogenaamd aan het veranderen is en zijn uitspraak, men respecteert de mensenrechten, kan men zien als een leugen van de eerste orde!
Zodra er echter anonieme e mails binnenkomen met beschrijvingen over bepaalde gebeurtenissen, dan voorspelt dat weinig goeds!
West Papua wordt overspoeld met zogenaamde veiligheidsdiensten en er ontstaat een angst psychose. Vergelijk het even met het ijzeren gordijn (West Duitsland – Oost Duitsland)
Je eigen buurman kon een spion zijn.
De verschillende rapporten zijn ook met elkaar in tegenspraak. In de V.S. was er een enorme lobby voor hervatting van de IMET en ondanks veel tegenstand won Condoleezza Rice deze ronde. Er volgen echter nog meer rondes en omdat het leger een oncontroleerbaar geheel blijkt, vooral nu de cirkel of “impunity” voorduurt, blijven de uitwassen gewoon doorgaan en zou de roep om internationaal toezicht veel luider moeten klinken.
Via SBS Dateline kan men lezen en zien dat mensenrechten activisten rapporten naar buiten smokkelden over nieuwe razzia’s en dat complete gebieden blijven afgesloten en vluchtelingen dus verstoken blijven van adequate hulp.
Zoals voorspelt wordt de jacht geïntensiveerd en gebeuren er allerlei zaken, die het daglicht niet kunnen verdragen.
West Papua wordt overspoelt met extremistische moslims, de Laskar Jihad, welke organisatie een link schijnt te hebben met de organisatie van Omar Bin Laden.
Heel vreemd is ook het anonieme e mail, dat ik ontving over een gebeuren in Nabire en welk bericht ik op het prikbord van de Papoea Pagina heb geplaatst. Zie 16.3.
16.3.2005 : Politie slaags met TNI
Het bericht geeft aan dat er scheepsladingen met wapens aan land komen en waar dit naar toe gaat is onbekend. Militairen hebben de weg van de haven naar de stad afgesloten en niemand kan er meer door.
In eerste instantie werd een smalle doorgang toegelaten en een maximum snelheid van 30 Km ingesteld.
Maar nadat de bevolking de boel ondersteboven reed en boos reageerde, werd de weg vervolgens helemaal afgesloten. Uiteindelijk kregen werknemers van het contact het voor elkaar om doorgelaten te worden. Zij waren de enigen, omdat zij het geluk hadden iemand van de TNI(blauwe baretten) te kennen, die hun doorgang regelde.
De politie kwam in het geweer en stond voor 1 keer aan de kant van de bevolking.
De TNI(groene baretten) wilde toen weten, waarom de politie zoveel wapens droegen.
Er is gevochten tussen de TNI en de politie. In eerste instantie in de lucht en niet gericht.
De zaak escaleerde en de politie schoot een Indonesische militair neer, die het niet overleefde.
Toen brak de hel los.
De blauwe baretten liepen over naar de groene baretten (TNI) en gezamenlijk hebben zij Nabire ingenomen.
De politie is nergens meer te bekennen en wat er met hen is gebeurd is niet bekend.
Toeval of niet, vanmorgen kwamen er ineens een groep TNI ers (36) langs rennen en ben ik benieuwd wat er nog meer op stapel staat!
17.3.2005: SBS Dateline: Australische TV uitzending.
Onderstaand bericht gaat over een Australische TV uitzending, waarbij Ds. Sofyan Yoman werd geïnterviewd en waarin beelden werden vertoond over de gruwelijkheden die het Indonesisch leger in het binnenland heeft aangericht. Hier is dus een bandopname van.
De V.N. bijvoorbeeld stelt eisen aan Kroatië voor de aflevering van een oorlogsmisdadiger die een paar honderd Serviërs of wat dan ook om zeep heeft gebracht . Wordt hij niet uitgeleverd dan
komt Kroatië niet aan bod om in de Euro te treden. Daar dus wel voor een veel mindere misdaad t.o.v. Irian en Molukken waar duizenden zijn gemarteld en vermoord. En niemand doet wat.
Daar het beslist niet mogelijk is de wereld te alarmeren over de situatie in NG., lijkt het mij raadzamer om de Wereld van Kerken o.a. de Paus, de Christenen om hulp te vragen om een bepaalde Zondag
aan te tekenen voor een algemene bidstond voor de oplossing van dit door de duivel in het leven gehouden kwaad. Immers hier betreft het Christenen Wie kan dat aan het rollen brengen?
Hi Joyce- Je e-mails ontvangen. Gisteravond Woensdag op onze SBS(Etnisch TV station)een documentaire gezien over de recente toestanden in Irian Jaya. Een vooraanstaand lid van de OPM is in Australië om te komen vertellen hoe zijn volk de Papoea’s worden uitgemoord. Enkele filmbeelden zijn naar buiten gesmokkeld en zijn te zien op deze documentaire. Ook.. enkele villages vernietigd en de mensen de jungle ingevlucht. Ook vertoond de dagelijks binnenkomende zogenaamde “Kapal Putuh”, reusachtige witgeschilderde passagiers schepen met aan boord niet 100 maar duizenden islamitische transmigranten. De schepen meren aan in voormalig Hollandia en Manokwari/Merauke.
Men is bij de Papoea’s bewust dat het land overwoekerd wordt door deze verhuizing. ook is bekend dat de Islamitische Jihad beweging, die in 1999/2000 en daarna moord en doodslag hebben ontketend in de Molukken nu al met een aantal van 500 zich in Irian Jaya bevinden. De bedoeling van deze bende is om dezelfde tactiek toe te passen als gedaan in East Timor, nl. de arme Papoea’s tegen betaling hun eigen mensen te verraden en om te brengen. Deze tactiek heeft resultaat gehad in East Timor , was het niet dat Australië op tijd ingreep.
De OPM vertegenwoordiger in Australië smeekt Australië hetzelfde toe te passen met Irian Jaya. Helaas net als Amerika heeft ook Australië haar redenen om er zich niet mee te bemoeien. Men vreest hier de overmacht van een 260 million Indonesiërs, die rare dingen kunnen doen om het Australië moeilijk te maken .De regering hier weet best dat het niet goed gaat met onze Papoea’s.
Amerika heeft teveel belangen in ons NGuinea. Is beslist niet geïnteresseerd. De grootste goud/kopermijn in de wereld in het ertsgebergte van Irian Jaya is in handen van de gruwelijke hebzucht der Amerikanen. Hetzelfde geldt voor Atjeh met de grootste olie bronnen, ook in Amerikaanse handen.
Het heeft dan ook geen zin om de V.N.- Amerika- Australië en andere mogendheden te alarmeren.beseffen dat het de verkeerde kant uitgaat met het behoud van het Christendom. Joyce ik weet niet of er al iemand uit Australië de boven genoemde documentaire jou heeft toegezonden. Zo niet, laat mij weten. Ik stuur je dan ook een mensonterende vertoning uitgebracht door de Christelijk Kerk hier in Australië van wat er toen in de Molukken en Ternate
(Halmaheira) met de christenen werd gedaan. Bekend en weer doet men niets.
Laat je mij per omgaand weten. Dit is wel een lange e-mail. Hoop interessant genoeg voor jou. groeten van – babesboet-
18.3.2005: Nabire weer rustig ( e-mail rechtstreeks vanuit West Papua) ( zie bericht 16.3.)
De situatie is weer ontspannen. Er is overleg geweest tussen de TNI en de politie.
De weg van de haven naar de stad is weer open, maar de politieposten waren/zijn nog onbezet.
De TNI ers, die meekwamen met de aangevoerde wapens zullen weer vertrekken.
Alle wapens zijn inmiddels opgeborgen en indien nodig snel bij de hand.
Opmerking:
Het gebeuren heeft waarschijnlijk te maken in de aanloop naar 15 Augustus.
De TNI ers kunnen weer weg en als het zover is , hoeven ze de wapens alleen maar uit te delen.
Het lijkt op een mobilisatie, meer troepen, het werven, trainen, steunen van militie groepen in moslim gemeenschappen. De TNI voelt zich in het nauw gedreven, nu de wereld steeds meer te horen en te zien krijgt.
Werkelijk alles wordt aangegrepen om goed te praten wat men zoal doet. Neem b.v. de zogenaamde illegale houtkap, het wordt gebruikt om te rechtvaardigen dat er meer wapens en troepen worden aangevoerd.
Men voelt waarschijnlijk de druk vanuit het buitenland en uit hun onvermogen volgt nog meer repressie.
Buitenlanders wordt het vuur aan de schenen gelegd en op alle mogelijke manieren lastig gevallen.
